Έλεος κύριε Γκαργκάνα! Πρέπει να στήσουμε και κώλο;

Αποφεύγω να ασχοληθώ με τα πολιτικά εδώ μέσα, γιατί έτσι και ανοίξω το στόμα μου θα γίνει χαμός! Αλλά σε ένα ζήτημα που κατά βάση δεν είναι πολιτικό αλλά κοινωνικό, έχω φρίξει. Αναφέρομαι σε κάτι που μας αφορά όλους: το περίφημο "Ασφαλιστικό". Από τη μια λοιπόν έχεις το Κράτος που εν ολίγοις πάει να τα αρπάξει από τους πολλούς και να τα δώσει στους λίγους. Ότι κάνει δηλαδή από γεννήσεως του. Από την άλλη τους πολιτικούς που τους βολεύει μια κατάσταση όπου προκειμένου να χάσουν τη βολή τους, μεταθέτουν το πρόβλημα στις επόμενες γενιές. Και επίσης έχεις και τους συνδικαλιστοπατέρες (μόνιμοι τεμπέληδες), να στηλώνουν τα πόδια -για να μή χάσουν τα κομματικά τους οφίτσια- εις βάρος των συναδέλφων τους.
Έχεις όμως και αυτή τη "μούρη" , τον ανεκδιήγητο Γκαργκάνα που χρόνια τώρα ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, να επαναλαμβάνει συνεχώς σαν παπαγάλος: "οι εργαζόμενοι πρέπει να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι"! Και μάλιστα τώρα τελευταία επεμβαίνει στο θέμα του Ασφαλιστικού για να διαμηνύσει ότι η οικονομία μας δεν αντέχει να ταίζει ασφαλισμένους. Σα δε ντρεπόμαστε λέω εγώ!. Ναι, ίσως θα έπρεπε να δουλεύουμε 1-2 χρονάκια παραπάνω αλλά να παίρνουμε αυτό που μας αναλογεί. Κι όχι Κε Γκαργκάνα, να χαρίζετε οφειλές των πλουσίων προς το Δημόσιο, ούτε η τράπεζα σας και οι υπόλοιπες ελληνικές τράπεζες να διαπράτουν αλητεία με τις παρανόμως "νόμιμες" πράξεις τους όπως να μας ρουφούν το αίμα και νας μας γδύνουν με τους υπέρογκους τόκους σας, τους με διαφορά υψηλότερους στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρακαλώ. Τί άλλο να πω; ούτε το σιάλιο μου δεν αξίζετε Κε Γκαργκάνα. Αίσχος!

Υ.Σ. Όταν είσασταν μικρός, μήπως σας φώναζαν "Δαγκάνα";