23 Ιουν 2013

Η "ενέργεια" της Αρχαίας Επιδαύρου...


Ξυπνάς σε αγροτικό περιβάλλον. Ακούγονται κοκόρια, κότες, πρόβατα. Βγαίνεις στην μεγάλη βεράντα για να ανοίξει το μάτι σου. Από τα δεξιά βλέπεις το χωριό να απλώνεται κάτω από τη δασωμένη πλαγιά του βουνού ενώ φαίνονται κι αντένες από τα λογιών-λογιών πλεούμενα που προστατεύονται μέσα στο μεγάλο φυσικό λιμάνι. Αριστερά σου ξεπροβάλει η θάλασσα και στο βάθος "σκαρφαλώνει" φιδίσια ο δρόμος που καταλήγει στο Πόρτο Χέλι και τις Σπέτσες. Πηγαίνεις στην πίσω βεράντα. Μαγεία. Το φόντο της εικόνας μπροστά σου καταπράσινο. Σε πρώτο πλάνο ένα πανέμορφο άλογο πρώην ιπποδρομιακό, που συντηρεί ένας γείτονας, έτσι από ευχαρίστηση. Και πίσω από αυτό αποκαλύπτεται επιβλητικά το "Βασίλειο της Αρχαίας Επιδαύρου", ένας μεγάλος αρχαίος πολιτισμός που σήμερα αναδεικνύεται κυρίως από το υπέροχο αρχαίο θέατρο που ακουμπά στα σύνορα του σπιτιού σου! Οι κερκίδες που στέκουν απέναντι σου λειτουργούν στη καρδιά σου σαν πολύχρωμα αισιόδοξα σιρίτια. Και λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω από το ησυχαστήριο σου, η παραλία να σε  περιμένει να σου δοθεί, σαν ιδιωτική λιμνοθάλασσα.
Υπέροχο το συναίσθημα που σε πλημμυρίζει. Το τοπίο μαλακώνει την ψυχή σου. Απίστευτη η ενέργεια που δέχεσαι από τον ιερό ετούτο χώρο...

Συμπληρώθηκαν εδώ, ήδη δύο χρόνια. Μου φαίνεται, θα ακολουθήσουν κι άλλα...









12 Ιουν 2013

Παρακαλώ η κοπέλα είναι, θα περάσει κανείς;...

Με αφορμή το κλείσιμο (;) της γεμάτης από βαριά οικονομικά σκάνδαλα κρατικοδίαιτης Ε.Ρ.Τ., θυμήθηκα την κακόμοιρη Ελλαδίτσα. Πόσο την έχουνε "βιάσει" οι εκάστοτε κρατούντες μικροί και μεγάλοι.
Υπάρχει όμως μνήμη ακόμα: αλληλογλύψιμο με τους πολιτικούς, μπλαζέ ύφος στο "φίλιον", συλλογή με κουστούμια από τον Καρούζο, απίστευτοι μισθοί ειδικά για τους χειρότερους, "ευγενές" ταμείο μακριά από την ταλαιπωρία του λαού που κατά τα άλλα υμνούμε και δοξολογούμε!
Ο θαυμαστός κόσμος των δημοσιογράφων ειδικά των δημόσιων, καθώς και των συν αυτοίς αργόμισθων καρεκλοκένταυρων.
Υποστηρίζω το δικαίωμα στην τεμπελιά του καθενός αρκεί να μην το πληρώνω εγώ.
Ξέφυγα απόψε...

5 Ιουν 2013

Tί είναι αυτό που το λένε...αγάπη;


Μπαίνεις στο σπίτι σου γυρίζοντας απ' τη δουλειά. Εκείνη μαγειρεύει σιωπηλή. Φαίνεται ότι δεν είναι στα κέφια της. Πετάς στον αέρα ένα "χαίρεται". Η απάντηση της ηχεί σαν αντίλαλος της φωνής σου στα αυτιά σου. Φεύγεις για να πάρεις το μπάνιο σου μαζί με το ραδιοφωνάκι. Ούτε μουσική δεν ακούει απόψε. Κακό σημάδι...
Λίγη ώρα μετά, ξεσπάει καβγάς από το τίποτα. Ανόητοι διάλογοι...είρωνικά λόγια...απωθημένα αισθήματα. Εκείνη εξαπολύει το "δηλητήριο" της για να σε πικάρει. Εσύ βρίσκεσαι εκτός εαυτού ουρλιάζοντας για την συμπεριφορά της. Εκείνη κάνει την αδιάφορη βλέποντας το χαζοκούτι.. Εσύ προσπαθείς να σβήσεις την οργή σου μέσα σε ένα ουίσκυ. Παύση εχθροπραξιών...
Λίγο αργότερα έρχεται να σε βρεί. Εσύ κάνεις την ψυχοθεραπεία σου μπροστά στον υπολογιστή. Σκύβει και σε φιλάει ψιθυρίζοντας: "συγνώμη". Απαντάς αμήχανα: "εντάξει, άσε με όμως τώρα μόνο". Σε καληνυχτίζει αφήνοντας σε παρέα με τις σκέψεις σου...
Τί είναι αυτό που κάνει δυο ανθρώπους να παίρνουν ξαφνικά αντίστροφη πορεία έστω και για λίγο; Τί είναι αυτό που μετατρέπει το ερωτικό πάθος σε ανομολόγητη έχθρα; Τί είναι αυτό που διαγράφει σιγά σιγά τον έρωτα όσο μεγάλος κι αν είναι;
Τελικά...τί είναι αυτό που το λένε αγάπη;...