24 Ιουν 2010

Δείτε το μωρό-θαύμα που χορεύει καλύτερα κι από τον Michael Jackson!...

Μιλάμε για τρομερό μωρό! Η μητέρα από τη Βραζιλία παρακαλώ, μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει τον καλύτερο λιλιπούτειο χορευταρά στον πλανήτη και μάλιστα μπορεί να δώσει ως απόδειξη οπτικό υλικό.
Ένας μπέμπης που φορώντας μόνο την πάνα του, έχει εντυπωσιάσει τους χρήστες του Youtube, αντιγράφωντας κινήσεις του βασιλιά Έλβις Πρίσλεϊ, αλλά και του Τζον Τραβόλτα στο "Pulp Fiction"!...
Ο πιτσιρίκος χορεύει στο τραπέζι του σπιτιού του, δείχνει σε ένα φανταστικό κοινό και χορεύει εκπληκτικά. Το καλύτερο σημείο, είναι όταν με τα δάχτυλά του σε σχήμα V, κάνει την χαρακτηριστική κίνηση του τραβόλτα στην θρυλική ταινία του Ταραντίνο, περνώντας το χέρι του μπροστά από τα μάτια του.
Το διάρκειας περίπου τριών λεπτών βίντεο, έχει προκαλέσει πάταγο στο Youtube, καθώς έχει πάνω από 2.000.000 θεάσεις, ενώ έχουν ήδη δημιουργηθεί και διάφορα Remixs.
http://www.youtube.com/watch?v=-X0AamE1Bxs&feature=player_embedded#!

πηγή:www.news247.gr

20 Ιουν 2010

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Πώς μεταλλάσσεσαι από άνθρωπος σε τέρας!...

Δείτε τα ανατριχιαστικότερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Συμβουλή: κρατήστε μακρυά τα παιδιά από αυτά που ακολουθούν σε αυτό το ποστ με τις σοκαριστικές εικόνες, και μόλις το διαβάσετε ζητήστε τους συγνώμη και υποσχεθήτε τους ότι δεν θα κάνετε κι εσείς τα ίδια!...

Έχουμε και λέμε λοιπόν:


Για την κατασκευή 1 γούνας απαιτούνται 120 δέρματα μικρών ζώων.



Το 50% των αυτοχείρων είναι ηλικιωμένοι




Η φτώχεια δεν πρέπει να είναι ισόβια καταδίκη.



10% των θυμάτων τροχαίων χρησιμοποιούν ακουστικά



Τα ζώα δεν είναι επαγγελματίες κλόουν. Μην πληρώνετε για να τα δείτε να βασανίζονται στο Τσίρκο.



Σταματήστε την καταστροφή.



Το κάπνισμα καταπιέζει.



Μην αγοράζετε αναμνηστικά από εξωτικά ζώα.




Ένα «κλικ» μπορεί να αλλάξει το μέλλον σου.


Σταματήστε την κλιματική αλλαγή προτού εκείνη αλλάξει εσάς.


Μην αποδέχεστε την ανορεξία ως πρότυπο


Υποστηρίξτε ψυχολογικά τα άτομα με ανορεξία ή βουλιμία.

Εκείνος που κακοποιεί, ποτέ δεν βλέπει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι.



Η κακοποίηση δεν είναι άθλημα.



Η φύση δεν ανακυκλώνεται.



Η σιωπή είναι επώδυνη.



Κόβοντας τα δέντρα , κονταίνουμε την ζωή μας



Οι ζώνες ασφάλειας κρατούν τους ανθρώπους ενωμένους


Μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν.



Το 80% των παιδικών καθισμάτων δεν τοποθετούνται σωστά.



Δεν γεννήθηκε για να φορεθεί.

Το Δάσος είναι ζωή.

Τα κατοικίδια δεν είναι παιχνίδια



Και η προφορική κακοποίηση είναι τρομαχτική

Το παιδικό δέρμα είναι 10 φορές πιο απαλό και καίγεται 40 φορές ταχύτερα από των ενηλίκων. Η πλειοψηφία θανατηφόρων εγκαυμάτων ανηλίκων συμβαίνουν σε ηλικίες μικρότερες των 4 ετών.


Τα παιδιά καπνιζόντων γονέων πάνε στον παράδεισο νωρίτερα



Το αλκοόλ για τον οδηγό είναι πιο επικίνδυνο από ένα όπλο.

Την διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου ορίζει ένα κομματάκι latex πάχους 0,003 mm





                                                                                Σ
                                                                                Κ                                                                           
Ε
Φ
Τ
Ε
Ι
Τ
Ε

Τ
Ο

Μ
Ε
Λ
Λ
Ο
Ν

Τ
Ω
Ν

Π
Α
Ι
Δ
Ι
Ω
Ν

Μ
Α
Σ

17 Ιουν 2010

Goal!...Το τραγούδι του καλοκαιριού!...

Νησιά, παραλίες, γυμνά κορμιά, ηλιοβασιλέμματα, έρωτες, μπαράκια, μουσικές...

Κι ένα τραγούδι που θα ακουστεί περισσότερο από όλα τα άλλα. Από τους καταπληκτικά ταξιδιάρικους locomondo. Ελληνικό καλοκαίρι 2010...

Καλό καλοκαίρι σε όλους!...

http://www.youtube.com/watch?v=gesbz8zQB5A&feature=related

15 Ιουν 2010

Thriller live: ένα υπέροχο πάρτυ!...

Το είχα υποσχεθεί στον γιο μου πως θα προσπαθούσα να πηγαίναμε να δούμε το εν λόγω θέαμα. Άλλωστε πριν από λίγους μήνες είχαμε δει στο σινεμά τις τελευταίες ημέρες του Michael Jackson που αποθανατίστηκαν στην ταινία με τον τίτλο This is it, ως τελικές πρόβες για την συναυλία στο Λονδίνο που δεν έγινε ποτέ. Ο μικρός σαν φανατικός οπαδός του μεγαλύτερου σταρ στην ιστορία της ποπ μουσικής, ενθουσιάστηκε. Και πράγματι παρά τις κάποιες μου επιφυλάξεις που είχα στο μυαλό μου για το τελικό αποτέλεσμα, η παράσταση ήταν με δυο λέξεις σχεδόν τέλεια.

Παρασκευή βράδυ λοιπόν και ώρα εννέα παρά τέταρτο είμαστε εκεί. Κατ' αρχήν ο χώρος του Badbinton σε προδιαθέτει θετικά. Άνετο πάρκιν, ευρυχωρία παντού, πολιτισμένο περιβάλλον, μεγάλη καθαριότητα, εντυπωσιακό φουαγιέ, ευγενικό προσωπικό και κυρίως πανέμορφο θέατρο με τεράστια σκηνή και τέλειο κλιματισμό του χώρου. Και το σημαντικότερο: όπου και να κάτσεις, βλέπεις άνετα.
Το συγκεκριμένο θέαμα που παρουσιάζεται εξ ολοκλήρου στην αγγλική γλώσσα, προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει τα λεφτά του αφού παρακολουθήσαμε μια θαυμάσια ομάδα από τραγουδιστές, χορευτές και μουσικούς που νοιώθεις να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό -όλοι τους σωστοί επαγγελματίες- διασκεδάζοντας το κοινό και ξεσηκώνοντας το. Υπήρχαν στιγμές που υπήρχε γενικός ξεσηκωμός στους θεατές οι οποίοι φώναζαν και χόρευαν πολύ χαρούμενοι γι αυτό που ζούσαν. Άλλωστε την περισσότερη ώρα οι περισσότεροι από αυτούς λικνίζονταν όρθιοι μπροστά στις θέσεις τους χωρίς να ενοχλούν αυτούς που δεν συμμετείχαν αφού η αμφιθεατρική κατασκευή της αίθουσας το επιτρέπει σε μεγάλο βαθμό. Στιγμές πολύ όμορφες αφού τα μάτια μας και τα αυτιά μας απολαύσανε όλη την ιστορική μουσική αναδρομή πρώτα των Jackson 5 και μετά του φαινόμενου Micklel με τις περισσότερες επιτυχίες του και με αποκορύφωμα το ιστορικό Thriller. Πραγματικά, φεύγοντας από την παράσταση, νόμιζα ότι είχα πάει σε ένα πετυχημένο πάρτυ.
Κλείνοντας να υπογραμμίσω στα μεν θετικά της υπόθεσης τη δωρεάν στάθμευση, την ακρίβεια ώρας στην έναρξη και την λήξη. Στα δε αρνητικά τον όχι άριστο ήχο και τις λίγο τσιμπημένες τιμές στο μπαρ (7 ευρώ η μπύρα Macfarland, 3 ευρώ το "κούτσικο" παγωτό kayak).

Κάποια πράγματα στην Ελλάδα παρ' ολη την κρίση, εξακολουθούν και γίνονται καλά γι αυτό και είναι πραγματικά όμορφα!...

http://www.youtube.com/watch?v=tkVUO1W5ELw&feature=related

6 Ιουν 2010

Ορχάν Παμούκ – Ιστανμπούλ, Πόλη και αναμνήσεις...

Βλέποντας στο μουσείο Μπενάκη την έκθεση φωτογραφίας , θυμήθηκα το βιβλίο που διάβασα πέρυσι το καλοκαίρι για την Πόλη του Αρά Γκιουλέρ, την Πόλη του Ορχάν Παμούκ, την Πόλη των Ελλήνων. Την Κωνσταντινούπολη, την Ινσταμπούλ. Ένα βιβλίο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό που σε ταξιδεύει πίσω στον χρόνο μέσα από τα μάτια και τις εμπειρίες ενός θαυμάσιου συγγραφέα του Ορχάν Παμούκ.


Το βιβλίο
Μοντερνιστής στη γραφή του χωρίς να εξωραίζει καταστάσεις περιγράφει τον μικρόκοσμο των των διαμερισμάτων, των πολυκατοικιών και των συνοικιών όπου έζησε. Μια απλόχερη περιγραφή χωρίς να ενοχλείται από τις πάμπολλες εικόνες της παρακμής που συναντά, όπως απόμερους μαχαλάδες με τα βρόμικα σοκάκια, τα ετοιμόρροπα μαυρισμένα ξύλινα κονάκια, τους τεκέδες που έμειναν άδειοι επειδή απαγορεύτηκε η λειτουργία τους, τις κρήνες που ξεράθηκαν και τα χόρτα που φυτρώνουν στις ρωγμές. Ο περιπατητής Παμούκ βλέπει μια πόλη να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο οθωμανικό και το μοντέρνο ενώ ενώνει τις εντυπώσεις του με εκείνες των περιηγητών, λογοτεχνών, ζωγράφων αλλά και σκηνοθετών.
Ο Έλληνας αναγνώστης θα βρει πολύ ενδιαφέρον στο βιβλίο μιας και ο συγγραφέας τον περιπλανεί στα ίδια μέρη που ζούσε και δημιουργούσε το ένα δυναμικό κομμάτι αυτής της πόλης. Το ελληνικό στοιχείο εδώ είναι σε περίοπη θέση. Κι αυτό γιατί μακριά από προκαταλήψεις και στερεότυπα, μέσα στις σελίδες αυτού του λογοτεχνικού έργου η Ιστανμπούλ του Ορχάν Παμούκ είναι ταυτόχρονα και η Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων.
Η κατά Παμούκ Ιστανμπούλ αποτελεί ταυτόχρονα ημερολόγιο, αυτοβιογραφία, χρονικό, ταξιδιωτικό αφήγημα και δοκίμιο και είναι γεμάτη μαυρόασπρες φωτογραφίες, καρτ-ποστάλ, πίνακες, οικογενειακές φωτογραφίες και όψεις ενός τόπου και μιας εποχής που κανείς οδηγός δεν θα δείξει.

Ο συγγραφέας
Ο Ορχάν Παμούκ (Orhan Pamuk) είναι ένας επιφανής μυθιστοριογράφος μεταμοντέρνας λογοτεχνίας. Είναι εξαιρετικά δημοφιλής στη χώρα του, αλλά έχει επίσης κερδίσει ένα αυξανόμενο αναγνωστικό κοινό παγκοσμίως. Ως ένας από τους πλέον διακεκριμένους Ευρωπαίους μυθιστοριογράφους, το έργο του έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Έχει επίσης δεχτεί μείζονα Τούρκικα και διεθνή λογοτεχνικά βραβεία. Στις 12 Οκτωβρίου 2006 του απονεμήθη το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Ο Παμούκ γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1952 στην Κωνσταντινούπολη σε μία ευκατάστατη οικογένεια με πατέρα μηχανικό. Μαθήτεψε στην Ροβέρτειο Σχολή της Κωνσταντινούπολης. Έπειτα παρακολούθησε ένα αρχιτεκτονικό πρόγραμμα στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, γιατί προοριζόταν για μηχανικός ή αρχιτέκτονας. Μετά από τρία χρόνια όμως τα παράτησε και έγινε συγγραφέας. Αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης το 1977. Μετά από τρία χρόνια στις ΗΠΑ από το 1985 ως το 1988, όπου έδωσε διαλέξεις και στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη.
Άρχισε το μεθοδικό γράψιμο ήδη από το 1974. Το πρώτο του γραπτό μυθιστόρημα, το Karanlık ve Işık (Σκοτάδι και Φως) βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στον Διαγωνισμό Μυθιστορήματος της Milliyet Press του 1979, το οποίο μοιράστηκε με τον Mehmet Eroğlu. Το μυθιστόρημα αυτό εκδόθηκε αργότερα με τον τίτλο Cevdet Bey ve Oğulları (Τσεβντέτ μπεής και υιοί) το 1982. Το 1983 κέρδισε επίσης το Βραβείο Μυθιστορήματος Ορχάν Κεμάλ. Το μυθιστόρημα είναι η ιστορία τριών γενιών μιας πλούσιας οικογένειας της Κωνσταντινούπολης που ζει στο Nisantasi, την μητρική περιφέρεια του Παμούκ. Το 1984 ο Παμούκ κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος Μανταραλί για το δεύτερο μυθιστόρημά του Sessiz Ev (Το Σιωπηλό Σπίτι) που εκδόθηκε το 1983. Με τη γαλλική μετάφραση του μυθιστορήματος αυτού κέρδισε το 1991 το Prix de la Découverte Européenne. Το ιστορικό μυθιστόρημα του Παμούκ Beyaz Kale (Το Λευκό Κάστρο) που εκδόθηκε το 1985, κέρδισε το 1990 το Independent Award for Foreign Fiction και επέκτεινε την φήμη του στο εξωτερικό. Το 1990, το μυθιστόρημα - ορόσημό του Kara Kitap (Το Μαύρο Βιβλίο) έγινε ένα από τα πλέον δημοφιλή και συζητημένα αναγνώσματα στην Τουρκική λογοτεχνία, εξαιτίας της πολυπλοκότητάς του και του πλούτου του. Το 1992 συνέγραψε το σενάριο της ταινίας Gizli Yüz (Μυστικό Πρόσωπο) που σκηνοθετήθηκε από τον διακεκριμένο Τούρκο σκηνοθέτη Ömer Kavur. Το 1995, το μυθιστόρημά του Yeni Hayat (Νέα Ζωή), έγινε μπεστ-σέλερ στην Τουρκία. Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στη χώρα του, αφού έγινε το βιβλίο με τις γρηγορότερες πωλήσεις στην Τουρκική ιστορία. Το 1999 ο Παμούκ εξέδωσε το ιστορικό του βιβλίο Öteki Renkler (Τα Άλλα Χρώματα). Το 2003 κέρδισε το πιο προσοδοφόρο βραβείο της διεθνούς λογοτεχνίας, το IMPAC Dublin Award, για το μυθιστόρημά του Benim Adım Kırmızı (Το Όνομά μου Είναι Κόκκινος) το οποίο εκδόθηκε το 2000. Μεταφράστηκε σε 24 γλώσσες. Τα πιο πρόσφατα μυθιστορήματά του είναι τα Kar (Χιόνι) το 2002 και İstanbul-Hatıralar ve Şehir (Κωνσταντινούπολη) το 2003. Οι Νιού Γιόρκ Τάιμς κατέταξαν το Χιόνι στη λίστα τους των "10 Καλύτερων Βιβλίων του 2004" ως ένα από τα έξι μυθοπλαστικά βιβλία που δεν γράφτηκαν στην Αγγλική γλώσσα.
Η επιτυχία δεν ήρθε αμέσως και έπρεπε να βασιστεί στην οικονομική υποστήριξη του πατέρα του. Τα πρώιμα νατουραλιστικά μυθιστορήματα έδωσαν τη θέση τους σε πιο μεταμοντέρνα έργα. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1994 όταν το τέταρτο μυθιστόρημά του, Η Νέα Ζωή, έγινε μπεστ-σέλερ. Άτομο υψηλού κύρους στη χώρα του, ο Παμούκ έχει κατηγορηθεί για την υποστήριξή του για τα πολιτικά δικαιώματα των Κούρδων. Το 1995 ο Παμούκ ήταν ανάμεσα σε μια ομάδα συγγραφέων που δικάστηκαν για την κριτική τους εναντίον του τρόπου που η Τουρκία μεταχειρίζεται τους Κούρδους σε ένα βιβλίο δοκιμίων ασκώντας την ελευθερία λόγου.
Τα βιβλία του χαρακτηρίζονται από μια σύγχυση ή απώλεια της ταυτότητας προκληθείσα εν μέρει από τη σύγκρουση μεταξύ Ευρωπαϊκών και Ισλαμικών αξιών. Προκαλούν συχνά ενοχλήσεις ή ανησυχίες, αλλά περιλαμβάνουν σύνθετες, ενδιαφέρουσες πλοκές και χαρακτήρες μεγάλου βάθους. Τα έργα του διαπνέονται επίσης από συζητήσεις και θαυμασμό για τις δημιουργικές τέχνες, όπως η λογοτεχνία και η ζωγραφική.
Ζει με την σύζυγό του και την κόρη τους στην Κωνσταντινούπολη.
Σε μια υπόθεση ελευθερίας της έκφρασης που παρακολουθήθηκε από όλο τον κόσμο, ο Παμούκ κατηγορήθηκε στην Τουρκία ως αποτέλεσμα δηλώσεών του που αφορούσαν στην Αρμενική Γενοκτονία και την Κουρδική μαχητικότητα. Συγκεκριμένα, ο Παμούκ κατηγορήθηκε για την δήλωσή του: "τριάντα χιλιάδες Κούρδοι και ένα εκατομμύριο Αρμένιοι σκοτώθηκαν σ'αυτή τη γη και κανείς εκτός από μένα δεν τολμά να μιλήσει γι'αυτό." Οι κατηγορίες εναντίον του Παμούκ έχουν επίσης δημιουργήσει προβλήματα στην Τουρκία στις προσπάθειές της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Orhan Pamuk, Istanbul, 2003 / Εκδόσεις Ωκεανίδα, 2005, μτφρ. Στέλλα Βρετού, 589 σελ.

πληροφορίες για τον συγγραφέα: από την βικιπαίδεια

2 Ιουν 2010

Ταξίδι στην Πόλη του Ara Güler...

Σήμερα, απόλαυσα πραγματικά μια υπέροχη έκθεση φωτογραφίας που με "ταξίδεψε" σε ξένους τόπους. Φωτογράφος ένας πραγματικός καλλιτέχνης στο είδος του, ένας "ζωγράφος" της καθημερινής ζωής, ένας "ποιητής" της ανθρώπινης ψυχής, ένας "σκηνοθέτης" του χρόνου από το χθες στο σήμερα.

Ο αρμενικής καταγωγής Τούρκος φωτογράφος Αρά Γκιουλέρ, με σημαντικό έργο στο χώρο του φωτορεπορτάζ το οποίο υπηρέτησε από το 1950 συνεργαζόμενος με σπουδαία ειδησεογραφικά έντυπα, έχει φωτογραφήσει από άκρη σε άκρη την Τουρκία και έχει καλύψει γεγονότα σε πολλές γωνιές του κόσμου. Εν τούτοις το πιο γνωστό κομμάτι της δουλειάς του παραμένει πάντα η Κωνσταντινούπολη.

Μέσα από τις φωτογραφίες του σκιαγράφησε το πορτραίτο της γενέθλιας πόλης του και τη ζωή των κατοίκων της στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, κλείνοντας με τρόπο μαγικό στη μηχανή του την ψυχή της. Οι μελαγχολικές ασπρόμαυρες εικόνες του δεν παραπέμπουν στο μεγαλείο της πρωτεύουσας των παλαιών αυτοκρατοριών, αλλά στην πόλη που ο ίδιος βίωσε και αγάπησε. Οι τρούλοι και οι μιναρέδες διαγράφονται σε σκοτεινούς ορίζοντες που συχνά μαζί με τη θάλασσα, τις γέφυρες, τις αποβάθρες, τα πολύπλοκα δρομάκια και τις κεντρικές αρτηρίες, πλαισιώνουν το κύριο θέμα του: τους ανθρώπους που μοχθούν, προσεύχονται, διασκεδάζουν, ξαποσταίνουν. Ψαράδες τα χαράματα επιστρέφουν στο λιμάνι, βαρκάρηδες περιμένουν επιβάτες για να διασχίσουν τον Κεράτιο κόλπο, αχθοφόροι κουβαλούν το βαρύ φορτίο τους, άνδρες ξεκουράζονται στα καφενεία, γυναίκες στέκουν μπροστά σε ετοιμόρροπα, ξύλινα περίτεχνα σπίτια, παιδιά παίζουν σε υγρά καλντερίμια στις «πίσω συνοικίες» ή ανάμεσα σε οθωμανικούς τάφους. Το διαχρονικό συνυπάρχει με το εφήμερο, η μελαγχολία με την ενέργεια και το δυναμισμό, το παρελθόν σε επάλληλες διαστρωματώσεις με το παρόν.

Ο ίδιος θεωρώντας το έργο του ζωντανή ιστορία, σημειώνει: «Το να είσαι κάτοικος της Κωνσταντινούπολης είναι ένας τρόπος ζωής. Γιατί η Κωνσταντινούπολη υπήρξε το κέντρο και το χωνευτήρι τριών αληθινών αυτοκρατοριών. Δεν μοιάζει με καμία άλλη πόλη του κόσμου. Είναι κρίμα που οι νεότερες γενιές δεν μπορούν να νιώσουν αυτόν τον τρόπο ζωής που έχει χαθεί.»

Εντούτοις οι εικόνες του, ανεξάρτητα από την τεκμηριωτική τους αξία, δικαιωματικά έχουν τη θέση τους στο χώρο της φωτογραφικής τέχνης, καθώς συμπυκνώνουν συναισθήματα, προκαλούν συγκίνηση και παρέχουν την ελευθερία διαφορετικών αναγνώσεων, ακόμα και σε όσους δεν έχουν αναφορές στην Κωνσταντινούπολη.

Σήμερα, ο Αρά Γκιουλέρ είναι ο πιο σημαντικός εν ζωή εκπρόσωπος της ρεαλιστικής φωτογραφίας στην Τουρκία, γνωστός διεθνώς ως ο φωτορεπόρτερ της Μέσης Ανατολής και ειδικός σε θέματα Αρχαιολογίας και Εθνολογίας της Μικράς Ασίας. Παράλληλα, κατέχει μία εξέχουσα θέση στο χώρο της ουμανιστικής φωτογραφίας, καθώς ο άνθρωπος, η ζωή του και τα βάσανά του αποτελούν το κυρίως θέμα του φακού του. Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του φωτο-ιστορικό υποστηρίζοντας ότι η φωτογραφία είναι κάτι μαγικό, που συλλαμβάνει στιγμιαία ένα βίωμα για να το μεταδώσει στις επόμενες γενιές.

Η έκθεση αποτελείται από 90 φωτογραφίες, επιλεγμένες από τον επιμελητή της Hasan Senyuksel, με την έγκριση του ίδιου του φωτογράφου. Παράλληλα, θα διατίθεται το βιβλίο Αρά Γκιουλέρ, Στην Πόλη (εκδόσεις Ολκός, 2010), με εισαγωγικό κείμενο του βραβευμένου με Νόμπελ συγγραφέα, Ορχάν Παμούκ.

Ο ίδιος ο φωτογράφος, τιμήσε τα εγκαίνια της έκθεσης με την παρουσία του.



Μουσείο Μπενάκη

Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου 11854 Αθήνα, Τηλ: +30-210- 345 3111


Διάρκεια έκθεσης: 12.05.2010 έως 25.07.2010

Ημέρες και ώρες: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή: 10:00 - 18:00

Παρασκευή, Σάββατο: 10:00 - 22:00

πηγή:www.elculture.gr