Προσδοκώ Ανάσταση ανθρώπων!...

Ιδιαίτερες μέρες αυτές που περνάμε για όλους μας. Ο καθένας από εμάς έχει τους δικούς του λόγους. Η κοινή όμως συνισταμένη καταλήγει στο βράδυ του Μ.Σαββάτου και στη Κυριακή του Πάσχα. Με μια λέξη: Ανάσταση! Ποιά Ανάσταση όμως περιμένουμε; Είναι άραγε μια λύτρωση για κάποιους αυτό το γεγονός ή μήπως κάποιοι άλλοι περιμένουν ένα θαύμα που θα τους απαλλάξει από το σταυρό του δικού τους μαρτυρίου που κουβαλούν;
Προσωπικά, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το μυαλό του λειτουργεί περίεργα και μου φτιάχνει παιχνίδια όπου με οδηγεί να φαντάζομαι και να προσδοκώ θαύματα. Όπως να προσδοκώ ότι τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, θα αναστηθεί η ανθρώπινη δικαιοσύνη σε βάρος της αδικίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ότι θα πάψουν οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι σε βάρος της ίδιας της γης και των πολύτιμων αγαθών που μας προσφέρει. Ότι θα ξαναγεννηθούν τα δεκατέσσερεις χιλιάδες παιδιά που πέθαναν μόλις τώρα πρίν από ένα λεπτό από πείνα κι αρρώστιες και θα ζήσουν σε βάρος του "πολιτισμένου" κόσμου μας. Ότι θα ξανανοίξει τα ματάκια του ένα μωρό που έσβησε σαν κερί και χωρίς να φταίει, από aids για να μεγαλώσει σε βάρος κάποιας "φαρδιάς λεκάνης" που παρακολουθεί ξεδιάντροπα στη τηλεόραση -καταβροχθίζοντας ατάραχος μια ολόκληρη πίτσα- ειδήσεις βουτηγμένες στο αίμα. Ακόμα προσδοκώ την επικράτηση του "μέτρου" στη ζωή μας σε βάρος της απατηλής λάμψης της ματαιοδοξίας μας. Προσδοκώ την αλληλεγγύη και τον σεβασμό σε βάρος του φθόνου και του μίσους. Προσδοκώ τον παντοτεινό ερχομό της χαράς και της συμπόνιας σε βάρος της θλίψης και της κακομοιριάς. Ακόμα προσδοκώ για μένα, να γίνω με τους συνανθρώπους μου πιο αληθινός και ελεήμων σε βάρος των αδυναμιών και των συμπλεγμάτων μου. Προσδοκώ όταν έρθει η ώρα μου να "φύγω" να είμαι ήρεμος, χαμογελαστός και χωρίς τύψεις...
Η καρδιά μου, μια τεράστια αγκαλιά που σας χωρά όλους. Καλή σας Ανάσταση!...