Έρωτας είναι και χτυπά!...

Ξέρω ότι διαβάζεις τα ποστ μου, όμως δεν τα σχολιάζεις. Ξέρω ότι μελετάς τις σκέψεις μου, αλλά δεν μου το λες. Ξέρω ότι εγκρίνεις αυτά που γράφω, αλλά δεν συζητάς ποτέ γι αυτά, όταν συναντιόμαστε. Τί περίεργο αλήθεια. Το λέω αυτό αν και μου έχεις πει ότι σέβεσαι τα "ιδιωτικά" μου. Έτσι έχεις χαρακτηρίσει ότι αφορά εμένα κι εσύ δεν συμμετέχεις. "Δικαίωμα σου η ιδιωτική σου ζωή", είπες τις άλλες και συνέχισες: "εγώ δίπλα σου θέλω μόνο να είμαι, τίποτα άλλο". Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως έχεις τόσο σεβασμό κι αγάπη για μένα.
Όμως σε παρακαλώ δέξου μια "αφιέρωση" γι αυτόν τον ξαφνικό έρωτα που προέκυψε. Ξαφνικός για μένα, ξαφνικός και για σένα μικρή μου.

ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ*

Έρωτας είναι και πετάει

Κι όπου πας σε κυνηγάει

Τοξότης είναι και στοχεύει

Θέλει πάντοτε να φεύγει

Μες τα δάση τριγυρνάει

Σε ρυάκια ξεδιψάει

Δέντρα με καρδιές πληγώνει

Και με δάκρυ το πληρώνει

Κι όλο έρχεται και φεύγει

Κι όλες τις καρδιές μαγεύει

Έρωτας είναι και θυμάται

Και τις νύχτες δεν κοιμάται

Καθρεφτίζεται στις λίμνες

Τρέφεται και ζει με μνήμες

Μέρες τα κύματα μετράει

Όλα ή τίποτα ζητάει

Κι όλο στην άμμο κάτι γράφει

Θέλει ό,τι δεν υπάρχει

Κι όλο έρχεται και φεύγει

Κι όλες τις καρδιές μαγεύει

Κει που αγαπάει τα νώτα στρέφει

Και στα όνειρα επιστρέφει

Μα πάλι θέλει κι επιμένει

Και στο τέλος μόνος μένει

*του Ορφέα Περίδη