Αθήνα, μια πατρίδα που αλλάζει...

Παγιδευμένος στους χυμούς και τα αρώματα της άνοιξης, το τελευταίο διάστημα περιδιαβαίνω τις γειτονιές της Αθήνας. Έχοντας για παρεάκι τις αλλεργίες της εποχής, όταν βρίσκω  χρόνο περπατώ για να βρίσκω την ψυχική μου ηρεμία εδώ, πάνω και μέσα στην μικρή μου πατρίδα.

Είναι ολοφάνερο κι ευτυχώς, τους τελευταίους μήνες η πόλη έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Με σύμμαχο τον ήπιο καιρό, αυτή η πόλη σε παίρνει αγκαλιά και σε καλεί να ανακαλύψεις τις κρυμμένες της πάμπολλες ομορφιές. Η ατμόσφαιρα πια δεν μυρίζει καμένο πλαστικό από τους σύγχρονους βανδάλους και η αγορά με τα μαγαζιά της προσπαθεί να λειτουργήσει φιλικά προς τους πολίτες ασχέτως αν τα χρήματα που κυκλοφορούν είναι περιορισμένα. Ολοένα ανοίγουνε επιχειρήσεις στο κέντρο στη συντριπτική τους πλειοψηφία εστίασης και δη στα ισόγεια, αν και δεν νομίζω η λάμψη των νέων βιτρινών στο σύνολο τους, να ανταποκρίνεται σε μια βραχυπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη. Χτυπητή αντίθεση στο τελευταίο, η απίστευτη παρουσία όλο το τελευταίο διάστημα των τουριστών που δίνουνε μεγάλη ζωή με την παρουσία τους, στην πρωτεύουσα.
Αυτό που διαπιστώνω επίσης είναι ότι το ανθρώπινο μελίσσι που ξεχύνεται στους δρόμους του άστεως τα τελευταία χρόνια, περπατάει πολύ και βουίζει στα διάφορα καφέ-μεζέ από το πρωί, όπου μιλώντας δυνατά, προσπαθεί ενίοτε να πνίξει τη μιζέρια του κυρίως σε τσίπουρο-μπύροκαταστάσεις, αλλά συγχρόνως κρατώντας και τον ερωτισμό που έχει αυτός ο τόπος πράγμα που φαίνεται μέσα από τα υγρά μάτια των κατοίκων του όταν βραδιάζει και η φωνές γίνονται πιο βραχνές. Το ξενύχτι δε, έχει ελαττωθεί μιας και τα ευρώ έχουν λιγοστέψει.

"Αθήνα διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι", έγραψε κάποτε ο Παλαμάς. Αν το σκεφθείς δεν είχε κι άδικο ο ποιητής.
Όσο για μένα έχω να πω ότι, πάντα μου άρεσε αυτή η πόλη, δεν έχω άλλη...

Οι εκλογές είναι sexy!...

Το πανηγυράκι των φετινών εκλογών σχόλασε. Ο κυρίαρχος λαός (sic) αποφάσισε.  Απ τη μια οι υποψήφιοι με φάτσα απατεώνα, στο ρόλο του γύφτου που βαράει το ντέφι κι από την άλλη οι πολίτες ως αρκούδα που χορεύει για να κάνουν κέφι, της εξουσίας οι βολεμένοι. Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, αξιολύπητοι δημοσιογράφοι συντόνιζαν πάνελ συζήτησης των αποτελεσμάτων με αισθητική παρωχημένου ντιβανομπάουλου. Πρωταγωνιστές κάτι μούρες που εύκολα έδειχναν, πως δεν ταιριάζει το έξω τους με το μέσα τους. Τύποι που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας μια ζωή ψέμα για μας και αλήθεια γι αυτούς.
Όπως σε κάθε προεκλογικό αγώνα έτσι και τώρα, οι επικοινωνιακές ανοησίες δεν είχαν τελειωμό. Το παράδοξο όμως της υπόθεσης είναι ότι μόλις τα γεγονότα πάρουν λίγη απόσταση από τον χρόνο, οι πάντες σχεδόν θα πάθουν καθολική αμνησία.
Το μόνο που θα μείνει να θυμούνται βοηθούντος και του καλοκαιριού που έσκασε μύτη, είναι τις τόσες μαζεμένες όμορφες γυναίκες που ξεχύθηκαν κυριακάτικα στα σχολεία, για να ψηφίσουν.
Από αυτή τη ματιά, οι εκλογές ήταν χρήσιμες γιατί ήταν sexy.

Η μοναξιά της ιδιοφυίας...εν μέσω νεφών και εκλογών

Το νέφος των εκλογών σκεπάζει ήδη τη χώρα. Στην Ελλάδα της ακινησίας, το κράτος κυβερνά μια απαίδευτη κοινωνία με το θράσος της αγραμματοσύνης. Οι πολίτες-πελατάκια με αγελαίο ένστικτο και πνεύμα κοπαδιού οδηγούνται να ρουφηχτούν από την χοάνη της κάλπης. Το σιδέρωμα της ιστορίας ρίχνει λήθη στο παρελθόν τους. Η γονατογραφία αλλοιώνει το παρόν τους. Ο μπουγαδοκαβγάς που έχει ξεσπάσει, καθορίζει το μέλλον τους.
Ίσως η αποχή από όλα αυτά είναι θέση πολιτική.
Ίσως όμως, ένας αφελής παλιάτσος είναι προτιμότερος από έναν σοβαροφανή καραγκιόζη.
Σε αυτόν εδώ τον τόπο, η μοναξιά της ιδιοφυίας είναι δραματική...