"Σπιρτόκουτο"...

Το περασμένο Σάββατο παρακολούθησα την θεατρική παράσταση "Σπιρτόκουτο", ένα έργο σύγχρονο, δοσμένο με πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Όταν δε παρακολουθήσει κανείς τα δρώμενα της υπόθεσης, αυτά που θα σκεφθεί είναι το πόσο μοιάζει η καθημερινότητα μας με αυτά που υποδύονται οι ηθοποιοί της παράστασης. Πολλοί ίσως βρούνε και ομοιότητες με τον εαυτό τους και την προσωπική τους ζωή. Τουλάχιστον θα διαπιστώσει ότι όλοι σχεδόν εμείς οι άνθρωποι της πόλης, κάτι τέτοιο με την υπόθεση του έργου βιώνουμε. Αυτό το στοιχείο από μόνο του, καθιστά και την παρακολούθηση αυτού του θεατρικού έργου μια δυνατή εμπειρία. Πρέπει όμως να ληφθεί υπ' οψιν ότι η παράσταση με τον τρόπο που αποδίδεται πάνω στη σκηνή, έχει πραγματικά πολλή ένταση και δεν συνίσταται για εκείνους που σκοπεύουν να απολαύσουν χαλαρά μια θεατρική βραδυά.
Η Παράσταση
Το «ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ» είναι το «αιματηρό» χρονικό ενός πολέμου σε τέσσερις τοίχους! Το «μακελειό» μεταξύ των μελών μιας φαινομενικά «κανονικής» - «αγίας» ελληνικής οικογένειας, όπου ο ένας έχει κυριολεκτικά καταπατήσει τη ζωή του άλλου. Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Δημήτρης, ένας φωνακλάς πάτερ φαμίλιας, ιδιοκτήτης καφετέριας στον Κορυδαλλό που ονειρεύεται να ανοίξει παράλληλα ένα σινιέ εστιατόριο με πιάνο. Ο Δημήτρης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στα τετραγωνικά του διαμερίσματος που στεγάζει την οικογένειά του και μέσα στο οποίο ανακυκλώνει την κακότροπη συμπεριφορά του εξαντλώντας τις αντοχές των υπολοίπων. Έτσι, μια ωραία ημέρα, με αφορμή μια από τις εξάρσεις του, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και η θερμοκρασία θα «σκαρφαλώσει» επικίνδυνα στους… 90ο C. Το μικρό διαμέρισμα στον Κορυδαλλό θα μετατραπεί σε πεδίο μάχης και όλοι… θα στραφούν εναντίον όλων. Η λογική από την τρέλα παύει να ξεχωρίζει μέσα σε ένα σχεδόν «αφασικό» σύμπαν όπου κάθε ελπίδα επικοινωνίας έχει πεθάνει.
Στο «ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ» (η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Οικονομίδη που διακρίθηκε με το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) στο 44ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2003) ο δημιουργός σχηματοποιεί μια σειρά από εικόνες λεκτικής βίας, συμπυκνώνοντας και αναδεικνύοντας έτσι, στον υπερθετικό βαθμό, την υπόγεια βία που διατρέχει το σώμα μιας σύγχρονης - μικροαστικής στην καταγωγή αλλά νεοπλουτίστικης στον τρόπο σκέψης και τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά - ελληνικής οικογένειας. Μια οικογένεια εγκλωβισμένη στη μικροαστική της νοοτροπία, από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν ούτε τα νεότερα μέλη της. Βλέπουμε τις συνέπειες αυτού του εγκλωβισμού, την οργή, το θυμό και τις εντάσεις που σχεδόν διαλύουν τον ιστό της, χωρίς όμως να αποτρέπουν την αναπαραγωγή της. Αυτό είναι τόσο το επίκαιρο όσο και το ιστορικό στοιχείο του έργου, που με πολύ απλά υλικά φωτίζει, χωρίς να μασάει τα λόγια του, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα.
«Στο «ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ» ο Οικονομίδης συνθέτει ένα σκληρό ρεαλιστικό τοπίο, σχεδόν αφόρητα οικείο. Θίγει θέματα όπως η έλλειψη αυτογνωσίας, σεβασμού, κατανόησης, ακοής και συμπόνιας που οδηγεί τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε ένα ανελέητο παιχνίδι ανταγωνισμού. Τα πράγματα στο έργο δεν υπονοούνται, λέγονται», τονίζει ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Κομνηνός.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Θεατρική διασκευή: Χαρά ΤσιώληΣκηνοθεσία: Δημήτρης ΚομνηνόςΣκηνικά / Κοστούμια: Γιώργος ΛυντζέρηςΜουσική & Video: Ανδρέας ΤρούσσαςΦωτισμοί: Αντώνης ΠαναγιωτόπουλοςΕπιμέλεια Κίνησης: Πάνος Μεταξόπουλος
Σημείωση: Αν θέλετε να δείτε όλη την κινηματογραφική ταινία : «ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ»,
σας την προσφέρω ολόκληρη: http://video.google.com/videoplay?docid=1334510374611806455