24 Δεκ 2009

Χρόνια πολλά σε όλη τη παρέα του Blogspot!...


Xρόνια πολλά σε όλους σας, ειδικά στους ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ'ΑΛΩΝΙ, Vam33, ezakmyworld, Roadartist, Cristiana54, M.Z, Eυάγγελο, If..ιγένεια, Xαμομηλάκι, ΦΙΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, ΓΙΩΡΓΟ ΛΑ'Ι'Ο, Magdalini36, Γιώργης Χολιαστό, Βράχο, Trelokouneli , Δημοσθένη, xamogelo, Kakalon, Antonis K., για τις μικρές "κουβεντούλες" που έχουμε εδώ μέσα ανταλλάξει τον τελευταίο καιρό. Να περάσετε όμορφα αυτές τις ημέρες και να θυμάστε πως έτσι κι αλλοιώς κάπου υπάρχει η αγάπη σας!
Καλές γιορτές σε όλους σας παιδιά!...

9 Δεκ 2009

Δεκέμβρης!...


Μπήκε για τα καλά ο Δεκέμβρης. Ο πιο χαρούμενος μήνας του χρόνου, ο πιο γιορτινός. Πολλά δώρα λαβαίνεις, πολλά δώρα προσφέρεις. Αυξημένος ο μισθός και ο τζίρος σου. Αυξημένα και τα έξοδα. Γελαστά πρόσωπα γύρω σου, χαρούμενες παιδικές φωνές, χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια αφήνουν να πλανιούνται νότες αισιοδοξίας στην ατμόσφαιρα και χαϊδεύουν τη ψυχή σου. Ένα εύθυμο πανηγύρι για να ξαναθυμηθείς που είσουν κάποτε παιδί. Ατέλειωτο ξεποδάριασμα στις βιτρίνες, ψώνια πολλά ή λίγα, ανάλογα τί μπορείς. Κίνηση, ένταση, κούραση που όμως εξαφανίζονται ως δια μαγείας, μόλις ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου και ορμήσουν να κρεμαστούν πάνω σου τα πιτσιρίκια ρίχνοντας κάτω τις βαρυφορτωμένες σακούλες σου, Το σπίτι στρωμένο και στολισμένο βαριά. Νοιώθεις πολύ ανθρώπινος. Φιλιά κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο θόρυβος από το σκίσιμο των πακέτων. Έντονη επιθυμία να περάσεις φέτος μια αξέχαστη επιτέλους, Πρωτοχρονιά. Άγχος τί θα φορέσεις για να λάμπεις το βράδυ. Δείπνο με εορταστικό μενού "μέσα" ή "έξω", οπωσδήποτε υπό το φως των κεριών. Θες να πείς και να κάνεις πολλά με τον ή την σύντροφο σου. Υποσχέσεις να γίνεις καλύτερος σε όλα. Χαρά και μελαγχολία μαζί. Μεγαλώνεις. Άλλος ένας χρόνος στη πλάτη σου. Και αλήθεια, κοιτάς γύρω σου και βλέπεις πόση δυστυχία υπάρχει δίπλα στην ευτυχία. Ένα δάκρυ κυλάει χωρίς να ξέρεις το γιατί. Νοιώθεις τύψεις που έχεις αυτά που πολλοί άλλοι δεν έχουν. Εσύ κι ο κόσμος, δίπλα σου και μακρυά...
Σκουπίζεσαι, δε πειράζει...του χρόνου ίσως να είναι και καλύτερα για όλους μας.
Καλές γιορτές να έχετε!...

6 Δεκ 2009

Αιωνία του η μνήμη!...


Ένας χρόνος σήμερα από τότε που "έφυγε" το αδικοχαμένο παληκάρι. Ας αναλογιστούμε όλοι μας, τις ευθύνες μας γι αυτό!...

Του ήλιου σβήστηκε το φως
εχάθη το φεγγάρι
και πάει το παλικάρι
καημός και πόθος μου κρυφός

Πέτρα την πέτρα περπατώ
το αίμα του ανασαίνω
και πια δεν περιμένω
που σκότωσαν 'τόν π' αγαπώ

Καημός και πόθος μου κρυφός
η νύκτα τον τυλίγει
και την φωνή μου πνίγει
ο πόνος μου 'γινε αδελφός

Πέτρα την πέτρα περπατώ
το αίμα του ανασαίνω
και πια δεν περιμένω
που σκότωσαν 'τόν π' αγαπώ

Ήρθε να μ' εύρει την αυγή
ήρθε να με φιλήσει
ήρθε για να γεμίσει
γαρύφαλλα κι αστέρια η γη

Πέτρα την πέτρα περπατώ,
φέγγει και ξημερώνει
Γλυκό πουλί τ’ αηδόνι
τραγούδα μου τον π’ αγαπώ.

24 Νοε 2009

Άμα δεν σε δω...


Μια προσωπική εξομολόγηση που ταξιδεύει αέναα στους ουρανούς των ερώτων μου...


Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα σ’ αγαπώ

τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα σ’ αγαπώ

άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ


Κράτησα τη μυρωδιά σου να ’χω φυλαχτό

κράτησα τη μυρωδιά σου να ’χω φυλαχτό

άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ


Άσε με στα μάτια σου για πάντα να χαθώ

άσε με στα μάτια σου για πάντα να χαθώ

άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ


Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα σ’ αγαπώ

μη μ’ αφήνεις άλλο μόνο, σε παρακαλώ

άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ


να 'σαι πάντα καλά όπου και να'σαι...

12 Νοε 2009

"Πανδαιμόνιο" με τους PET SHOP BOYS!...


Ένα αγαπημένο συγκρότημα της ηλεκτρονικής μουσικής θα απολαύσουν τα μάτια μας και τα αυτιά μας για τρίτη φορά εδώ στη μικρή "εμπορικά" γωνιά της Ευρώπης. Προηγήθηκε ο Λυκαβηττός και η Τεχνόπολη στο Γκάζι. Αυτή τη φορά οι πρίγκιπες της dance-pop, PET SHOP BOYS, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους Pandemonium Tour 2009, θα κάνουν ένα... πανδαιμόνιο πέρασμα και από την Ελλάδα, κάνοντας δύο εμφανίσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!!!

Το συγκρότημα των πάνω από 50.000.000 πωλήσεων CDs, που επαναπροσδιόρισε την pop, προανήγγειλε την dance, απενεχοποίησε τα 80's, έκανε 4 Νο1 singles ("West End Girls, "Always On My Mind", "It's A Sin", "Heart"), 42 Top 30 και 22 Top10 hits, που το Μάρτιο του 2009 κυκλοφόρησε το 10ο άλμπουμ, "Yes", που τιμήθηκε με το βραβείο "Outstanding Achievement" στα 2009 Brit Awards, που έχει προταθεί 4 φορές για Grammy, που βρίσκεται στο προσκήνιο τα τελευταία 30 (σχεδόν) χρόνια, έρχεται στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, για δύο εμφανίσεις...
Η παγκόσμια περιοδεία "Pandemonium Tour 2009" ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου από τη Ρωσία και θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου στο Λονδίνο, αφού επισκεφθούν 76 πόλεις και σταματήσουν -μετά από 7 χρόνια- στην Αθήνα και για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, μεταφέροντας, εκτός από το νέο τους δίσκο και τα πολυαγαπημένα μας "best of hits", το μεγαλύτερο οπτικοακουστικό show που έκαναν ποτέ...
O διεθνών προδιαγραφών εκθεσειακός χώρος της πρωτεύουσας - που θα τους φιλοξενήσει - ανοίγει, για πρώτη φορά, τις πόρτες του στο συναυλιακό κοινό για το οπτικοακουστικό υπερθέαμα της Pandemonium Tour 2009! Στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του, συνολικής έκτασης 160.000 τμ, με 4.000 δωρεάν θέσεις για parking και εύκολη πρόσβαση, με πλήθος επιλογών μετακίνησης (Μετρό, λεωφορείο, Προαστιακός Σιδηρόδρομος, αυτοκίνητο) το Εκθεσιακό και Συνεδριακό Κέντρο METROPOLITAN EXPO βρίσκεται στον Διεθνή Αερολιμένα «Ελευθέριος Βενιζέλος», έτοιμο να ανταποκριθεί πλήρως στις ανάγκες και του πιο απαιτητικού show και να εξυπηρετήσει επαρκώς έως και 12.000 άτομα.



PET SHOP BOYS

Pandemonium Tour 2009

Παρασκευή 20 ΝοεμβρίουMetropolitan Expo (Αθήνα)
Σάββατο 21 ΝοεμβρίουΒελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο (Θεσσαλονίκη)

Δείτε και απολαύστε ένα κα-τα-πλη-κτι-κό βίντεοκλιπ που προσωπικά δεν το βαριέμαι ποτέ!:

4 Νοε 2009

Όνειρα!...


Ένας μήνας κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Τα πρώτα δείγματα γραφής καλλιεργούν ελπίδες. Αφήνουν όμως έντεχνα να εννοηθεί και το δύσκολον του πράγματος. Οι προηγούμενοι παραδώσανε και ακόμα ξεφυσάνε από ανακούφιση. Τί περιμένει ο ελληνικός λαός τώρα, από την νέα εξουσία; Ότι πάντοτε βεβαίως: δικαιοσύνη, δουλειά, αυξήσεις, το κράτος στην υπηρεσία του πολίτη. Τί προσφέρει ο καινούριος πρωθυπουργός και οι υπουργοί του; Υποσχέσεις και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Ως πού μπορεί να φτάσει το "πράσινο όραμα", θα δείξει.
Προσωπικά σαν άτομο που μου αρέσει να ονειρεύομαι, αφιερώνω από αυτόν εδώ τον ιστότοπο, στον Γιωργάκη Παπανδρέου την παρακάτω κινέζικη παροιμία:

"Αν τα όνειρα που κάνεις φτάνουν για έναν χρόνο τότε φύτεψε στάρι.
Αν τα όνειρα που κάνεις φτάνουν για δέκα χρόνια τότε φύτεψε ένα δέντρο.
Αν τα όνειρα που κάνεις φτάνουν για εκατό χρόνια τότε μόρφωσε έναν λαό."

Αυτό είναι που πρωτίστως χρειάζεται αυτός ο τόπος. Παιδεία! Κι όλα μετά σιγά-σιγά θα γίνουν.
Την είδαμε και την υλιστική κοινωνία. Αρκετά! Ας μην αφήσουμε κι αυτήν την ευκαιρία να χαθεί. Γιατί όλοι μας έχουμε δικαίωμα στα όνειρα...

27 Οκτ 2009

Χρόνια μου πολλά γιατί...


Του Άγίου Δημητρίου ήταν χθες, μια μέρα που όπως κάθε χρόνο με έβαλε σε σκέψεις. Γιορτάζει ο εαυτός μου και πρέπει να του ευχηθώ. Άραγε τ' αξίζει;
Νομίζω πως ναι...
Χρόνια μου πολλά λοιπόν γιατί τόσα χρόνια που ζω κατάφερα να μην υποχωρήσω από τις αρχές μου όσο κι αν έγινα αντιπαθής γι αυτό σε κάποιους.
Χρόνια μου πολλά γιατί δεν ξέχασα ποτέ από πού ξεκίνησα.
Χρόνια πολλά γιατί θα μποροιύσα να γίνω πολύ καλύτερος από αυτό που ήδη είμαι.
Χρόνια μου πολλά γιατί κάποτε στη διαδρομή της ζωής μου, έφτασα στο έσχατο σημείο αντοχής και πόνου για την αξιοπρέπεια μου.
Χρόνια μου πολλά γιατί θυσίασα και θυσιάζω πολλά για ένα παιδί.
Χρόνια μου πολλά γιατί αγάπησα και αγαπάω πολύ δυνατά.
Χρόνια μου πολλά γιατί παρ όλο τον εγωισμό μου, δεν δίστασα να κλάψω μπροστά σε κάποια που σκέφτομαι τώρα αλλά και κάθε στιγμή.
Χρόνια μου πολλά γιατί θέλω πολύ να ζω έντονα και με πάθος.
Χρόνια μου πολλά γιατί ελπίζω ακόμα σε έναν καλύτερο κόσμο...
Αφιερωμένο σε μένα:

15 Οκτ 2009

Ένας Δραπέτης...


Βγήκα στους δρόμους ένα μουντό πρωί
αφήνοντας ξοπίσω μου το ψέμμα.
Ξετύλιξα καλά τη διπλωμένη μου ψυχή,
ψηλά η σημαία της αξιοπρέπειας μου.

Βαρύ το βήμα μου στο μουσκεμένο χώμα,
ρούχο πολυφορεμένο ο καημός μου.
Γεύση πικρή το μέσα μου στο στόμα,
ηχώ στη σκέψη μου το βογγητό του πλήθους.

Κανείς δεν πρόκειτε ποτέ να νοιώσει το εγώ μου,
μα ανάψαν στον ορίζοντα τα τέσσερα φανάρια.
Τώρα μπορώ να δω τον δρόμο τον δικό μου,
ένας δραπέτης που τραβά γυμνός για την αλήθεια...

13 Οκτ 2009

Αλλαγή;...


Η κυβέρνηση στην Ελλάδα άλλαξε. Η ελληνική κοινωνία θα αλλάξει καθόλου άραγε στο σύνολο της; Γιατί μέχρι να συμβεί αυτό, "ο ισχυρός θα έχει σκλάβους, ο πλούσιος κόλακες και σοφός φίλους".
Έτσι για να μή ξεχνιόμαστε ποιοί είμαστε, πού βρισκόμαστε και πού πάμε.
Εγώ πάντως εφ' οσον ζω, είμαι υποχρεωμένος να ελπίζω!...

5 Οκτ 2009

Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλοιώς!...


Είναι δυνατόν να υπάρχουν σώφρονα μυαλά που να πιστεύουν ότι την επομένη των εκλογών θα αλλάξει για τη χώρα κάτι; Υπάρχει περίπτωση να πιστεύει κάποιος ότι οι νέοι κυβερνώντες θα σκύψουν τώρα πάνω στα προβλήματα του Ελληνικού λαού; Νομίζει έστω και κάποιο σκεπτόμενο άτομο ότι το ευμετάβλητο εκείνο τμήμα του εκλογικού σώματος που ανεβάζει (χα!) και κατεβάζει κυβερνήσεις ψήφισε επιδοκιμαστικά ΠΑΣΟΚ; Μήπως απεναντίας, τιμώρησε αγανακτισμένα τη ΝΔ;
Μην τρελλαθούμε κι όλας! Το "ρεύμα" που τόσο καιρό έντεχνα καλλιέργησαν τα ΜΜΕ. επέφερε το άναμενόμενο αποτέλεσμα. Και επειδή προσωπικά νομίζω ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, δηλώνω απαισιόδοξος για το μέλλον. Γιατί ενώ υπάρχουν πολλές φωτεινές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να αλλάξουν δυναμικά μπροστά την πορεία αυτού του κράτους, οι ίδιοι είτε δεν ασχολούνται, είτε δεν τους αφήνουν τα λαμόγια του συστήματος.
Όταν εμείς γίνουμε περισσότερο αξιοπρεπή άτομα, με καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις, δημιουργήσουμε πιο δεμένες οικογένειες, συμμετέχουμε με σεβασμό στην κοινωνία, καταστούμε υπεύθυνοι πολίτες, εργαστούμε σοβαρά και δεν περιμένουμε από τους ανεύθυνους πολιτικούς να κάνουν υπεύθυνη πολιτική, τότε θα έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο σε συτό τον ρημαδότοπο!
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, θα τραγουδώ θλιμμένα και αδιάφορα...

1 Οκτ 2009

Δυο λόγια έτσι, χωρίς πρόγραμμα...


Φθινοπώριασε έξω. Περασμένα μεσάνυχτα και μια μικρή ψυχρούλα προσπαθεί να μπει από το μισάνοιχτο παράθυρο. Η Αθήνα τη νύχτα, φαίνεται από τη βεράντα μου γοητευτική όπως πάντα. Απόλυτη ησυχία μέσα και έξω από το σπίτι. Γράφω και το μυαλό μου ταξιδεύει πορεία πρόσω ολοταχώς. Προορισμός το άγνωστο αλλά σύντομο μέλλον. Ναι, η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος δεν έχει πια τους αργούς ρυθμούς της νιότης αλλά κυλάει γοργά απάνω μου ξεφυλλίζοντας της σελίδες της ζωής μου βιαστικά και νευρικά. Ίδωμεν...
Να ΄χουμε τουλάχιστον την υγειά μας.

18 Σεπ 2009

Καλή αρχή...και πάλι!


Επιστροφή στη φθινοπωρινή γλυκιά ρουτίνα της Αθήνας. Επιστροφή στη δουλειά. Επιστροφή στη δημιουργία. Επιστροφή στα σχολικά άγχη. (Γυμνάσιο φέτος ο μικρός). Επιστροφή σε fast motion ρυθμούς. Επιστροφή σε σκοτεινά πρόσωπα φωτισμένα όμως υπέροχα από τη φλόγα του κεριού. Επιστροφή σε jazz βραδυές. Επιστροφή σε "κλειστούς" χώρους. Επιστροφή σε παρέες καθισμένες κοντά κοντά. Επιστροφή εδώ. Καλή "σεζόν" σε όλους!
Διατηρήστε τη φλόγα της ψυχής σας άσβεστη μέσα σας!...

26 Αυγ 2009

Ελληνικό κράτος: ένα άδειο τρένο χωρίς πιλότο με πορεία στο πουθενά...


Υφάκι δήθεν, πιθηκίσια συμπεριφορά, προβολή του ισχυρού, παραμέρισμα του αδύνατου. Το τυχαίο και πρόχειρο σε βάρος της δημιουργικής δουλειάς. Ανυπαρξία ποιότητας σε μια ζωή για το σήμερα, αδιαφορώντας για το αύριο. Ένας λαός αισθηματίας με χαλιναγωγημένα τα ένστικτα του σε μια άγνωστη γι αυτόν πορεία. Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια υπέροχη από τη φύση της, χώρα.
Κι όμως υπάρχει ένα υγειές κομμάτι -μικρή αλλά ισχυρή μειοψηφία- της ελληνικής κοινωνίας που αντιστέκεται στην εξουσία των "μετρίων". Ως πότε ακόμα;
Παιδιά βαστάτε γερά!...

21 Αυγ 2009

Περιδιαβαίνοντας μέσα από τα ποτάμια τη Θρακική γη...


Απίστευτες οι εμπειρίες που έζησα. Κωπηλατώντας ένα καγιάκ γνώρισα τον Νέστο όπου ανακούφισα το κορμί μου μέσα στα διάφανα κρύα του νερά. Πάνω σε μια πλάβα άγγιξα τα τουρκικά φυλάκια στο δέλτα του Έβρου. Οδηγώντας σε χωμάτινους δρόμους ακροβόλησα τον Άρδα και τον Ερυθροπόταμο. Ακολούθησα από το "τριεθνές" τη συνοριακή γραμμή της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Ήπια καφέ συζητώντας με τους πομάκους σε χωριά πίσω από τον χρόνο. Απόλαυσα την διαφορετικότητα της κατά 65%(!) μουσουλμανικής Κομοτηνής. Περπάτησα τα λιθόστρωτα της παλιάς Ξάνθης τρώγοντας νόστιμα ανατολίτικα πιάτα. Εντυπωσιάστηκα από την αρμονική συνύπαρξη Ελλήνων και Τουρκογενών. Θαύμασα τα πολλά σπάνια πουλιά της λίμνης Βιστωνίδας στο Πόρτο Λάγος. Απόρησα με τον πλούτο του πράσινου και των νερών στη Σταυρούπολη και τις γύρω περιοχές. Ταξίδεψα με το τραίνο μέσα από πλήθος παμπάλαιων πέτρινων στοών δίπλα στον Νέστο.
Μαγεύτηκα από τη γη των Θρακών. Αλλά ξεκούρασα τα μάτια μου περπατώντας στους δροσερούς κήπους της πόλης της Δράμας αλλά και τα καταπράσινα χωριουδάκια της. Έκανα ακόμη γυροβολιά όλη τη Θάσο βουτώντας στα γαλαζοπράσινα νερά της.
Ευλογημένος από τη φύση τελικά ο τόπος μας. Νά 'μασταν καλύτεροι και εμείς που τον κατοικούμε...

5 Αυγ 2009

Πιο κοντά!...


Καλοκαίρι, η εποχή των στενών επαφών. Άγγιγμα υγρό, ανοιχτή αγκαλιά, δέρμα στιλπνό, γυαλισμένο βλέμμα, φιλί αλμυρό, ξέγνιαστο γέλιο. Η απόλυτη ελευθερία των αισθήσεων, η επιστροφή της παιδικής αθωότητας. Οι δυο μας, εσύ κι εγώ...

30 Ιουλ 2009

Έχει Γενέθλια...τί δώρο να της κάνω;


Αύριο εκείνη, γιορτάζει τη γενέθλια ημέρα της ζωής της. Κι εγώ θέλω να της κάνω ένα δώρο για το γεγονός. Σκέφτομαι τί θα ήταν πιο όμορφο γι αυτήν άραγε;
Μήπως ένα κατάλευκο φόρεμα με ένα "αβυσσαλέο" ντεκολτέ, που θα τονίζει το ήδη μαυρισμένο από τον ήλιο κορμί της;
Μήπως ένα ζευχάρι προκλητικά τσόκαρα για να τονίζουν τα όντως καλλίγραμμα πόδια της που στο πέρασμα τους θα τρίζουν τα πεζοδρόμια;
Μήπως ένα πρόστυχο ζευγάρι εσώρουχα που θα ανάσταινε και τον τελευταίο βυζαντινό αυτοκράτορα;
Μήπως μια δωροεπιταγή ινστιτούτου ομορφιάς για μια ολοήμερη περιποίηση από την κορυφή μέχρι τα νύχια, για να γίνει αληθινή κούκλα;
Μήπως ένα τριήμερο ρομαντικό ταξίδι-έκπληξη στο Γαλαξίδι και τη Ναύπακτο για να μπορέσουμε να βρεθούμε μαζί και να πούμε και να κάνουμε ότι δεν προλαβαίνουμε τελευταία;
Προσπαθώ να βρώ τί θα την ευχαριστούσε περισσότερο. Πάντως μέχρι αύριο το πρωί πρέπει να έχω αποφασίσει.
Χρόνια της πολλά!...

21 Ιουλ 2009

Θέλω άδεια!...


Βάρυναμε πια με τη δουλειά, δεν πάει άλλο. Το καλοκαίρι είναι εποχή πλανεύτρα, ξεμυαλίστρα. Όσο και να περνάς καλά τα (Παρασκευο)σαββατοκύριακα, δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς. Αυτό που ζητάει η ψυχή σου τώρα δεν είναι ένα διάλειμμα, αλλά μια παύση!
Πού θα πάει όμως, κοντοζυγώνει η ώρα. Ελπίζω σε διακοπές χαρούμενες για όλους. Μετά μάλιστα από τον θλιμμένο χειμώνα που περάσαμε.
Βλέπεις, η ανάμνηση με το λουλούδι που "κόπηκε" πάνω στον ανθό του τον περασμένο Δεκέμβρη, είναι ακόμα νωπή...

13 Ιουλ 2009

Υπέροχη μουσική από την Αιθιοπία...




Καλοκαίριασε για τα καλά. Πληθαίνουν τα μπάνια του λαού. Ψηλά ο υδράργυρος αυτή την εποχή. Διάχυτος ο ιδρώτας παντού. Ασυγκράτητος ο ερωτας ορμά, να τσαλακώσει ανθρώπινα κορμιά στο διάβα του. Όλα τώρα είναι πιο διαθέσιμα. Και κυρίως η μουσική.
Το τελευταίο χρόνο έχω ένα πάθος με τα γκρουπ από Αιθιοπία μεριά. Αυτή την τόσο φτωχή και βασανισμένη από πολέμους και πείνα χώρα. Εκεί οι άνθρωποι, όπως ο Mulatu Astatke, φτιάχνουν πραγματικά υπέροχα μουσικά πράγματα. Και όχι μόνο!...

8 Ιουλ 2009

Μην πάει να πληρώσει κανείς για τη νέα ληστεία!...


Είναι μέρες τώρα που διαβάζω και ξαναδιαβάζω το νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί για τους ημιυπαίθριους, τα κλειστά γκαράζ κλπ. Αυτό που επιχειρείται εδώ είναι μια μεγάλη απατεωνία εκ μέρους του κράτους! Με λίγα λόγια κόσμος και κοσμάκης, αφού πρώτα τα "ακούμπησε" κανονικά στον -από δεκαετίες χαϊδεμένο κλάδο της Πολιτείας- τους πολιτικούς μηχανικούς, πληρώνοντας πανάκριβα όλα τα μέτρα του διαμερίσματος που αγόρασε (συμπεριλαμβανομένων και των αμαρτωλών υμιυπαίθριων), καλείται τώρα να ξαναδώσει το "πεσκέσι" στη κυβέρνηση! Μιλάμε για ελεϊνή κατάσταση! Μετά από την μεγαλύτερη ληστεία στην νεώτερη Ελλάδα που ήταν η απάτη του ελληνικού χρηματιστηρίου όπου με κυβερνητικές(!) προτροπές (πού σαι Σημιτάκο;) καλείτο ο λαός να τα "σπρώξει" στο τζόγο, έρχεται τώρα μια δεύτερη: τ α κ τ ο π ο ί η σ η, λέει!. Όχι νομιμοποίηση! Απλά γιατί μετά από χρόνια άμα δεν σκεφτούνε κάτι άλλο, να μπορούνε να μας ξεβρακώσουμε πάλι! Και επειδή το παρόν θέμα συνιστά μεγάλη κοινωνική αδικία και ο νόμος περί ού ο λόγος "μπάζει νερά" γι αυτό μάλλον θα εκπέσει στο ΣτΕ, ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!
Άμα είναι έτσι, να ξαφρίζεις τις τσέπες τον περαστικών γιατί δεν μπορείς να κάνεις μια δουλειά, διοικώ κι εγώ τα οικονομικά του κράτους κι ας μη "πήγαινα" όπως και δεν με "πηγαίνανε", ποτέ μου τα μαθηματικά.
Υ.Σ. Ο πίνακας είναι του εξαιρετικού David Hockney.

19 Ιουν 2009

Ελληνική καταξίωση για το νέο Μουσείο της Ακρόπολης...


Νοιώθω πολύ τυχερός και συνάμα ευτυχής που σήμερα το πρωί, μπόρεσα -λόγω κάποιας "γνωριμίας"- να περιπλανηθώ έστω για λίγο, σε ένα καταπληκτικό χώρο. Δεν έχω λόγια να εκφράσω αυτό που αισθάνθηκα. Δέος, θαυμασμός, συγκίνηση, υπερηφάνια...είναι μερικές από τις λέξεις που ίσως ταιριάζουν στη περίπτωση. "Ταξίδεψα" στο παρελθόν παρέα με υπέροχα αγάλματα που νόμιζα ότι μιλούσαν μεταξύ τους! "Περπάτησα" στους ίδιους τόπους με αυτά χιλιάδες χρόνια πριν. "Ανάσανα" μαζί τους. "Άγγιξα" το μεγαλείο του έρωτα τους για την Τέχνη.
Έχω επισκεφθεί στο παρελθόν σπουδαία μουσεία σε Παρίσι, Λονδίνο, Ρώμη, Φλωρεντία κλπ. Αυτό που είδα όμως δεν συγκρίνεται με τίποτα από αυτά. Μέχρι τώρα πίστευα ότι μουσείο σαν το Λόύβρο δεν θα ξαναδώ. Σήμερα διέψευσα τον εαυτό μου!

16 Ιουν 2009

Τέλος εποχής της αθωότητας...


Δευτέρα χτες, πρώτη μέρα της νέας εβδομάδας, τελευταία μέρα της περασμένης ήδη, σχολικής χρονιάς. Τέλος και για τον γυιο μου μια σημαντική περίοδος της ζωής του, και αρχή μιας άλλης. Το Δημοτικό σχολείο γι αυτόν είναι πλέον παρελθόν. Το Γυμνάσιο θα τον περιμένει στη ανηφόρα του Σεπτέμβρη.
Έχοντας υπσχεθεί πρώτα στον εαυτό μου και μετά σε εκείνον να είμαι παρών σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής του, είμουν εκεί. Συγκίνηση, αποχαιρετισμοί, ευχές, ραντεβού για μελλοντικές συναντήσεις με την αισιοδοξία να παίρνει τη θέση του άγχους.
Οι σκέψεις μου δεκαετίες πίσω, ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Σχολής Αθηνάς Μπλιάτσου, στο Αιγάλεω. Παρόμοιο με το τώρα, το σκηνικό. Φόρτιση, κλάματα, απελευθερωμένες παιδικές ψυχές να κοιτούν πότε ψηλά προς στον ουρανό και πότε ευθεία προς τη θάλασσα και τον ήλιο, εκλιπαρώντας τις καλοκαιρινές διακοπές να μην αργήσουν ούτε στιγμή.
Περιμένοντας υπομονετικά έξω από μια σχολική αίθουσα τη σειρά μου, προκειμένου να πάρω το "απολυτήριο" μαζί με κάποια άλλα χαρτιά, παρατηρούσα τα παιδιά που έτρεχαν χαρούμενα στο προαύλιο. Ένοιωσα έντονα να ζηλεύω τη ξεγνοιασιά, την νιότη, το φτερούγισμα τους. Αισθάνθηκα πολύ γέρος μπροστά τους. Αλλά και πάλι σκέφθηκα πως ότι γίνεται τώρα πια, είναι γι αυτούς. Είναι οι καινούριοι πρωταγωνιστές στη συνέχεια του μακρινού έργου της ζωής. Είναι οι κληρονόμοι μας.
Σύντομα έφτασα απέναντι από τη δασκάλα της τάξης. Αφού είπαμε ότι λέει κανείς σε τέτοιες στιγμές, μου παρέδωσε τους "βαθμούς" κάνοντας μια μίνι ανασκόπηση των επιδόσεων της χρονιάς. Στο τέλος μου έσπρωξε προς το μέρος μου και ένα πληροφοριακό έντυπο για το Γυμνάσιο. Το χαμόγελο μου, διακόπηκε από τις σκέψεις μου. Τα πράγματα πια, δυστυχώς δεν θα είναι ποτέ ίδια. Το παιδί μου, σύντομα πρόκειται να φύγει από την αγκαλιά μου. Γίνεται σιγά-σιγά άντρας. Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, ένοιωσα μόνος και ανασφαλής. Αποχαιρέτησα νευρικά την δασκάλα και αμέσως μετά, πήγα στα γραφεία των δασκάλων. Έδωσα το χέρι μου πρώτα σε έναν παλιό δάσκαλο του γυιου μου και κατόπιν στον ίδιο τον Διευθυντή του σχολείου. Εκείνος μου έβαλε στο χέρι ένα μεγάλο χαρτί-έκπληξη. Ένα μικρό κείμενο που ήταν γραμμένο πάνω σε αυτό προέτρεπε τους αποφοιτήσαντες να συναντηθούν στις 15/6/2019. Μετά από δέκα χρόνια! Πάνω από το κειμενάκι στεκόταν μια πραγματικά υπέροχη φωτογραφία που αποθανάτιζε εντελώς πρόσφατα, εικοσιτέσσερις γελαστές παιδικές φατσούλες αγόρια και κορίτσια, να λάμπουν από χαρά και ζωή.
Βγήκα βουρκωμένος από τον χώρο.
Το τέλος εποχής της αθωότητας είχε σημάνει...

15 Ιουν 2009

Προσκυνητής στην εποχή των μεγάλων ερώτων...


Λύσε τα σχοινιά, άνοιξε τα πανιά σου, σάλπαρε, ταξίδεψε, ονειρέψου. Το καλοκαίρι μόλις άρχισε!
"Κάποιος είπε πως η αγάπη σε ένα αστέρι κατοικεί, αύριο βράδυ θα ΄μαι εκεί..."
Αφιερωμένο σε αυτούς που αγαπούν...
http://www.youtube.com/watch?v=Sw1EWLdR-7Q&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Elifoland%2Egr%2Fblogs%2Fgreendim%2F17140&feature=player_embedded

31 Μαΐ 2009

"Μια εταίρα θυμάται"


Πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο, από έναν πολύ καλό συγγραφέα που προέκυψε τα τελευταία χρόνια στα λογοτεχνικά μας δρώμενα.
Η υπόθεση που διαδραματίζεται, αναφέρεται στον παράνομο δεσμό του Αλκιβιάδη με τη βασίλισσα της Σπάρτης Τιμαία, τον Λεωτυχίδα, καρπός αυτής της σχέσης, κι τον πανίσχυρο βασιλιά Άγη.Ένα ερωτικό σκάνδαλο, που παίρνει απρόβλεπτες διαστάσεις. Εγκλήματα που οδηγούν σε σκοτεινά κέντρα εξουσίας. Ο έρωτας της εταίρας Δάφνης με τον Φηγέα, αρχηγό της μυστικής οργάνωσης της Κρυπτείας, και η σκοτεινή πλευρά ενός ανθρώπινου δράματος.Μια ιστορία, στην οποία οι ήρωες προσπαθούν να διαφυλάξουν την ανθρωπιά τους χάρη στον έρωτα. Ένα πολιτικό θρίλερ, όπου περιπλέκονται η συνωμοσία, η προδοσία, οι ίντριγκες και το ερωτικό πάθος.Μια Σπάρτη διαφορετική, μη ηρωική, όπου δεσπόζει η Κρυπτεία που κινεί σιωπηλά τα νήματα σύμφωνα με τις οδηγίες του μεγάλου αφεντικού - του Μαντείου των Δελφών!Το βιβλίο αυτό δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα, είναι αφορμή για μια άλλη, διαφορετική ματιά στο παρελθόν. Τα ιστορικά γεγονότα, στα οποία αναφέρεται, είναι περισσότερο το σκηνικό μπροστά στο οποίο εξελίσσονται τα ανθρώπινα δρώμενα. Είναι ο καταλύτης που ενεργοποιεί και διαμορφώνει τους χαρακτήρες των ηρώων. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Ο συγγραφέας Xρήστος Xαρτοματσίδης, γεννήθηκε το 1954 στη Σόφια από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες, σπούδασε ιατρική και εργάζεται ως διευθυντής Mικροβιολογίας στο Γενικό Nοσοκομείο Kομοτηνής. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "O ξένος" (1986) "H νύχτα των εμβρύων", εκδ. Nικολαΐδης (1989), τα διηγήματα: "Tο παλιό κτίριο", εκδ. "Nεφέλη" (1991), "Φωτο-Veritas", εκδ. "Mεταίχμιο" (2003), και τα μυθιστορήματα: "Kιθαρίστας σε ταβέρνα", εκδ. "Πατάκης" (1996), "Oι περιπέτειες του Mπρέγκα", εκδ. "Πατάκης", (2001). Tο μυθιστόρημά του "Kιθαρίστας σε ταβέρνα" είχε αποσπάσει B βραβείο στο διαγωνισμό μυθιστορήματος του Δήμου Φιλιππούπολης της Bουλγαρίας. Eπίσης έχει εκδοθεί σε μετάφρασή του επιλογή ποιημάτων του σημαντικού σύγχρονου βούλγαρου ποιητή Λιουμπομίρ Λέβτσεβ, με τίτλο "Στιχοράματα" εκδ. "Mανδραγόρας" (2004) και το μυθιστόρημα του Γκεόργκι Γρόζντεβ "Το πλιάτσικο" "Mανδραγόρας" (2008). Tέλος έχει γράψει τα θεατρικά μονόπρακτα: "H έξοδος μετά τις 6 μ.μ. απαγορεύεται" (1984) και "Tο ασανσέρ" (1986) τα οποία ανέβηκαν από το ΔH.ΠE.ΘE. Kομοτηνής το 2003 με το γενικό τίτλο "Σκούρο μαύρο σχεδόν λευκό", σε σκηνοθεσία Hλία Φραγκάκη. Ο Χρήστος Χαρτοματσίδης συνεργάζεται με πολλά περιοδικά και μεταφράζει συστηματικά βούλγαρους ποιητές στα ελληνικά και έλληνες ποιητές στα βουλγαρικά.


Εκδόσεις: "Ελληνικά Γράμματα"
Αριθμός Σελίδων: 336
Τιμή: 16,00€

24 Μαΐ 2009

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ, ένας ανδρείος ποιητής του χτες για το σήμερα...


Ποίηση ρωμαλέα που έχει σαν αφετηρία τους προγόνους των τόπων των Ελλήνων. Οδηγητές της η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Στίχοι από τους οποίους ξεπηδούν ο Έκτορας και ο Οδυσσέας με την καθημερινή περιβολή του σήμερα. Βαθύς και δυσκολοεξερεύνητος ο στοχασμός του εδώ δημιουργού. Θιασώτης του πολυτονικού, άλλοτε με περισσό συναίσθημα και άλλοτε με απέριττο κυνισμό, ξεδιπλώνει στο χαρτί έναν πρωτόγονο ορμητικό λυρισμό. Σεμνός προσκυνητής του κλέους του χθες, υπερήφανος αντάρτης της κατ' επίφασιν ζωής του σήμερα.
Αυτοδίδακτος, λιτός θα έλεγα δωρικός, γνήσιος υποστηρικτής των λόγων και των πράξεων του ο Γιώργος Μπασδέκης σε κερδίζει από κοντά, αποκαλύπτοντας έναν ανδρείον άνδρα αυθόρμητα ειλικρινή και ανθρώπινο, με ένα πρόσωπο που λάμπει όταν βρεθεί παρέα με φίλους, κρασί και καλή μουσική.



Ηγεμών


Τον είδα στις ερημιές να τριγυρνά.

Τέλος Απρίλη και τα χιόνια δεν είχαν λοιώσει

στα βουνά. Η θάλασσα άγριο άλογο ξεφυσούσε,

έπλεκε γοργόνες σε υφαντό από πέτρα

και σύννεφο.


Το φεγγάρι ξεπάγιαζε στην πολεμίστρα.


Αγνοημένος όλον τον χειμώνα,

ούτε μια φωτογραφία του από τα κολχόζ.

Περιστοιχισμένος από εργάτες

να του φιλούν το χέρι,

να του λένε τα όνειρα τους,

και κείνος να τους χτυπά τον ώμο.


Θεόθεν παράλυτος

χωρίς τη στρατιωτική στολή του,

τη γεμάτη με λαμπρά παράσημα.


Οι στρατιώτες λιποτάκτησαν.


Μερικούς τους κατέβασε πνιγμένους το ποτάμι,

άλλοι χάθηκαν μέσα στις πόλεις.




ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ

"Εκτορος περιφορά"

Προμετωπίδα: Δημήτρης Μυταράς

Εκδόσεις «Ιδεόγραμμα» (2008), σελ. 85

14 Μαΐ 2009

"Η αγάπη δεν γνωρίζει σύνορα καρδιά μου..."


"Η αγάπη μας ενώνει κι ας είμαστε διαφορετικοί λαοί, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικοί πολιτισμοί, διαφορετικοί θεοί. Είμαστε όμως πάνω απ όλα ανθρώπινες ψυχές με καρδιά και αισθήματα. Κοινοί οι πόθοι, κοινοί και οι καημοί!..."

Στο ‘πα και στο ξαναλέω

στο γιαλό μην κατεβείς

κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα

και σε πάρει και διαβείς


Κι αν με πάρει που με πάει

κάτω στα βαθιά νερά

κάνω το κορμί μου βάρκα

τα χεράκια μου κουπιά

το μαντήλι μου πανάκι

μπαινοβγαίνω στη στεριά


Στο ‘πα και στο ξαναλέω

μη μου γράφεις γράμματα

γιατί γράμματα δεν ξέρω

και με πιάνουν κλάματα

To τραγούδι είναι παραδοσιακό του Πέρα στην Πόλη, μιλάει για ένα ναυτικό που συμβουλεύει την αγαπημένη του πριν φύγει για ταξίδι, και της ζητάει να μη ρισκάρει βγαίνοντας στο Βόσπορο, ούτε να του γράφει αφού δεν μπορεί να διαβάσει κι αυτό τον σκοτώνει, να μην γνωρίζει τί του γράφει η αγάπη του.


http://www.youtube.com/watch?v=w9Bp6G2b_S0&feature=related


http://www.youtube.com/watch?v=Gk1KfDfeKtM&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Elifoland%2Egr%2Fblogs%2Fgreendim%2F16569&feature=player_embedded


8 Μαΐ 2009

Ο Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ έρχεται να μας μαγέψει!...


Υπέροχος μουσικός, τρυφερός ποιητής, μεθυστικός ερμηνευτής, αγαπημένος καλλιτέχνης, ένας δικός μας άνθρωπος. Έρχεται και πάλι στην Ελλάδα που τόσο αγαπά, για να παρουσιάσει με το πολυεθνικό συγκρότημα του, μουσικούς "δρόμους" της γης. Θα είναι μια αλησμόνητη εμπειρία για όσους θα τον απολαύσουν από κοντά.
Ο Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ, ο τούρκος βιρτουόζος στο νέι, τον ζουρνά και τον μπαγλαμά, μιλάει για τη συναυλία του στο Μέγαρο Μουσικής. Στις 30 Μαΐου θα παρουσιάσει εκεί τη μουσική των Σούφι, μαζί με τους Περιστρεφόμενους Δερβίσηδες.
«Οι Δερβίσηδες είναι μέρος της παράδοσης των Σούφι», λέει ο Ομάρ. «Είναι ένα κομμάτι της φιλοσοφίας μας, από τον 13ο αιώνα, όταν ο Ρούμι (πέρσης ποιητής, θεολόγος και φιλόσοφος) έκανε περιστροφές για να φτάσει σε έκσταση. Ετσι έγινε σταδιακά ένας τρόπος προετοιμασίας για τη συνάντηση με τον Δημιουργό μας. Από την άλλη είναι ένας συμβολισμός της κυκλικής κίνησης του σύμπαντος».
Γεννημένος πριν από 58 χρόνια στα Αδανα, «ένα μεγάλο σχολείο για την παραδοσιακή μουσική», ο Τεκμπιλέκ έμαθε να παίζει παραδοσιακή μουσική από τα μεγαλύτερα αδέλφια του. Υστερα, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη όπου γνώρισε τον Μπράιαν Κιν. Μαζί εμπλούτισαν τη μουσική της Ανατολής με δυτικά στοιχεία, το νέι και ο ζουρνάς συνάντησαν τις κιθάρες και τα συνθεσάιζερ.
Ο τουρκικής καταγωγής καλλιτέχνης θα παίζει νέι (για το οποίο θεωρείται ένας από τους καλύτερους στον κόσμο) μπαγλαμά, ζουρνά και κρουστά και θα παρουσιάσει την προσωπική φιλοσοφία του, που τον καθοδήγησε και του προσέφερε στήριγμα μέσα στη δίνη που διαμόρφωσαν όλες οι θρησκευτικές και πολιτικές εξουσίες. Θα δώσει έμφαση κυρίως στη μυστικιστική πλευρά του, γιατί, όπως λέει ο ίδιος, “η μουσική και ο σουφισμός είναι συνυφασμένα για μένα. Το να παίζω μουσική είναι σαν να προσεύχομαι”.


Δείτε το βίντεο που ακολουθεί, ακούστε τη μουσική, κι αφήστε τη ψυχή σας να ανέβει και να σμίξει με τον ουρανό...

Έναρξη προπώλησης: Παρασκευή 8 Μαΐου
• Τίτλος
Συναυλία του Omar Faruk Tekbilek με τους Περιστρεφόμενους Δερβίσηδες
• Ημερομηνίες
30/5/09
• Ώρα
20:30
• Αίθουσα
Αίθουσα Φίλων της Μουσικής
• Tύπος
ΣΥΝΑΥΛΙΑ
Εισιτήρια
Διακεκριμένη Ζώνη
30667,5 Δρχ. / 90,00 €
Ζώνη Α
22148,75 Δρχ. / 65,00 €
Zώνη B
15333,75 Δρχ. / 45,00 €
Zώνη Γ
8518,75 Δρχ. / 25,00 €
Φοιτητικά
4770,5 Δρχ. / 14,00 €

30 Απρ 2009

Ο έρωτας του Μάη!...


"Πρωτομαγιά μου τα ΄ριξες τα μάγια και με πλάνεψες..."


Μεθυσμένος από το άγγιγμα του θεού Έρωτα, από τη λίμνη Πλαστήρα και την όμορφη Καρδίτσα, καλή Πρωτομαγιά σε όλους!...

25 Απρ 2009

Οι AC/DC για πρώτη φορά στην Ελλάδα!...


Μια μπάντα-θρύλος στην ιστορία της Ροκ μουσικής, γίγαντες πραγματικοί στον χώρο του Hard-Rock έρχεται επιτέλους στην Αθήνα για να εμφανιστούν σε μια εκ των προτέρων αξέχαστη συναυλία, ημέρα Πέμπτη στις 28 Μαίου που θα συμβεί στο Ολυμπιακό Στάδιο της πόλης.
Οι AC/DC, γνωστοί παγκοσμίως για τα μοναδικά shows τους και τις sold out εμφανίσεις τους που ξεσηκώνουν μεγάλα στάδια ανά τον κόσμο, καταφτάνουν με την Black Ice World Tour. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε η Chicago Tribune, το show της Black Ice World Tour είναι μια γιορτή αφιερωμένη σε ό,τι κάνει το Rock ‘N’ Roll μοναδικό! Η εντυπωσιακή παραγωγή που σφραγίζει ένα από τα μοναδικά και πιο απολαυστικά shows στον κόσμο, θα ταξιδέψει αυτούσια μέχρι την Ελλάδα. Η Black Ice World Tour ξεκίνησε στις 28 Οκτωβρίου και ταξιδεύει σε πάνω από 60 προορισμούς σε Ευρώπη και Αμερική, με τα εισιτήρια να έχουν ήδη εξαντληθεί σε όλους αυτούς. Μάλιστα, όταν στις 10 Οκτωβρίου, ξεκίνησε η προπώληση των εισιτηρίων της περιοδείας τους, 18 shows έγιναν αυτόματα sold out, σπάζοντας έτσι όλα τα ρεκόρ στη μουσική βιομηχανία. Για περισσότερο από 3 δεκαετίες τώρα, οι αδερφοί Young βρίσκονται στην κορυφή της επιτυχίας! Με τραγούδια όπως το Back In Black, Hell’s Bell, Highway to Hell, For Those About To Rock, το σημαντικότερο κιθαριστικό δίδυμο στην ιστορία της ροκ έχει καταφέρει να μπει για τα καλά στη μουσική συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων, ανεξάρτητα των μουσικών προτιμήσεων τους. Χαρακτηριστικά τους η μοναδική τους ενέργεια και η εκκεντρικά Rock N Roll σκηνική παρουσία τους! Τεράστιες καμπάνες, η φουσκωτή Rosie, τα ηχηρά κανόνια και φυσικά …μην ξεχνάμε το trade mark της μπάντας, την σχολική στολή του αεικίνητου Angus Young!!! Το Black Ice, είναι το 15ο στούντιο άλμπουμ των AC/DC και κυκλοφόρησε πριν 2 μήνες, καταλαμβάνοντας αυτόματα την πρώτη θέση στα charts παγκοσμίως και το Νο1, σε πωλήσεις άλμπουμ σε 29 χώρες. Στην Ελλάδα έγινε χρυσό μόλις σε 2 εβδομάδες! Ο διεθνής τύπος τους αποθεώνει: “Το Black Ice είναι το καλύτερο άλμπουμ των AC/DC μετά από δεκαετίες!”, γράφει η Washington Post. Ενώ το People magazine σχολιάζει πως “Το Black Ice βρίσκει τους Αυστραλούς rockers στην καλύτερη μουσική φάση τους!”.


Οι τιμές των εισιτηρίων διαμορφώνονται ως εξής:


90€ καθήμενοι σε αριθμημένες θέσεις στις κερκίδες του σταδίου, στο κάτω διάζωμα

70€ καθήμενοι σε αριθμημένες θέσεις στις κερκίδες του σταδίου στο κάτω διάζωμα.

60€ καθήμενοι σε αριθμημένες θέσεις στις κερκίδες του σταδίου στο άνω διάζωμα.

80€ όρθιοι, γενικής εισόδου στην αρένα.


Όσοι μπορείτε, μην τους χάσετε!
πληροφορίες:www.avopolis.gr


16 Απρ 2009

Καλό Πάσχα!...


Καλά να περάσετε όπου κι αν πάτε, ότι κι αν κάνετε. Χαιρετισμούυς σε όλους σας από το Ναύπλιο!...

11 Απρ 2009

Περπατάδα στην Αθήνα!...


Είναι στιγμές που χαίρεσαι που γεννήθηκες άνθρωπος. Που ζεις και αναπνέεις. Που μπορείς να σκέφτεσαι και να μιλάς. Που νοιώθεις πως έχεις ψυχή και αισθήματα.
Περασμένη Πέμπτη βραδάκι, ώρα οκτώ και κάτι. Κατευθύνομαι με το αυτοκίνητο μου από Μαρούσι στα Βριλήσσια κάνοντας το τελευταίο "επαγγελματικό" δρομολόγιο της βραδιάς. Ξαφνικά, στο βάθος του δρόμου ξεπροβάλλει από το πουθενά, ένα υπέροχο ολόγιομο φεγγάρι σε απαλό πορτοκαλί πάνω σε φόντο βαθύ μπλε. Αισθάνομαι αμέσως όμορφα, η ψυχή μου μαλακώνει σαν ανθός, η σκέψη μου οδηγείται σε αισιόδοξα μονοπάτια. Είναι ωραία τελικά η ζωή σκέφτομαι, άσχετα αν κεντρίζεται συνήθως από το "ανθρώπινο" δηλητήριο.
Με πιάνει κόκκινο προτού διασχίσω την Κηφισίας. Πλημμύρα τα γενναιόδωρα αισθήματα μου. Ένας μικρός πομάκος πλησιάζει θαρετά κι αρχίζει να καθαρίζει τα τζάμια του αυτοκινήτου. Δεν τον αποτρέπω παρ' ολο που είναι φρεσκοπλυμμένο. Τελειώνει, και με μια κίνηση σβέλτη βρίσκεται στο παράθυρο μου. Κάνω έτσι και του δίνω ένα πεντάευρω. Τα σκούρα τσαχπίνικα μάτια του μου χαμογελούν κι εγώ του χαιδεύω λίγο τα βρώμικα μαύρα στιλπνά του μαλλιά. Το φανάρι γίνεται πράσινο και φεύγω βλέποντας από τον καθρέφτη, το μικρό χαμίνι πίσω μου, να μου κάνει μια υπόκλιση θεατρική.
Στρέφω το βλέμμα που πάλι μπροστά στην ευθεία μου. Το φεγγάρι έχει σηκωθεί ψηλότερα κι έχει γίνει σαν ένα τεράστιο ταψί. Το χρώμα του, κάτι μεταξύ ανοιχτού μπεζ και υπόλευκου ελεφαντόδοντου. Δεν είναι ασημένιο όπως τον Αύγουστο, αλλά είναι εξ ίσου ξεσηκωτικό. Πανσέληνος μεθυστική. Αναλογίζομαι τί έφτιαξε η φύση. Το μεγαλείο της η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να το εξηγήσει. Ίσως γι αυτό επινόησε και "δημιούργησε"τους Θεούς της.
Συμπτωματικά στο επόμενο φανάρι που σταματώ, ακούγεται μέσα από τα ανοικτά παράθυρα ενός διπλανού οχήματος η γνωστή γλυκιά φωνή:


Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!...


Αρχίζω να το σιγοτραγουδάω κι εγώ. Άλλωστε το λατρεύω αυτό το κομμάτι. Ανάλαφρες σκέψεις πυκνώνουν το μυαλό μου. Ναι ο Θεός, το "δημιούργημα" των ανθρώπων. Αυτός είναι ο Πρωτομάστορας της φύσης. Μια φύση που με τον τρόπο της, που υπενθυμίζει πως μπήκαμε στην Άνοιξη. Ο Χειμώνας μόλις μας τελείωσε για φέτος. Αλήθεια, πρέπει να καθαρίσω και το τζάκι. Να φτιάξω τα λουλούδια στα μπαλκόνια. Να ξεχυθώ πάλι στους δρόμους της Αθήνας. Οι γωνιές της πόλης με περιμένουν να τις περπατήσω, να ρουφήξω τις μυρωδιές τους. Θέλω να χωθώ στα στενά της για να φωνάξω, να γελάσω, να φάω, να πιω, να χορέψω, να τραγουδήσω. Από αύριο αρχίζω την περπατάδα!...

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στίς πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση...

http://www.youtube.com/watch?v=_QVbC0ZeKu4&eurl=http%3A%2F%2Fwww%2Elifoland%2Egr%2Fblogs%2Fgreendim%2F15962&feature=player_embedded



9 Απρ 2009

Μια άποψη για την "παγκοσμιοποίηση"...


«Κανείς δεν μπορεί πια να σωπαίνει. Η λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση" δείχνει τα δόντια της. Προσπαθεί να αμυνθεί στη δυσαρέσκεια που εξαιτίας της δημιουργείται σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο. Μέρος της προσπάθειάς της για άμυνα είναι το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, κατά της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας, της μόνης ίσως ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό γίνεται γιατί αυτοί οι κύριοι βλέπουν εμπόδιο στη νέα αυτή τάξη πραγμάτων που πάει να διαμορφωθεί, την κομμουνιστική κοσμοθεωρία. Μπορεί κάποιος να σηκώσει τους ώμους του λέγοντας, εγώ δεν είμαι κομμουνιστής, τι με νοιάζει; Ομως, θυμήθηκα τους μη κομμουνιστές Ελληνες πολιτικούς και πολίτες οι οποίοι κυνηγήθηκαν από τις, κυρίως αντικομμουνιστικές, δικτατορίες στην Ελλάδα. Μερικοί που κυνηγήθηκαν ήταν και πρώην αντικομμουνιστές. Πριν από αρκετά χρόνια έλαβα από τις ΗΠΑ μιαν ευχετήρια κάρτα, από τις λίγες που κράτησα όλα αυτά τα χρόνια, πάνω της είναι γραμμένα στα Αγγλικά τα λόγια του Μάρτιν Νιμέλερ (Martin Niemoeller) (1892-1984). Ο Νιμέλερ ήταν ένας διάσημος Γερμανός ιερέας, Χριστιανός Διαμαρτυρόμενος, πολιτικά κυνηγημένος από τους ναζί και κατάδικος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα λόγια του, νομίζω ότι μπορούν να αποτελέσουν δίδαγμα και στις μέρες μας. Ο Μάρτιν Νιμέλερ έγραψε: "Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για μένα, και δεν είχε μείνει κανείς να υψώσει τη φωνή του για μένα".»


ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Α. ΔΡΗΣ

Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Αντιπρύτανης

4 Απρ 2009

Η μεγάλη ληστεία του καφέ!...


Μια φίλη μέσα από το διαδίκτυο μου έστειλε το παρακάτω mail που το βρήκα ενδιαφέρον, πειστικό και σαν μια προσπάθεια αντίδρασης στο πιο ακριβό αλλά και τόσο αναγκαίο "αγαθό" του Έλληνα.
Όσοι πιστοί προσέλθετε:


Αγαπητοί εσπρεσάκιδες, φραπεδάκιδες, καπουτσινάκιδες, όπως όλοι γνωρίζετε στα καταστήματα που μας σερβίρουν τους καφέδες μας, μας πιάνουν τα οπίσθια(!!!) υπερχρεώνοντας τα ροφήματα, κερδοσκοπώντας εις βάρος των απλών καταναλωτών. Ένα απλό προϊόν που στα σούπερ μάρκετ κοστίζει ανάμεσα στα 0,75 - 4 ευρώ η συσκευασία, στα καφέ που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και στις περιοχές αναψυχής και διασκέδασης της Αθήνας, των μεγάλων αστικών κέντρων και των τουριστικών προορισμών, οι τιμές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ένας ελληνικός καφές ξεκινάει από 2,5 ευρώ, η τιμή εκκίνησης του γαλλικού ειναι στα 3 ευρώ, ενώ ο καπουτσίνο - ως προϊόν ιταλικής φινέτσας και μόδας - ξεκινάει στα 3,5 ευρώ. Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα, που στο εξωτερικό οι τιμές αυτών το υπηρεσιών, δεν ξεπερνούν ούτε κατά το ήμισυ των παραπάνω "ελληνικών" τιμών. Συνήθως οι τιμές του καφέ εκτινάσσονται σε περιόδους πολέμου. Τελικά, η Ελλάδα βρίσκεται σε ακήρυχτο πόλεμο με τη γενιά των 700 ευρώ - τους συνήθεις πελάτες, λόγω ηλικίας, των καφετεριών. Τα παιδιά αυτά τιμούν τον παραδοσιακό τρόπο συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης των Ελλήνων, δίνοντας με αυτό τον τρόπο ζωή και οικονομική στήριξη στις επιχειρήσεις και στους χιλιάδες εργαζόμενους αυτών. Καλούμε λοιπόν όλους εσάς να διεκδικήσετε δυναμικά τον απαιτούμενο σεβασμό προς τον πελάτη, την τσέπη του και τη νοημοσύνη του. Το Σάββατο 11 Απριλίου 2009 δεν θα πάμε για τον καθιερωμένο καφέ με φίλους. Ας απολαύσουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά και στους δρόμους και ας μαζευτούμε στα σπίτια μας για καφέ. Αν λοιπόν αυτές οι επιχειρήσεις θέλουν να επιβιώσουν εν μέσω κρίσης, ας ρίξουν τις τιμές, προκειμένου να διατηρήσουν την πελατεία τους.


Σάββατο 11 Απριλίου 2009
Μποϊκοτάζ στις καφετέριες


Προωθήστε το σε όσους περισσότερους μπορείτε!

1 Απρ 2009

Πρωταπριλιά σήμερα!...


Η φωτογραφία μας δείχνει ένα κτίριο, η παρουσία του οποίου στο κέντρο της Αθήνας, φαντάζει στο μυαλό μου σαν πρωταπριλιάτικο αστείο για αυτήν εδώ τη χώρα. Μια εικόνα που -χρόνια τώρα- αποτελεί το συνώνυμο του ψεύδους και του καλαμπουριού και που "κατοικείται" μόνιμα από 300 επαγγελματίες ψεύτες και εκμεταλλευτές αυτού του τόπου καθώς και εκείνων που τον κατοικούν. Είναι αυτοί που ηγούνται μιας συμπεριφοράς και μιας νοοτροπίας που οδηγεί έναν λαό να είναι "ντεμοντέ" σε όλα. Από τα συνθήματα μέχρι τις πολιτιστικές χορηγίες. Προσκολλημένοι σε ξεπερασμένες από άλλους λαούς, ιδέες και πρακτικές.
Ελληνικό κράτος, μια κακόγουστη φάρσα όχι μόνο σήμερα πρώτη Απριλίου αλλά και τις 365 ημέρες του χρόνου...


Αφιερωμένο στους 300 της βουλής με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας αφιερωμένης στο ψέμα και τα μεγάλα λόγια:

25 Μαρ 2009

Μια άλλη εθνική γιορτή!...


Αντί για μια ημέρα γεμάτη από εθνικιστική υστερία, παχιά λόγια, μουσικές φανφάρες και πολύ ψέμα, εγώ παραθέτω ταπεινά, ένα απίστευτο τραγούδι με μια υπέροχη μουσική που απογειώνει το κορμί σε ρυθμούς ζεϊμπέκικου, ενώ οι στίχοι του οδηγούν τη ψυχή σε πλήρη ανάταση:

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά

Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά

κι όποιος νοιώθει και καταλαβαίνει είναι ευτυχής!...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

http://www.youtube.com/watch?v=KTbAGQ9KWn8&feature=related

21 Μαρ 2009

Ευρώπη χωρίς σύνορα!...


Ευρώπη χωρίς σύνορα σημαίνει λιγότερα απαγορεύεται, λιγότερα μίση, λιγότερα πάθη, λιγότεροι πόλεμοι, λιγότεροι θάνατοι, λιγότερα κρατικά χρήματα για όπλα, λιγότερη φορολόγηση, λιγότερα ρατσιστικά φαινόμενα, λιγότερη εθνικιστική υστερία, λιγότερη ανθρώπινη αποξένωση, λιγότερη φτώχεια, λιγότερη μοναξιά, καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας...


Ελλάδα όμως, στον κόσμο είναι μόνο μία...

18 Μαρ 2009

Τσουκνιδόπιτα και καλή σας όρεξη!...


Αυτό το για πολλούς μισητό φυτό, έχει πολλές χρήσεις ευεργετικές για τον άνθρωπο.
Η τσουκνίδα είναι πλούσια σε μεταλλικά άλατα: ασβέστιο, χαλκό, χλώριο, κάλιο, πυρίτιο, νάτριο, σίδερο. Το αφέψημα του είδους urens, που βρίσκεται και στην Ελλάδα είναι εξαιρετικό διουρητικό και κατά της πέτρας της χολής, ενώ ο χυμός των σπόρων του σταματά την αιμορραγία. Σύμφωνα με ορισμένους βοτανολόγους βοηθά στην αντιμετώπιση δερματικών εκζεμάτων, συμβάλλει στην μείωση του ουρικού οξέος και γενικώς συμβάλλει στην καλή κυκλοφορία του αίματος.
Όμως εκτός όλων αυτών, μπορεί να αποτελέσει και εξαιρετικό έδεσμα! Μπορείτε να τη βρείτε παντού αφού η τσουκνίδα αποτελεί ένα από τα κλασσικά ζιζάνια, φυτρώνει παντού στους κήπους, στα καλλιεργημένα και στα χέρσα χωράφια. Η πηλιορείτικη γαστρονομική σοφία εκμεταλλεύτηκε ακόμη και αυτό το δύσκολο φυτό σαν ιδανική γέμιση για πίτες.

Υλικά

1 κιλό τσουκνίδες

2 – 3 κρεμμύδια ψιλοκομμένα

1 ματσάκι αγριομάραθο ψιλοκομμένο

Λίγος τραχανάς χωριάτικος (προαιρετικά)

Ελαιόλαδο

Αλάτι – πιπέρι

Χοντρό χωριάτικο φύλλο

1 αυγό


Εκτέλεση

Τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια στο ελαιόλαδο, προσθέτουμε τις τσουκνίδες το αλατοπίπερο και τελευταίο το μάραθο. Αν το μείγμα έχει πολλά υγρά, προσθέτουμε λίγο τραχανά. Στρώνουμε τον πάτο ενός καλά λαδωμένου ταψιού με ένα χωριάτικο φύλλο. Απλώνουμε το μείγμα των χόρτων και σκεπάζουμε με ένα δεύτερο φύλλο. Ενώνουμε τις άκρες των φύλλων και αλείφουμε με χτυπημένο αυγό. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 50–60 λεπτά.
Kαλη σας όρεξη!...

Πηγή συνταγής: Ξενώνας Αμανίτα, www.amanita.gr

13 Μαρ 2009

Γενέθλια!,,,


Όσα κεράκια κι αν σβήσω

πάντα θα είμαι παιδί

πάντα θα χαμογελάω,

θα ζω την κάθε στιγμή.


Κοίτα να,κοίτα να,

κοίτα να,πώς κυλάει η βραδιά,

σαν μια γλυκιά ανάσα,

κοίτα να,πώς φυσάει στην καρδιά

κι είναι ο καιρός μπουνάτσα.


Τα γενέθλια κι απόψε

θα γιορτάσουμε μαζί

κι όλοι οι φίλοι θα χορεύουν

και θα πίνουμε κρασί.



Άλλη μια καινούρια αρχή, άλλη μια καινούρια ελπίδα...Χρόνια μου πολλά!

Οι στίχοι είναι της Τατιάνας Ζωγράφου.

10 Μαρ 2009

Η φωνή της νέας γενιάς μέσα από τους τοίχους!...


"ΤΟ LIFESTYLE ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ, ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΟΥΜΕΡΟ"
Γκάζι

"ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΦΛΥΑΡΕΣ ΠΟΡΔΕΣ ΣΑΣ, ΙΣΩΣ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ"
Τζαβέλλα

"ΟΠΟΙΟΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΚΑΡΙΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΡΑ"
Αραχώβης

"ΜΠΑΧΑΛΑ ΓΕΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ"
Προπύλαια Πανεπιστημίου

"Η ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΤΙ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ"
Λόφος Στρέφη

"ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΙΔΙΑ. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ"
Τζαβέλλα

"ΤΟ MAKE-UP ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΟΥ ΜΩΡΟ ΜΟΥ"
Νομική

"ΓΑΜΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΑΣ, ΝΤΥΣΤΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ"
Σκουφά

"ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΑΠΟΧΑΥΝΩΜΕΝΟ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑΤΟ"
Νομική

"ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΨΩΜΙ, ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΤΥΡΙ, ΑΡΚΕΙ ΤΟ ΠΑΡΙΖΑΚΙ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΤΖΗΣ"
Σταδίου

"ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΙΑ, ΜΟΝΟ ΚΟΙΛΙΑ"
Ναυαρίνου

"Η ΠΙΕΣ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ Η ΠΑΡΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕ"
Μεσολογγίου

"ΤΑ ΓΚΑΖΑΚΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΦΕΔΕΣ"
Παπαδιαμαντοπούλου

"ΚΑΨΤΕ-ΣΠΑΣΤΕ-ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ"
Τζαβέλλα

"Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΑΣ ΤΟ ΧΑΛΙ"
Νυμφαίου

"ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ..."
Ερμού

"ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ"
Μαυρομιχάλη

"ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΡΕΥΣΟΥΝ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΒΟΗΘΑ ΚΙ ΕΣΥ"
Τζαβέλλα

"ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΕ"
Πετράλωνα


"ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ"
Τζαβέλλα

27 Φεβ 2009

Πετάξτε ψηλά!...


Αυτές τις ημέρες είναι ευκαιρία να "πετάξουμε" ψηλά την αθωότητα της παιδικής ψυχής μας. Καλό τετραήμερο σε όλους μας!...

25 Φεβ 2009

Πριν 200 χρόνια γεννήθηκε ο "πατέρας" της αναρχίας...


"Να σε κυβερνούν σημαίνει να σε επιβλέπουν, να σε επιθεωρούν, να σε κατασκοπεύουν,να σε διευθύνουν, να σε νομιμοποιούν, να σε αριθμίζουν, να σε ρυθμίζουν, να σε ομαδοποιούν, να σε κανοναρχούν να σε νουθετούν, να σε σταθμίζουν, να σε πιστοποιούν, να σε προϋπολογίζουν, να σε αξιολογούν, να σε λογοκρίνουν και να σε διατάζουν άτομα που ούτε έχουν το δικαίωμα, ούτε τη σοφία, ούτε την ικανότητα για να τα κάνουν όλα αυτά. Αυτό θα πει κυβέρνηση. Αυτό είναι το δίκαιο της. Αυτή είναι η ηθική της."


Μεγάλε Προυντόν, πόσο εύστοχα έκανες την ουτοπία πραγματικότητα.


Το ποστ αφιερώνεται στη μνήμη του Pierrre-Joseph Proudhon (15/1/1809-19/1/1865), με την ευκαιρία της συμπλήρωσης φέτος, 200 ετών από τη γέννηση του.

19 Φεβ 2009

Αποκριές χωρίς γαμοτράγουδα δεν γίνονται!...



Τσικνοπέμπτη σήμερα, το τριώδιο έχει ανοίξει και η Καθαρά Δευτέρα είναι κοντά. Ευκαιρία να παραμεριστούν οι σοβαροφάνειες και η δήθεν χριστιανική ηθική μας.
Απο αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, οι λαοί που έζησαν σε αυτή τη γωνιά της γης κάποιες στιγμές της ζωής τους διασκέδαζαν έντονα με σκωπτικά "πειράγματα".

Να ένα δείγμα:

Κίνησα να πάω στο μύλο/ Με τη θειά μου τη Βασίλω/ Και στα κοντοκαναλάκια/ Πιάσαμε τα παιχνιδάκια.Σκουντά κείνη σκούντα 'γώ/ 'πουκάτω αυτή 'πουπάνω εγώ./ Αχ βρε θειά μου νάσαν ξένη/ τι καλά που θέλα γένει.-Κάν' παιδί μου τη δουλειά σου/ και γω θάμαι πάλι θειά σου./ Στράγκα στρούγκα τη μαχαίρα/ Να κι ο μπάρμπας από πέρα.-Τι την κάνεις βρε τη θειά σου/ αχ που να καεί η καρδιά σου./ -Πόνος μπάρμπα μ' τήνε πιάνει/ την πλακώνω για να γιάνει/ -Πλάκωσ' την καλά παιδί μου/ όπου νάχεις την ευχή μου.

Και ένα άλλο:

Δυο κυράδες κάθονταν
έξω από την πόρτα τους,
μια της άλλης έλεγε:
-Έχει ο άντρας σου χοντρή;
-Έχει και παράχ’ μωρή!
-Δεν μου την εδανείζεις;
-Καποιανής τη δάνεισα
και μου την αρρώστησε
κ’ είδαμεν και πάθαμεν
για να την γιατρέψουμε.
Δώκαμεν και γιατρικά
δώδεκα καλάθια αυγά
κ’ έξη οκάδες βούτυρο
όσο να την δούμε ορθή
σαν αγγούρι τρυφερό.

Για πιο "σκληρά" δείγματα ακούστε τον Γιώργο Μελίκη:

"http://www.youtube.com/v/zVdiRHRkkyY&hl=en&fs=1%22%3E%3C/param%3E%3Cparam

Καλές Αποκριές σε όλους!...

13 Φεβ 2009

"ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ 13"- Φοβάστε, γελάτε ή και τα δύο;


Παρασκευή και 13, σύμφωνα με τους αμερικανούς είναι μια μέρα ατυχίας και προλήψεων. Η δική μας εκδοχή για την μέρα ατυχίας είναι η Τρίτη και 13 αλλά τείνουμε και εδώ όπως και σε άλλα πράγματα να υιοθετήσουμε την αμερικανική αντίληψη! Ας μην ξεχάσουμε την σειρά ταινιών "Παρασκευή 13" που κάμποσες γενεές έχουν δει και την έχουν συνδέσει με προλήψεις και κακοτυχία. Βέβαια εάν κάποιος είναι γεννημένος Παρασκευή και 13 τότε θα πρέπει να θεωρείται η τυχερή του μέρα. Οι προλήψεις για αυτή τη μέρα έχουν συνδεθεί με γεγονότα πολύ μακριά στην ιστορία....Ξεκίνησαν με το ότι Παρασκευή ήταν η μέρα που η Εύα κορόιδεψε το Αδάμ με το απαγορευμένο Μήλο...επίσης η μεγάλη πλημμύρα που αναφέρεται στη Βίβλο συνέβη και αυτή Παρασκευή.....ενώ η μέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός ήταν σίγουρα Παρασκευή. Τώρα ο αριθμός 13 έρχεται να συνδεθεί με την Παρασκευή και να φτιάξει μια σειρά προλήψεων και αντιλήψεων προς διερεύνηση. Σύμφωνα με χριστιανικές θεωρίες στο μυστικό δείπνο ήταν δώδεκα καλεσμένοι και ο 13ος ήταν ο Ιησούς που προδόθηκε και μετά θανατώθηκε. Εδώ βέβαια εάν ξεκινήσουμε να μετράμε με πρώτο τον Ιησού ο Ιούδας ήταν ο 13ος και εδώ το τέλος το ξέρουμε.
O Jason Voorhees γεννήθηκε την Παρασκευή και 13 του 1946. Από μικρό παιδί τον πειράζανε τα άλλα μικρά παιδιά λόγω του παραμορφωμένου τού προσώπου. Το 1957, κι ενώ ήταν μόλις 11 χρονών πνίγεται στην λίμνη Crystal ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους για κάμπινγκ μετά από συνηθισμένα πειράγματα κάποιων παιδιών κι αυτό είχε σαν συνέπεια να κλείσει η κατασκήνωση.
Αλλά έναν χρόνο μετά τα παιδιά και οι ενήλικες που ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο του Jason βρήκαν τραγικό θάνατο κάτω από μυστήριες συνθήκες. Ο δολοφόνος δεν πιάστηκε ποτέ... 12 χρόνια μετά και η κατασκήνωση της Cystal Lake ξανανοίγει αρχίζει να ξανάρχεται κόσμος. Αλλά σε κάποιον φαίνεται δεν του αρέσει αυτό κι έτσι ο τρόμος σκορπίζει στην περιοχή της κατασκήνωσης και το λουτρό αίματος αρχίζει.
Με ούτε μια, ούτε δύο αλλά δέκα παρακαλώ συνέχειες, η σειρά ταινιών “Friday the 13th” θεωρείται μια από τις πιο μακροχρόνιες σειρές. Η πρώτη ταινία αν και δεν ήταν ο Jason που σκότωνε τα αθώα θύματά του, αλλά η μητέρα του η Pamela Voorhees, έκανε μεγάλη επιτυχία. Ο Jason εξαπόλυσε την δολοφονική του μανία από το δεύτερο μέρος της σειράς αφήνοντας πίσω του πληθώρα πτωμάτων.
Με το αγαπημένο του όπλο, μια τεράστια χαντζάρα, και πάντα φορώντας την μάσκα του χόκεϊ, σήμα κατατεθέν του, δεν άφησε κανέναν χωρίς να τον κάνει «με τα κομματάκια». Ο δημιουργός του ήταν ο Victor Miller και υπήρχαν αρκετοί ηθοποιοί που τον ενσάρκωσαν τον Jason όπως οι Warrington Gillette, Richard Brooker, Ted White, C.J. Graham και Kane Hodder.
Μέχρι το 2001 ο Jason επέστρεφε από την Κόλαση ολοένα και πιο δυνατός. Υπήρχαν αρκετές συνέχειες που κι ακόμα δεν ξέρουμε αν έχουν τελειώσει (άβυσσος η ψυχή των παραγωγών), ένα cross-over με άλλη μια πετυχημένη σειρά τρόμου στο “Freddy Vs. Jason” (ενώ στα σκαριά είναι και μια συνέχεια αυτού) και μια σειρά που αν και είχε το όνομα δεν είχε καμία σχέση με την ταινία, την “Friday the 13th – The Series” (1987-1990). Έτσι ο Jason θεωρείτε από τους πιο φρικιαστικούς και πιο αιμοδαψείς δολοφόνους του κινηματογράφου.Στην Ελλάδα η ταινία είναι γνωστή σαν «Παρασκευή και 13».1. Friday the 13th (1980)2. Friday the 13th Part 2 (1981)3. Friday the 13th Part 3: 3D (1982)4. Friday the 13th Part 4: The Final Chapter (1984)5. Friday the 13th Part 5: A New Beginning (1985)6. Friday the 13th Part 6: Jason Lives (1986)7. Friday the 13th Part 7: The New Blood (1988)8. Friday the 13th Part 8: Jason Takes Over Manhattan (1989)9. Friday the 13th Part 9: The Final Friday (1993)10. Jason X (2001)11. Freddy Vs. Jason (2003)

7 Φεβ 2009

"Πιο κοντά"... στη ζωή και στο θέατρο...


Περασμένο Σάββατο, όρθιος στην όγδοη σειρά της πλατείας του Θεάτρου Αθηνών, παρακολουθώ με αρκετή ικανοποίηση την αυλαία του έργου "πιο κοντά". Μια ικανοποίηση που πηγάζει από το πολύ γέλιο που έβγαλε ο ρόλος αλλά και το παίξιμο του πρωταγωνιστή Γιώργου Κιμούλη του οποίο χρόνια τώρα, δεν χάνω κάθε νέα παράσταση. Ο κόσμος ο οποίος γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα χειροκροτεί με θέρμη αν και διακρίνω πολλά πρόσωπα κυρίως ανδρών, να είναι λίγο αναψοκοκινισμένα από το σοκ που τους προκάλεσαν οι σκληρές εκφράσεις σεξουαλικού περιεχομένου που ακούστηκαν στη παράσταση.
Καθώς φεύγω με την παρέα που προς την έξοδο αναλογίζομαι αυτά που μου έμειναν από αυτή τη θεατρική μου έξοδο. Εν ολίγοις, ο γνωστός τρελλάρας Κιμούλης, μια θαυμάσια και σχεδόν τέλεια ισορροπημένη στο ρόλο της Ζέτας Δούκα, η καλή στο στριπτίζ(!) αλλά άχαρη στη φωνή της Δώρα Χρυσικού, ο αρρενωπός αλλά κάπως λίγος Νίκος Ψαρράς, η πολύ καλή σκηνοθεσία συνδυασμός θεατρικότητας και κινηματογράφου μαζί, η ε-ξαι-ρε-τι-κή μουσική, η τραβηγμένη διάρκεια της παράστασης και η πολύ μεγάλη αθυροστομία στη μετάφραση, του έργου.
Το έργο «...πιο κοντά...» του Πάτρικ Μάρμπερ, το γνωστό «Closer» είναιβασισμένο στην όπερα του Μότσαρτ «Έτσι κάνουν όλες», το έργο πραγματεύεται την απιστία στον έρωτα. Στην εξέλιξη της ιστορίας τέσσερις ξένοι συναντιώνται σε μια σύγχρονη πόλη που η τύχη τους ενώνει και η προδοσία τους χωρίζει. Το έργο του Πάτρικ Μάρμπερ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1997 και κέρδισε το Βραβείο Olivier ως το καλύτερο της χρονιάς.
Συνιστώ στους θεατρόφιλους να μην το χάσουν!


Διαβάζοντας από το δελτίο τύπου:
Το «...ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ...» είναι η ιστορία τεσσάρων ξένων, σε μία σύγχρονη πόλη, που η τύχη τους ένωσε και η προδοσία τους χώρισε.
« Ο τίτλος «...ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ...» είναι απολύτως σωστός καθώς το έργο φιλοδοξεί πάντα να έρθει πιο κοντά σε μία οριστική αλήθεια των πραγμάτων, ξέρει όμως ότι δεν μπορεί»,υποστηρίζει ο συγγραφέας. Το έργο περιλαμβάνει τις αντιφατικές αναζητήσεις και τις καταδικασμένες προσπάθειες των χαρακτήρων στο να έρθουν πιο κοντά τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά, καθώς επίσης και τον τρόπο με τον οποίο η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά στο θάνατο.
Η δομή του έργου είναι συμμετρική, σχεδόν μουσική. Τέσσερις χαρακτήρες, τέσσερα ζευγάρια, δώδεκα σκηνές.

Η αντίθεση ανάμεσα στην καλαισθησία του έργου και στην ωμότητα της γλώσσας και της συμπεριφοράς των χαρακτήρων είναι ένα από τα κλειδιά της δύναμής του .

Μια σειρά από ανθρώπινες συγκρούσεις που συμβαίνουν εξηγεί γιατί ο Marber επέλεξε σαν σύμβολο την «Κούνια του Νεύτωνα». Οι τέσσερις κεντρικοί χαρακτήρες-σιδερένιες μπάλες χτυπιούνται μεταξύ τους. O συγγραφέας ήθελε κάθε σκηνή να είναι φορτισμένη με τη δική της ένταση. Να κατασκευάσει ένα έργο χωρίς να έχει απολύτως αρχή μέση και τέλος, αλλά τα στοιχεία αυτά να τα περιλαμβάνει κάθε σκηνή.
Το «Πιο Κοντά» αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια από εμάς θυμόμαστε τις ερωτικές μας σχέσεις, όχι σαν ένα σύνολο ημερών αλλά σαν σειρά από ιδιαίτερες στιγμές. Όπως λέει και ο συγγραφέας «πρόκειται για το συναίσθημα που δημιουργείται όταν ρωτάς τον εαυτό σου: Πώς γίνεται κάτι που τότε ήταν τόσο ισχυρό και αληθινό τώρα να είναι απλά γρήγορες ματιές στο παρελθόν;»

Ο Marber ενθουσιάζεται από τον τρόπο με τον οποίο η αγάπη, το πάθος και η ανάγκη για συμβιβασμό στις σχέσεις μπορούν να διαλύσουν την αυτογνωσία κάθε ατόμου. Όλοι οι χαρακτήρες του έργου πιστεύουν -και σε κάποιες στιγμές παραδέχονται ανοιχτά- ότι δεν είναι οι άνθρωποι που θα έπρατταν ενάντια στην ηθική που έχει ο καθένας, στη συνέχεια όμως βρίσκουν τον εαυτό τους να παραβαίνει ξεκάθαρα τα βασικά τους πιστεύω.
Στον κορμό του έργου υπάρχει διάχυτη η ιδέα ότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ακόμη και με τον άνθρωπο που είσαι πιο στενά συνδεδεμένος. Είμαστε καταδικασμένοι; Είμαστε μόνοι μας;

Τα τέσσερα ζευγάρια του έργου έχουν περάσει την πρώτη «παραδεισένια» φάση του έρωτα που έχουν ήδη χαρεί. Στην περίοδο που ακολουθεί, δημιουργείται η εντύπωση ενός αγεφύρωτου χάσματος μεταξύ των ανδρικών και γυναικείων απόψεων για το σεξ και την αγάπη.
Το σεξ έχει μετατραπεί σε κάτι έντονα ανταγωνιστικό και όχι τόσο στενά συνδεδεμένο με την συναισθηματική επαφή, και οι δύο άντρες δείχνουν να μην μπορούν να ικανοποιήσουν τις πιο σύνθετες ανάγκες των δύο γυναικών, οι οποίες θέλουν σεξ και αγάπη να είναι όσο πιο στενά συνδεδεμένα γίνεται, αλλά και να μπορούν να τα διαχωρίζουν όποτε χρειάζεται.

Μια ιδέα που κυριαρχεί επίσης στο έργο είναι το ότι οι χαρακτήρες αποκτούν μεγαλύτερη συνείδηση της θνητότητάς τους. Ο θάνατος στο «Πιο Κοντά» είναι απλά εκεί, τυχαίος και αναπόφευκτος.
Και η ιδέα της τύχης είναι όμως έκδηλη σε σκηνές του έργου. Αυτοί που αγαπάμε είναι τυχαίοι, ευκαιριακοί. Ο Marber οδηγεί τους ήρωές του μέσα από μία σειρά συμπτώσεων. Ό,τι συμβαίνει στο έργο είναι απροσδόκητη τύχη και το «Πιο Κοντά» εκφράζει την έντονη δύναμη που ασκεί η τύχη στις ζωές μας.

Στο έργο υπάρχει η αίσθηση ότι το Λονδίνο είναι ο καθρέφτης των χαρακτήρων, οι οποίοι εξαπατούν ο ένας τον άλλο. Για αυτό και η πόλη όπου διαδραματίζεται το έργο, είναι εξίσου απατηλή. Ωστόσο το «Πιο Κοντά» θα μπορούσε να διαδραματίζεται σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το γεγονός ότι αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι ζουν σε μία πόλη μαζί με άλλα οχτώ εκατομμύρια.

Κριτικές
John Peter, Sunday Times: «...ο Marber ξέρει ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν λίγα –αν όχι τίποτα- από τις εμπειρίες. Η γλώσσα του είναι με βίαιο τρόπο τολμηρή και πραγματικά ρεαλιστική. Ξέρει την γλώσσα του ενθουσιασμού και της απόγνωσης.»
Alastair Macaulay, Financial Times: «Στην επιφάνεια το έργο είναι ζωηρό, πνευματώδες, ανήθικο, μοντέρνο, άξιο μνείας, καλοστημένο…κάτω από την επιδερμίδα είναι βαθιά συνειδητοποιημένο, γεμάτο πόνο, λύπη και σοφία...Ο Marberδείχνει να έχει την πιο εξακριβωμένη αίσθηση ρυθμού από κάθε άλλο Άγγλο συγγραφέα θεατρικών έργων από την εποχή τουPinter.»
Sheridan Morley, Spectator: «…Ο Marber έχει ένα αξιοσημείωτο ταλέντο να μας κάνει να ερωτευόμαστε φοβερούς ανθρώπους, και εδώ η μοιραία έλξη είναι αυτό που μεταφέρει το έργο πέρα από τα όρια της κωμωδίας ή της τραγωδίας. »
Charles Isherwood, Daily Variety: «...Το λυπητερό μήνυμα του έργου είναι ότι η αλήθεια της καρδιάς αλλάζει διαρκώς και διαβρώνεται από μεταβαλλόμενα συναισθήματα όπως η ζήλια, η υπερηφάνεια, ο εγωισμός, ο πόθος. Η αγάπη είναι κάτι ασήμαντο που δεν μπορείς να στηριχτείς σ’ αυτήν και είναι γεμάτη πόνο...»
David Patrick Stearns, USA Today: «...Ο άγνωστος στο δρόμο μπορεί να σου αλλάξει την ζωή, αλλά αυτές οι σχέσεις είναι σαν τα ναρκωτικά, έχουν πλάκα για λίγο αλλά αποτελούν πρόσκληση στην αλλοτρίωση...»
Το έργο του Πάτρικ Μάρμπερ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1997 και κέρδισε το Βραβείο Olivier ως το καλύτερο έργο της χρονιάς.
«…αν πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά, δε θα σταματήσεις ποτέ να κοιτάζεις…»
Παίζουν:
Γιώργος Κιμούλης, Ζέτα Δούκα, Νίκος Ψαρράς, Δώρα Χρυσικού
Συντελεστές:
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Γιώργος Κιμούλης
Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια: Ιωάννα Τιμοθεάδου
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Καλλιτεχνική Διεύθυνση Θεάτρου: Λάκης Λαζόπουλος
Θεατρικός Επιχειρηματίας: Κάρολος Παυλάκης

6 Φεβ 2009

Απόψε...


Απόψε, έχω ένα ποτήρι που το γεμίζω συνέχεια με τσίπουρο παγωμένο. Έχω ήδη γευτεί κάμποσο. Απόψε, δεν έχω κανένα καϋμό, κανένα νταλκά. Έτσι απλά αδειάζω τα σφηνάκια. Είχα καιρό να πιω τόσο πολύ. Ίσως γι αυτό ρουφάω ασύστολα αυτό το εξαίσιο διάφανο υγρό. Απόψε η σκέψη μου, δε ξέρω γιατί, χαράζει μονοπάτια χαρούμενα. Οδηγητής μου τα γνήσια λαϊκά τραγούδια που πλημμυρίζουν το μυαλό μου από ένα παλιό ραδιοφωνάκι. Απόψε είμαι εύκολος στη ζωή. Μακάρι να ήμουν πάντα έτσι. Μακάρι να ήμασταν όλοι έτσι.
Έχω καιρό να νοιώσω έτσι. Τόσο γεμάτος, τόσο δυνατός, τόσο αισιόδοξος. Συνήθως παίρνω ένα στυλό για να απλώσω τα συναισθήματα μου στο χαρτί, όταν αισθάνομαι ριγμένος, προδομένος, οργισμένος, όταν πνίγομαι στη μοναξιά μου. Απόψε όμως είναι διαφορετικά.
Έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε που μέσα από αυτόν εδώ το χώρο προσπαθούσα να λύσω τα μάγια της ψυχής μου επικοινωνόντας με άγνωστους διαδυκτιακούς φίλους με έναν τρόπο που με λύτρωνε και ανακούφιζε το είναι μου, που με γλύτωνε από τα αδιέξοδα της ύπαρξης μου.
Απόψε είναι κάτι σαν τότε.
Άγνωστε φίλε, άγνωστη φίλη σου στέλνω ένα σημάδι επαφής.
Απόψε δεν είμαστε μόνοι...

2 Φεβ 2009

Ελεύθερη μένει η ψυχή μου παρ' ολα τα δεσμά μου...


Ζωντάνεψα τους τοίχους

φωνή τους έδωσα

πιο φιλική να γίνουν συντροφιά

Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν

να μάθουνε που βρήκα τή μπογιά


Οι τοίχοι του κελιού

το μυστικό το κράτησαν

κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού

Όμως μπογιά δε βρήκαν


Γιατί στιγμή δέ σκέφτηκαν

στις φλέβες μου να ψάξουν.


Ο Αλέκος Παναγούλης [02.07.1939 - 01.05.1976] στην απομόνωση των φυλακών Μπογιατίου μετά από μια απόπειρα απόδρασης πού έκανε στις 2 Ιουνίου 1971. Δεν είχε ούτε μολύβι ούτε χαρτί και το έγραψε με το αίμα του πάνω σ΄ ένα πακέτο τσιγάρα. Ο τίτλος που του έδωσε: "Η μπογιά".

Αφιερωμένο σε αυτούς που όπως και να κανονίζουν "οι άλλοι" τη ζωή τους, μένουν ελεύθεροι!
Ξέρουν αυτοί...

21 Ιαν 2009

OΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ...


To Σάββατο που μας πέρασε είπα να κάνω έναρξη της φετινής "θεατρικής μου περιοδείας". Διάλεξα ένα έργο ελληνικό. Το αποτέλεσμα όσο αναφορά τις εντυπώσεις μου ήταν ενδιαφέρον αλλά όχι ότι θα μου μείνει και κάτι σημαντικό από την όλη "προσπάθεια" των πρωταγωνιστών.

«ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ» είναι το τέταρτο έργο της «πενταλογίας» του Γιώργου Σκούρτη (Οι Νταντάδες- Οι Μουσικοί- Οι Εκτελεστές- Οι Ηθοποιοί- Οι Παγιδευτές). Ήρωες του έργου είναι ένας σκηνοθέτης-θιασάρχης-δάσκαλος, η γυναίκα του και πρωταγωνίστρια και ο νέος του θιάσου. Ένα έργο βαθύ με στόχο τη λύτρωση των εμπλεκομένων από τις μεταξύ τους παλιές διαφορές.

Ας μιλήσουν όμως καλύτερα οι κύριοι συντελεστές της παράστασης. Τα συμπεράσματα δικά σας:

Ο συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης αναφέρει για το έργο: «Μιλώντας απλά θα έλεγα ότι το θέμα του έργου μου είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε ένα σύγχρονο ερωτικό τρίγωνο. Το έργο «παίζει» σε πολλά επίπεδα των ανθρώπινων σχέσεων, αλλά και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του επαγγέλματος του ηθοποιού κι έχει πολλές και σαφείς διακειμενικές αναφορές κυρίως στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, αλλά και στον «Οθέλο» του Σαίξπηρ και στον «Χορό του θανάτου» του Στρίντμπεργκ. Προσπάθησα να αγγίξω την κόλαση της ψυχής των ηρώων μου με ειλικρίνεια και αγάπη, δείχνοντας πως ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει τη γαλήνη της ερωτικής και συντροφικής συνύπαρξης, παρ΄όλα τα «αγκάθια» της καθημερινής εγωιστικής ανταγωνιστικότητας.
Γραμμένο για τον σκηνικό και παρασκηνιακό χώρο του Υπόγειου – όπου έχω δει να ανεβάζονται έξι έργα μου σε σκηνοθεσία Κουν, Λαζάνη, Κουγιουμτζή - θα έλεγα ότι «ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ» γεννήθηκαν στο μυαλό μου από τα «φαντάσματα» και τα «χνώτα» του συγκεκριμένου χώρου. Το έγραψα έχοντας στον νου μου το Θέατρο Τέχνης και το Γιώργο Λαζάνη.



Ο Θόδωρος Γράμψας γράφει για την παράσταση που σκηνοθετεί:
Οι ηθοποιοί.

Είμαι ηθοποιός.

Στη σκηνή

ηθοποιοί που υποκρίνονται,

τους ηθοποιούς που υποκρίνονται.

Ο κόσμος που υποκρίνεται.

Η λαχτάρα.

Ο συμβιβασμός.

Το ταξίδι απ’ το ‘να στ’ άλλο.

Ο πόνος,

που βάζοντας μπροστά τους ρόλους,

τον κάνουν ερωτήσεις.

Μην τυχόν κι έβρουν απάντηση.

Λύτρωση μη τυχόν και βρούν.

Κι ολ’ αυτά

γελώντας ενώ κλαιν.

Κλαίγοντας ενώ γελούνε

.Η ομορφιά

του να είσαι ηθοποιός,

μα και η κατάρα

του να είσαι...

Σκηνοθεσία : Θόδωρος Γράμψας Σκηνικά-κοστούμια : Κατερίνα Σωτηρίου Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης ΙατρόπουλοςΦωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Παίζουν : Άγγελος Αντωνόπουλος, Ελισάβετ Μουτάφη, Μάνος Ζαχαράκος, Ελένη Δαφνή