Πρόκειται για το γυναικείο "είδωλο" μου στη λατινοαμερικάνικη μουσική. Γυναικάρα με τα όλα της, με πάθος για τη ζωή, το χορό και κυρίως το τραγούδι έως το τέλος του βίου της.
Η Κουβανέζα Celia Cruz* (Σίλια Κρούζ), το αστέρι της σάλσα, σπούδασε τραγούδι και θεωρία της μουσικής στο ωδείο της Αβάνα, ξεκινώντας την καριέρα της στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.Η μουσική αποτέλεσε μέρος της ζωής της από τα παιδικά της χρόνια, αλλά η μουσική της καριέρα προέκυψε μάλλον κατά τύχη. Έχοντας 13 αδέλφια, η Cruz τραγουδούσε για να κοιμίζει τους αδελφούς της, και ο κόσμος στεκόταν στην πόρτα όταν άκουγε την φωνή της, ώσπου ο ξάδερφος της πρόσεξε ότι έχει ταλέντο. Τραγούδησε ένα ταγκό σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και βραβεύτηκε. Μια καριέρα γεννιόταν.Το πρώτο βραβείο για το ταλέντο της το κέρδισε το 1947, στην πατρίδα της την Αβάνα. Λίγο μετά, γράφτηκε στο Εθνικό Ωδείο Μουσικής, όπου σπούδασε θεωρία της μουσικής, τραγούδι και πιάνο. Σύντομα τη μουσική της την ζητούσαν στο ραδιόφωνο, σε ταινίες και στην τηλεόραση.Στην αρχή της δεκαετίας του ’50, έγινε μέλος του συγκροτήματος La Sonora Matancera και μαζί έγραψαν μερικά από τα πιο αλησμόνητα κεφάλαια της Αφροκουβανέζικης μουσικής. Στις 15 Ιουλίου 1960 έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου συνέχισε να γράφει ιστορία. Εκείνη τη δεκαετία, ηχογράφησε αρκετούς δίσκους, με το μαέστρο Τito Puente και μαζί ξύπνησαν το ενδιαφέρον για τη σάλσα σε Αγγλόφωνα και Ευρωπαικά ακροατήρια, με τραγούδια όπως το La Bamba. Αυτό το φαινόμενο ήταν γνωστό ως «η Σάλσα της δεκαετίας του ’70». Ξεχωριστές συνεργασίες της με άλλους μουσικούς ήταν με τον Τζώνυ Πατσέκο, το Γουίλι Κόλον και τους Φάνια Ωλ Σταρς.Τιμήθηκε με αστέρια και το όνομά της δόθηκε σε οδούς σε κάποιες από τις πολυσύχναστες λεωφόρους του κόσμου. Το 1987 το Χόλιγουντ της αφιέρωσε ένα αστέρι στο Walk of fame. Χρόνια μετά, η calle ocho του Μαϊάμι μετονομάστηκε σε οδός Celia Cruz και το 1991 η ίδια πόλη της αφιέρωσε και αυτή ένα αστέρι. Μια τιμή που της έχει επίσης απονεμηθεί από το Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα και την Πλάζα Γκαλερία στην πόλη του Μεξικού. Αν και κέρδισε πολλές διακρίσεις, η δεκαετία του ’90 ήταν μια ιδιαίτερη περίοδος στην καριέρα της. Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν της απένειμε Βραβείο για επιτεύγματα ζωής, η Κολομβία της απένειμε το Προεδρικό Μετάλλιο των τεχνών και ο δήμος του Σαν Φρανσίσκο ονόμασε την 25η Οκτωβρίου 1997 «ημέρα της Celia Cruz».Αλλά αναμφίβολα, μια από τις πιο αξέχαστες στιγμές στη ζωή της ήταν το 1994, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπίλ Κλίντον, τη δέχθηκε στο Λευκό Οίκο και της απένειμε την υψηλότερη τιμές που μπορεί να αποδοθεί σε έναν καλλιτέχνη στις ΗΠΑ : το βραβείο του Εθνικού Κληροδοτήματος για τις Τέχνες.Η Cruz μες τολμηρό φωνητικό έλεγχο, πάθος και αυτοσχεδιαστικό ταλέντο, είχε πλέον γίνει συνώνυμη με τη σάλσα και την κουβανέζικη μουσική κουλτούρα. Ηχογράφησε σχεδόν 75 δίσκους και κέρδισε αρκετούς επαίνους, μεταξύ τους και ένα Γκράμι. Επιλέχθηκε για την ταινία που βασίστηκε στο μυθιστόρημα «Οι Μάμπο Κίνγκς παίζουν τραγούδια της αγάπης», πλάι στον βασιλιά του μάμπο Τίτο Πουέντε. Η συνεργασία της με τον Πουέντε ξεκίνησε ήδη τη δεκαετία του ’50, ενώ ήταν ακόμη στην Κούβα.Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς άρχισαν να την αποκαλούν «βασίλισσα της Σάλσα», αλλά έφερε αυτόν τον τίτλο με αρχοντιά και τιμή. Η Celia συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της μουσικής όπως με : την Dionne Warwick , την Patty Lambel, τον David Burn, την Gloria Estefan κτλ…Η φωνή της, το ταλέντο της και το χάρισμά της μαζί δημιούργησαν μια από τις πιο εντυπωσιακές πορείες επιτυχιών της μουσικής βιομηχανίας. Πολλοί από τους δίσκους της έγιναν χρυσοί και πλατινένιοι. Προτάθηκε για τα GRAMMY AWARDS (Βραβεία Γκράμι) 12 φορές και κέρδισε το πρώτο της το 1989.Στη Celia Cruz απονεμήθηκαν τιμής ένεκεν πτυχία από το πανεπιστήμια Γέηλ, Φλόριντα Ιντερνάσιοναλ και Μαϊάμι. Εμφανίστηκε σε 10 ταινίες, μια από τις πιο πρόσφατες ήταν βέβαια το Μάμπο Κίνγκς.Η Cruz απεβίωσε στις 16 Ιουλίου του 2003 εξαιτίας καρκίνου στον εγκέφαλο, σε ηλικία 78 ετών. Άφησε πίσω της μια κληρονομιά με σπουδαία επιρροή στη μουσική όλης της Λατινικής Αμερικής.
* το κείμενο είναι μετάφραση από ξένο (σχετικό με το θέμα) ιστότοπο.
Απολαύστε την εδώ με τον ανεπανάληπτο Τίτο Πουέντε...
Η Κουβανέζα Celia Cruz* (Σίλια Κρούζ), το αστέρι της σάλσα, σπούδασε τραγούδι και θεωρία της μουσικής στο ωδείο της Αβάνα, ξεκινώντας την καριέρα της στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.Η μουσική αποτέλεσε μέρος της ζωής της από τα παιδικά της χρόνια, αλλά η μουσική της καριέρα προέκυψε μάλλον κατά τύχη. Έχοντας 13 αδέλφια, η Cruz τραγουδούσε για να κοιμίζει τους αδελφούς της, και ο κόσμος στεκόταν στην πόρτα όταν άκουγε την φωνή της, ώσπου ο ξάδερφος της πρόσεξε ότι έχει ταλέντο. Τραγούδησε ένα ταγκό σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και βραβεύτηκε. Μια καριέρα γεννιόταν.Το πρώτο βραβείο για το ταλέντο της το κέρδισε το 1947, στην πατρίδα της την Αβάνα. Λίγο μετά, γράφτηκε στο Εθνικό Ωδείο Μουσικής, όπου σπούδασε θεωρία της μουσικής, τραγούδι και πιάνο. Σύντομα τη μουσική της την ζητούσαν στο ραδιόφωνο, σε ταινίες και στην τηλεόραση.Στην αρχή της δεκαετίας του ’50, έγινε μέλος του συγκροτήματος La Sonora Matancera και μαζί έγραψαν μερικά από τα πιο αλησμόνητα κεφάλαια της Αφροκουβανέζικης μουσικής. Στις 15 Ιουλίου 1960 έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου συνέχισε να γράφει ιστορία. Εκείνη τη δεκαετία, ηχογράφησε αρκετούς δίσκους, με το μαέστρο Τito Puente και μαζί ξύπνησαν το ενδιαφέρον για τη σάλσα σε Αγγλόφωνα και Ευρωπαικά ακροατήρια, με τραγούδια όπως το La Bamba. Αυτό το φαινόμενο ήταν γνωστό ως «η Σάλσα της δεκαετίας του ’70». Ξεχωριστές συνεργασίες της με άλλους μουσικούς ήταν με τον Τζώνυ Πατσέκο, το Γουίλι Κόλον και τους Φάνια Ωλ Σταρς.Τιμήθηκε με αστέρια και το όνομά της δόθηκε σε οδούς σε κάποιες από τις πολυσύχναστες λεωφόρους του κόσμου. Το 1987 το Χόλιγουντ της αφιέρωσε ένα αστέρι στο Walk of fame. Χρόνια μετά, η calle ocho του Μαϊάμι μετονομάστηκε σε οδός Celia Cruz και το 1991 η ίδια πόλη της αφιέρωσε και αυτή ένα αστέρι. Μια τιμή που της έχει επίσης απονεμηθεί από το Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα και την Πλάζα Γκαλερία στην πόλη του Μεξικού. Αν και κέρδισε πολλές διακρίσεις, η δεκαετία του ’90 ήταν μια ιδιαίτερη περίοδος στην καριέρα της. Το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν της απένειμε Βραβείο για επιτεύγματα ζωής, η Κολομβία της απένειμε το Προεδρικό Μετάλλιο των τεχνών και ο δήμος του Σαν Φρανσίσκο ονόμασε την 25η Οκτωβρίου 1997 «ημέρα της Celia Cruz».Αλλά αναμφίβολα, μια από τις πιο αξέχαστες στιγμές στη ζωή της ήταν το 1994, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπίλ Κλίντον, τη δέχθηκε στο Λευκό Οίκο και της απένειμε την υψηλότερη τιμές που μπορεί να αποδοθεί σε έναν καλλιτέχνη στις ΗΠΑ : το βραβείο του Εθνικού Κληροδοτήματος για τις Τέχνες.Η Cruz μες τολμηρό φωνητικό έλεγχο, πάθος και αυτοσχεδιαστικό ταλέντο, είχε πλέον γίνει συνώνυμη με τη σάλσα και την κουβανέζικη μουσική κουλτούρα. Ηχογράφησε σχεδόν 75 δίσκους και κέρδισε αρκετούς επαίνους, μεταξύ τους και ένα Γκράμι. Επιλέχθηκε για την ταινία που βασίστηκε στο μυθιστόρημα «Οι Μάμπο Κίνγκς παίζουν τραγούδια της αγάπης», πλάι στον βασιλιά του μάμπο Τίτο Πουέντε. Η συνεργασία της με τον Πουέντε ξεκίνησε ήδη τη δεκαετία του ’50, ενώ ήταν ακόμη στην Κούβα.Δεν είναι σαφές πότε ακριβώς άρχισαν να την αποκαλούν «βασίλισσα της Σάλσα», αλλά έφερε αυτόν τον τίτλο με αρχοντιά και τιμή. Η Celia συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα της μουσικής όπως με : την Dionne Warwick , την Patty Lambel, τον David Burn, την Gloria Estefan κτλ…Η φωνή της, το ταλέντο της και το χάρισμά της μαζί δημιούργησαν μια από τις πιο εντυπωσιακές πορείες επιτυχιών της μουσικής βιομηχανίας. Πολλοί από τους δίσκους της έγιναν χρυσοί και πλατινένιοι. Προτάθηκε για τα GRAMMY AWARDS (Βραβεία Γκράμι) 12 φορές και κέρδισε το πρώτο της το 1989.Στη Celia Cruz απονεμήθηκαν τιμής ένεκεν πτυχία από το πανεπιστήμια Γέηλ, Φλόριντα Ιντερνάσιοναλ και Μαϊάμι. Εμφανίστηκε σε 10 ταινίες, μια από τις πιο πρόσφατες ήταν βέβαια το Μάμπο Κίνγκς.Η Cruz απεβίωσε στις 16 Ιουλίου του 2003 εξαιτίας καρκίνου στον εγκέφαλο, σε ηλικία 78 ετών. Άφησε πίσω της μια κληρονομιά με σπουδαία επιρροή στη μουσική όλης της Λατινικής Αμερικής.
* το κείμενο είναι μετάφραση από ξένο (σχετικό με το θέμα) ιστότοπο.
Απολαύστε την εδώ με τον ανεπανάληπτο Τίτο Πουέντε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου