Εκλογές πάλι ε;...Να!....

Βάλτε κανα χεράκι ρε παιδιά...να πάνε από κει που 'ρθανε!...

Μαρία Κάλλας, η μεγαλύτερη λυρική φωνή όλων των εποχών!...

Πέθανε σαν σήμερα, πριν από 38 χρόνια στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977.

Εδώ απολαύστε την που θριαμβεύει ως "Κάρμεν"...

Το πένθος μου...

Αφιερωμένο σε σένα πατέρα που "έφυγες" την περασμένη Δευτέρα...

Το θαύμα του ελληνικού καλοκαιριού!...

Σήμερα το πρωί με ξύπνησε το έντονο φως και το πλούσιο κελάηδισμα των πουλιών. Ένοιωσα παράξενα. Σηκώθηκα, έριξα νερό κρύο στο πρόσωπο μου αλλά άφησα και το σώμα μου ολόκληρο να δοκιμαστεί κάτω από τον "καταρράκτη" της ντουζιέρας μου, για να ξυπνήσει και το μυαλό μου μαζί. Έφτιαξα καφέ και στρώθηκα βολικά στον καναπέ της βεράντας μου. Πήρα γρήγορα χαρτί και μολύβι κι άρχισα να "καταγράφω όνειρα". Ανασύρονταν φρέσκα μέσα από την σκοτεινή θάλασσα του υποσυνείδητου μου. Ένοιωσα να γίνονται κλειδιά και να ξεκλειδώνουν αμπαρωμένες πόρτες παραμυθιών. Να ανοίγουν σκονισμένα κουτιά ποιημάτων. Αισθάνθηκα να σκαλίζω τον κήπο των σκέψεων μου. Να κλαδεύω και να ποτίζω κάθε νευρώνα του εγκεφάλου μου. Ξαφνικά ήμουν ελεύθερος και έφευγα επιτέλους για το ταξίδι της ζωής. Λες και ένα μαχαίρι κοφτερό έκοψε το σχοινί που με έδενε σε λιμάνι με λιμνάζοντα νερά.
Συνέχισα να γράφω μέχρι που ο ήλιος ζέστανε πολύ την ατμόσφαιρα. Η θάλασσα στο βάθος φαινόταν ακίνητη. Διάβασα προσεκτικά τα γραφόμενα μου. Με ικανοποίησε το αποτέλεσμα.
Τελικά σήμερα είχα έμπνευση. Η κάψα του ελληνικού καλοκαιριού έκανε το θαύμα της!...

Μας θέλουν να στήσουμε κώλο δεμένοι πισθάγκωνα!...

Μετά από τόσα χρόνια οι δανειστές κατάλαβαν εμείς οι Έλληνες, τί ψευτόμαγκας λαός είμαστε.
Κατάλαβαν πως εδώ που φτάσαμε, οι περισσότεροι από εμάς περιμένουμε "συμφωνία να 'ναι κι ότι να 'ναι".
Κατάλαβαν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να υλοποιήσει ούτε μισή λέξη από αυτά που έταζε προεκλογικά.
Κατάλαβαν ότι πολλά από αυτά που ζητούν οι ξένοι δεν φαίνονται παράλογα στην ελληνική κοινή γνώμη.
Κατάλαβαν ότι αυτά που συμφωνούν οι πολιτικοί μας "έξω", δεν τα τηρούν "μέσα".
Κατάλαβαν ότι χωρίς κόψιμο του υπερτροφικού "δημόσιου τομέα" η χώρα δεν σώζεται.
Κατάλαβαν ότι κανείς άλλος πλην της μισητής "τρόικας" δεν μας δανείζει.
Κατάλαβαν ότι οι πιο πολλοί δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας με την δραχμή αλλά να είμαστε μέσα στην Ευρώπη με το ευρώ.
Κατάλαβαν ότι οι πολίτες αυτού του κράτους είναι κατά βάση ανώριμοι και της τελευταίας στιγμής, γι αυτό πρέπει να τους "τιμωρήσουν".
Κατάλαβαν ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να μας περάσουν "πριονοκορδέλα" με επαχθή μέτρα, και να ξεφτιλίσουν  την "αριστερή" κυβέρνηση που εκλέξαμε.
Κατάλαβαν πως όσο δεν δουλεύουμε σοβαρά χωρίς γκρίνια, μιζέρια και λαϊκισμούς θα μπορούν να μας έχουν δεμένους "μπρούμητα" και με τον κώλο έξω!...

Χρόνια πολλά αγόρι μου!...

έστω και καθυστερημένα από εδώ!...

Γιάννης (22 Μαΐου 1997-22 Μαΐου 2015)...

Β.Β. Κing...o θρύλος έφυγε!...

Υπήρξα φανατικός θαυμαστής του στα "άγρια νιάτα" μου, αλλά και έως πολύ αργότερα. Ήταν για μένα ο μεγαλύτερος βιρτουόζος κιθαρίστας της R&B μουσικής. Οι "μπλουζιές" που έπαιζε ηχούσαν στα αυτιά μου ηδονικά! Με την "lucille" την κιθάρα του,ήξερε να μιλάει κατ' ευθείαν στην ψυχή. Τον άκουγα πολλά βράδια επί σειρά ετών είτε από δίσκους είτε από ραδιοφωνάκια πότε μόνος και πότε με παρέα πράγμα που ανύψωνε το "ηθικό" μας και την αγάπη μας για τη ζωή. Άλλωστε κι ο ίδιος έβγαζε με την παρουσία του μια υγεία ενώ ούτε κάπνιζε, ούτε έπινε!
Το πραγματικό του όνομα ήταν Riley B. King, Αμερικανός, γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1925 και πέθανε στις 14 Μαίου του 2015.
Δεν νομίζω να τον ξεχάσω ποτέ...

Μάγια Πλιτσέσκαγια, η απόδειξη του ό,τι τα ελεύθερα πνεύματα δεν πατούν στη γη!...

Η "απόλυτη πρίμα μπαλαρίνα" ήταν η κλασσική χορεύτρια που ανέδειξε στον πολύ κόσμο την λέξη μπαλέτο. Άλλαξε πολλά στην τέχνη του χορού, βάζοντας την δικιά της σφραγίδα. Αφού υπηρέτησε όσο καμμιά άλλη τα μπαλέτα Μπολσόι, έγινε διάσημη στο εξωτερικό αφού με το απίστευτο ταλέντο της, τον υψηλό δείκτη ευφυίας που διέθετε, αλλά και την ακούραστη πειθαρχία της, κατάφερνε πάνω στην σκηνή να αψηφά τους νόμους της βαρύτητας αλλά και να συγκινεί υπερβολικά το κοινό αφού οι ρόλοι που κάθε φορά υποδυόταν, σε κάθε της κίνηση ανάβλυζε μια πλυμμηρίδα λυρισμού. Το γεμάτο φλόγα και συναίσθημα όταν χόρευε κορμί της άφηνε τους θεατές άφωνους αλλά ενίοτε και βουρκωμένους! Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η ερμηνεία της Οντέτ/Οντίλ στο αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι, την "λίμνη των κύκνων", όπου "πέθαινε" σαν πραγματικός κύκνος!
Διέψευσε δε, τις θεωρίες περί ανθρώπινων αντοχών αφού προς έκπληξη όλων, χόρευε ενίοτε ακόμα σε μεγάλη ηλικία, και μάλιστα έως τα ογδόντα της! Κατά βάση για πολλά χρόνια, δίδασκε και χορογραφούσε
Γεννήθηκε στην Μόσχα στις 20 Νοεμβρίου του 1925 και αγωνίστηκε σε δύσκολες εποχές, πρώτα από όλα για να είναι ελεύθερος άνθρωπος, αφού βίωσε τη φρίκη του σταλινικού καθεστώτος. Οι γονείς της δε, έπεσαν θύματα της θηριωδίας του δικτάτορα. Κατάφερε όμως να κερδίσει από ένα σημείο και μετά, τον σεβασμό όλων στο εσωτερικό της χώρας της, όπως φυσικά και την αγάπη σε όλον τον κόσμο. Στην Ελλάδα μπορέσαμε και την απολαύσαμε στο Ηρώδειο, δύο φορές. Θυμάμαι την συγκίνηση μου γι αυτό όντας νέος, το 1983.
Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο Μόναχο, στις 2 Μαίου του 2015.

Εσωτερικό κλάμα...

"Κι αν λυπηθείς κοίτα μην κλάψεις
οι άλλοι έχουν ανάγκη το χαμόγελο σου".
Η φράση που μου έχει μείνει περισσότερο από ότι θυμάμαι από την εποχή που διατηρούσαμε "λευκώματα". Στίχοι που έρχονται να με βοηθήσουν για να αποφύγω το ψυχικό τέλμα από την πίκρα μου.
Εδώ, οι λέξεις στερεύουν στο χαρτί. Δεν υπάρχει φωνή. Η τελευταία έκφραση του προσώπου πάγωσε στον χρόνο. Ακέφαλο στέκει το σώμα. Η ψυχή κείται κατάχαμα. Ο χρόνος κινείται αντίστροφα, προς το παρελθόν . Περιπλανιέμαι στην ηλικία της εφηβείας μου,  στην εποχή των ονείρων, της όμορφης εικόνας της ζωής, των νεανικών ενθουσιασμών, των ερωτικών απογοητεύσεων. Στα χρόνια που το κλάμα εύκολα διαδεχόταν το γέλιο, στα χρόνια των αθώων "λευκωμάτων".
Τώρα όμως, το κλάμα είναι εσωτερικό...
Σαν ερωτικό τραγούδι που αντηχούσε στις γειτονιές στην εποχή της πρώιμης νιότης μου...

Χρόνια μου πολλά!...

Παρίσι, στο εκπληκτικό μουσείο Ορσέ...λίγο πολύ τρελούτσικος!...

Μουσείο Ορσέ. ένα εκπληκτικό μουσείο στεγασμένο σε έναν πραγματικό υπέροχο κτίριο που αποτελούσε ως το 1973 μέσα από διάφορες ιστορικές φάσεις σιδηροδρομικό σταθμό. Διαμορφώθηκε στην σημερινή του μορφή το 1986 μετά από εργασίες 3 ετών, χρονιά που έγιναν και τα εγκαίνια ως εθνικό μουσείο της Γαλλίας.
Υπάρχουν 3 επίπεδα. Στο ισόγειο εκθέτονται στην μεν κεντρική αίθουσα κυρίως έργα γλυπτικής ενώ στις πλαϊνές έργα ζωγραφικής. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν εξώστες που δίνουν πρόσβαση σε εκθέματα. Στον τελευταίο όροφο ο οποίος απλώνεται κατά μήκος της όχθης του Σηκουάνα με την ομώνυμη αποβάθρα (guai d'Orsay). Από αυτό το επίπεδο ο επισκέπτης μπορεί μέσω εξώστη να δει το ποτάμι, το μουσείο του Λούβρου αλλά και την "βασιλική της ιερής καρδιάς", την εκκλησία που είναι κτισμένη στην κορυφή του λόφου της Μονμάρτης...

Οι μέγγενες των αριθμών και η ανάπτυξη της Ελλάδας....

Εδώ και μέρες και εν όψι του νέου Eurogroup, βιώνουμε καταστάσεις που "γεννούν" εθνική υπερηφάνεια. Όλα αυτά ωραία είναι αλλά ας δούμε και λίγο την ουσία του πράγματος. Η κυβέρνηση που όλοι βέβαια πρέπει να υποστηρίξουμε στον αγώνα της διαπραγμάτευσης που κάνει, πρέπει να λάβει υπ' όψιν της ορισμένα νούμερα που ισχύουν.
Το κόστος δανεισμού λοιπόν από την τρόικα είναι πολύ χαμηλότερο από το κόστος δανεισμού από τις αγορές. Ο Ε.Μ.Σ. μας δάνειζε έως τώρα με λιγότερο από 1% επιτόκιο ενώ οι τόκοι πάνω από 142 δις που μας έχει δανείσει κεφαλαιοποιούνται μέχρι το 2022. Το Δ.Ν.Τ. μας δανείζει με 3,6% επιτόκιο για να τα ξοφλήσουμε σε 6 χρόνια ενώ ως κράτος δανειζόμαστε με 5% περίπου τόκο για τρία χρόνια. Σήμερα που μιλάμε το δεκαετές ομόλογο για την Ελλάδα είναι σταθερά πάνω από 10% ενώ αντίστοιχα για την Πορτογαλία είναι κάτω από 3% και για την Ιρλανδία κοντά στο 1.5%! Έχουμε δε παγώσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα να βαθαίνει η ύφεση και η ανεργία. Ακόμα και τώρα 5 χρόνια κοντά από την εφαρμογή του μνημονίου, τα επαγγέλματα δεν έχουν ανοίξει, το να πάρεις άδεια για μια νέα επιχείρηση σου παίρνει απίστευτο χρόνο ενώ ελάχιστοι έχουν απολυθεί από το υπερτροφικό δημόσιο όπου και οι μέσοι και κατώτεροι μισθοί παραμένουν πολύ πάνω σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτά που ζήταγε έως τώρα τουλάχιστον η τρόικα μεταξύ είναι πρώτον, ίσο μισθολόγιο ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απολύσεις σε υπερβάλλον προσωπικό, κατάργηση "συνδικαλιστικών αδειών" που δημιουργούν αργόμισθους υπαλλήλους, αλλαγή του καθεστώτος να αποφασίζονται απεργίες από ασήμαντες μειοψηφίες, εξαφάνιση των ορίων απολύσεων που περιορίζουν τις προλήψεις, οι συντάξεις να χρηματοδοτούνται μόνο από εργοδότες και εργαζόμενους χωρίς την συμμετοχή του κράτους όπως γίνεται πια σχεδόν παντού στον πολιτισμένο κόσμο. Ακόμα οι "μισητοί" τροϊκανοί ζητάνε αλλαγή του πτωχευτικού δίκαιου για να λυθεί το θέμα με τα "κόκκινα δάνεια" στις τράπεζες ώστε να μεταφερθούν οικονομικοί πόροι από μή βιώσιμες επιχειρήσεις σε νέες εξωστρεφείς που θα δουλέψουν για ανάπτυξη και εξαγωγές. Το τελευταίο είναι και το ζητούμενο για το καλό της κοινωνίας μας...

Η νέα "κυβέρνηση του βουνού" και το χρέος!...

Μετά από το χθεσινό μπαράζ άστοχων "τσαμπουκαλίδικων" δηλώσεων διαφόρων μελών της κυβέρνησης άρχισε πάλι να σφίγγει η "μέγγενη" της Ευρώπης. Νομίζω ότι τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έχουν καταλάβει ότι τώρα κυβερνούν και δεν μπορούν ακόμα να "καταγγέλουν", ως μία άλλη "κυβέρνηση του βουνού". Ας κάτσουν λοιπόν κάτω να εργαστούν για την χώρα κι ας αφήσουνε για λίγο έστω το κόμμα στην άκρη. Τα ζητήματα είναι πολλά, επείγουν δραματικά και δεν εξαντλούνται σε ενέργειες-προτεραιότητες όπως σε επαναπρόσληψεις αργόμισθων δημοσίων υπαλλήλων και παραμονή στα πανεπιστήμια "αιώνιων" φοιτητών!
Όσο για το χρέος όπου όλοι αναφέρονταν προεκλογικά ως πρώτο πρόβλημα της οικονομίας μας(!), έχω να παρατηρήσω κάποια λίγα πράγματα. Σε αυτό το  θέμα όλοι, μα όλοι στην Ευρώπη συμφωνούν, εκτός από τους εκλεκτούς(sic) από τον Θεό Έλληνες που θέλουν για πάρτη τους "τα καλά και συμφέροντα". Ξεχνάμε ότι αυτοί οι "παλιοξένοι" μας έδωσαν 210 δισεκατομμύρια ευρώ για βοήθεια. Μιλάνε κάποιοι για "τοκογλύφους" όταν για παράδειγμα από τα 210 δις που πήραμε από την ευρωζώνη τα 36 μας τα δάνεισε η επίσης σε κρίση Ισπανία και μάλιστα με τόκο 3% όταν η ίδια δανείζεται με 6%! Ζητάμε να μας χαρίσουν λοιπόν χρήματα όπως για παράδειγμα ένας λαός που έχει ομοιότητες με εμάς σε πολλά. Ένα από τα πολλά: 25% ανεργία.

Όσο λοιπόν το κράτος μας είχε πρωτογενή ελλείμματα τρώγαμε τα λεφτά των "κουτόφραγκων" και είμαστε και περήφανοι γι αυτό. Αν λοιπόν, η λιτότητα που ακολούθησε μας φάνηκε βαριά, χωρίς την βοήθεια των δανειστών θα ήταν ασύλληπτα σκληρή. Όμως ήταν μοιραίο αυτά τα χρήματα που πήραμε για να επιβιώσουμε, μεγάλωσαν κατά πολύ το ύψος του χρέους. Και τώρα δεν μας αρέσει αυτό γιατί θέλουμε "και την πίτα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο". Επίσης αν προσθέσουμε εδώ το υποθετικό "σενάριο" ότι εφ' οσον βρισκόταν ένας "τρελλός" να μας δανείσει χωρίς όρους, αν δεν συνέβαινε η μερική διαγραφή του χρέους το 2012, τότε αυτό τώρα θα ήταν σχεδόν διπλάσιο. 

Κάποιοι μας πουλούσαν παραμύθια του τύπου ότι Κινέζοι και Ρώσοι "σπρώχνονται" μεταξύ τους ποιός θα μας προσφέρει λεφτά αλλά "οι δοσίλογοι" που μας κυβερνάνε το αρνούνται! Κόμματα, πολιτικοί και ΜΜΕ επένδυσαν στην αγανάκτηση του κόσμου κραυγάζοντας όλοι μαζί "δεν πληρώνω"! Είναι αυτοί οι οποίοι στο παραμύθι που μας σέρβιραν, οι "δράκοι" θα γίνουν "άκακα ζωάκια" που θα μας κάνουν τα χατίρια. Αρκεί "η δύναμη του λαού" γι αυτό!
Συμπερασματικά λοιπόν για το περίφημο χρέος, υπάρχουν μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση τρία μεγάλα κράτη που χρωστάνε πολλά λεφτά. Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία. Ότι μας χαρίσουν θα το επιβαρυνθούν οι πολίτες τους! Για να πειστούν να προχωρήσουν σε μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα πρέπει να τους δείξουμε ότι εφαρμόζουμε στη πράξη το ελληνικό ρητό "παν μέτρον άριστον". Κάνουμε βαθιές μεταρρυθμίσεις, δεν διορίζουμε άχρηστους υπαλλήλους, δεν δίνουμε συντάξεις σε σαρανταπεντάρηδες κλπ.
Μήπως η νέα κυβέρνηση πρέπει να κυβερνήσει πραγματικά και γρήγορα να "κατέβει από το βουνό";...

Ποιοί ζητούν να αρπάξουν την ψήφο μας;...

Αύριο έχουμε πάλι εκλογές. Πάλι θα παίξουμε το παιχνίδι των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή. Καλούμαστε λοιπόν να πάμε να ψηφίσουμε. Όσοι πάμε. Όμως πόσοι από τον κυρίαρχο (sic) ελληνικό λαό έχουν δική τους κρίση και όχι αυτή που του σερβίρουν, να γνωρίζουν πώς έχει η κατάσταση της χώρας; Ας δούμε ποιοί είναι αυτοί που μιλάνε και ζητούν την ψήφο μας, και ας αναγνωρίσουμε κάποιες αλήθειες.
Η σύγχυση για το τί είναι ποιότητα ζωής και πώς ιεραρχούνται οι ανάγκες μας, έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε ασυναρτησία και παραλογισμό. Η καραμέλα του "πατριωτισμού" χοροπηδά στο στόμα κάθε γραφικού και καιροσκόπου πολιτικού. Μιλάνε ακόμα πολλοί για "κοινωνική δικαιοσύνη", αυτοί που ξεζούμισαν τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις. Αυτοί που από τα συνδικαλιστικά "ρετιρέ" τους τρώγανε με δέκα μασέλες αφήνοντας μερικά ψίχουλα για τους υπόλοιπους. Αυτοί που για να πλήξουν την πλήξη τους έκαιγαν και κατέστρεφαν με λύσσα δημόσια αλλά και ιδιωτική περιουσία. Αυτοί που με νύχια και με δόντια υπερασπίζονται το ασύδοτο "πελατειακό" δημοσιουπαλληλίκι και μας φόρτωσαν με εξωπραγματικά δάνεια γι αυτό. Αυτοί που στήριξαν  καθεστώς της διαπλοκής και των "νταβατζήδων" ληστεύοντας τον αποταμιευμένο "μόχθο" των πολιτών οδηγώντας παράλληλα τη χώρα σε χρεοκοπία. Μιλάνε για παιδεία αυτοί που παρέδωσαν γυμνάσια, λύκεια και ειδικά πανεπιστήμια στον μηδενισμό, την φασιστική συμπεριφορά και την αυθαιρεσία των κομματικών νεολαιών. Αυτοί που έκλεισαν τις 8 από τις 10 επιχειρήσεις. Αυτοί που αποβιομηχάνισαν πλήρως την χώρα ανεβάζοντας την ανεργία στο 50% σε επίπεδο οικογένειας και με την νεολαία να ξενιτεύεται, η εθνική υπερηφάνεια να σπιλώνεται και κάθε τι ελληνικό να ευτελίζεται.

Ρητορεύουν έξαλλα και νευρικά οι πολιτικάντηδες μας, δείχνοντας έτσι και το επίπεδο που διαθέτει ο μέσος Έλληνας, άλλοι για να μην χάσουν τις "καρέκλες τους" και άλλοι για να τις "αρπάξουν" από τους προηγούμενους.
Ζητάει την ψήφο μας η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όταν αντί να δουλέψει για τις μεταρρυθμίσεις που αναφέρονται στο μνημόνιο και το οποίο τόσο φανατικά "υποστηρίζει" έκανε τα πάντα για να ξεγελάει κάθε φορά τους τροϊκανούς προκειμένου να μην τις εφαρμόσει με εξαίρεση 3-4 υπουργούς που φρόντισε να τους πετάξει έξω με τον τελευταίο ανασχηματισμό! Ενώ αντί ως κύριος εταίρος συγκυβέρνησης αντί να τολμήσει να "τραβήξει" το καράβι από την "φουρτούνα" της κρίσης, κιότεψε και κρύφτηκε για να βλέπει τί κάνει κάθε φορά η αξιωματική αντιπολίτευση και να την μιμείται!

Ζητάει την ψήφο μας το άλλοτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ που κάθε φορά πλέον που κατεβαίνει στις εκλογές, πρέπει να βρίσκει και άλλο όνομα. Τί άλλο να πεις; Αυτό από μόνο του φτάνει!

Ζητάει την ψήφο μας το ΚΙΔΗΣΟ με τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Εδώ ταιριάζει απόλυτα η ρήση του Σοφοκλή στην "Αντιγόνη": "μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι" (Όποιον ο Θεός θέλει να καταστρέψει, τον κάνει χαζό)!

Ζητάνε την ψήφο μας οι ΑΝ.ΕΛ. Μόνο ο τίτλος του κόμματος μου προκαλεί θυμηδία. Ειδικά αυτά που έχει πει ο αρχηγός τους κατά καιρούς περί "ξεκασμών" κλπ. προκαλούν συνειρμούς με το "επίθετο" του!

Ζητάει την ψήφο μας το ΛΑ.Ο.Σ. όταν έχει αποκαλυφθεί στους πάντες ότι ο αρχηγός του και μέγας "πατριώτης" Γιώργος Καρατζαφέρης ακούμπαγε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στα νησιά Τερκ και Κάικος για το καλό των κατοίκων τους!

Ζητάει τη ψήφο μας η ΔΗΜ.ΑΡ. το επονομαζόμενο κόμμα "περιφερόμενη θλίψη" και του "ήξεις αφίξεις". Εδώ θυμάμαι αυτό που είχε πει ο Λένιν για τους "χρήσιμους ηλίθιους". Τελειωμένη ιστορία όμως ο Μπαρμπαφώτης. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της κωμωδίας θα αφορά την βράβευση του με τιμητική πλακέτα από την βουλή για την προσφορά(;) του στην πολιτική!

Ζητάει την ψήφο μας το τιμημένο Κ.Κ.Ε. το κόμμα σου λαέ. Το κόμμα που νοσταλγεί τον σοβιετικό "παράδεισο", που μάχεται για τις "ελευθερίες" και τα "δικαιώματα" του λαού. Ενός λαού πλήρως υποταγμένου στον ολοκληρωτισμό της παράνοιας μιας δικτατορίας (δήθεν του προλεταριάτου). Οπαδοί του παλαιολιθικού καθεστώτος που μέσα από τον τρόμο των Γκούλαγκ, της Κολιμά και όχι μόνο, βασάνισε και εκτέλεσε εν ψυχρώ εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτοί που κραυγάζουν μέσα στη βουλή ότι ο "χάρτης του Συντάγματος" είναι ένα "κουρελόχαρτο" και όταν κάποτε έρθουν στην εξουσία θα τον καταργήσουν για να υποκαταστήσουν το κράτος Δικαίου με το "δίκιο του εργάτη"!

Ζητάει την ψήφο μας ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ένας ετερόκλητος συνασπισμός από νεομπολσεβίκους, αριστεριστές, αναρχοαυτόνομους, πρώην -χειρίστου είδους πασόκους, καλοταϊσμένους συνδικαλισταράδες, "αντισυστημικοί" καθηγητάδες που έχουν αρμέξει το δημόσιο ασύστολα. Εκτός κάποιων αξιόλογων στελεχών, τα υπόλοιπα μαζί με τους οπαδούς τους ζητάνε "εκδίκηση των ονείρων" τους!

Τέλος, ζητάει την ψήφο μας το ΠΟΤΑΜΙ του Σταύρου Θεοδωράκη ο οποίος όσο έκανε την δουλειά του δημοσιογράφου ήταν σε όλους αρεστός. Μόλις έφτιαξε κόμμα και άρχισε να στοχεύει προς την εξουσία, έγινε σε πολλούς μισητός. Όμως δεν μπορείς να ξεχάσεις την εικόνα του, τις ιδέες του και τα πεπραγμένα του ανθρώπου και επαγγελματία Θεοδωράκη. Ξεκινάει από καλή θέση στην αφετηρία. Κι αυτά που λέει είναι ρεαλιστικά, ξεκάθαρα και πραγματοποιήσιμα. Μένει να δούμε τί θα εφαρμόσει στην πράξη. Μόνο και μόνο που δεν λαϊκίζει και είναι κάτι νέο στην πολιτική ίσως να αξίζει να του δοθεί η ευκαιρία! 

Υ.Γ για κάποιους που δεν τους αρέσουν οι απόψεις των άλλων, τους παραπέμπω στη ρήση του Βολταίρου: "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου, το δικαίωμα να το λες"

Τί μου άρεσε και τί όχι, την χρονιά που πέρασε...

Μου άρεσε...
που είχα την υγεία μου και συνεχίζω να συμμετέχω στο "παραμύθι" του κόσμου μας...
που είχα και φέτος αντικείμενο εργασίας ώστε να ζω αξιοπρεπώς...
που ο γιος μου σιγά σιγά γίνεται άνδρας...
που μπορούσα να λέω ότι εννοώ και να εννοώ ότι λέω...
που ανακάλυψα καινούρια "κομμάτια" της πόλης...
που γνώρισα κάποιους πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους...
που κατάλαβα πάλι ότι η ζωή είναι γυναίκα...

Δεν μου άρεσε...
που συνεχίζουμε να έχουμε ηλίθιους πολιτικούς να αποφασίζουν για το μέλλον μας...
που ολοένα περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά...
που το 2014 ήταν πολύ "επιθετικό" από κάποιους με πολλή υποκρισία και πηχτό μίσος...
που δεν ταξίδεψα όσο θα ήθελα...
που δεν διάβασα περισσότερα βιβλία...
που για μια ακόμη χρονιά δεν έκανα δίαιτα...
που φόρτωσα άλλη μια χρονιά στην πλάτη μου...
που δεν είπα ευχαριστώ ή συγνώμη όταν έπρεπε...

2015, η χρονιά των πέντε αισθήσεων!...

Χρόνια πολλά καλή χρονιά! Εύχομαι σε όλους και όλες εσάς το 2015 να έχει περισσότερο συναίσθημα, έρωτα και πάθος!
Ζήστε το 2015 και με τις πέντε σας αισθήσεις!...