Ένα τσαλακωμένο χαρτί περιτυλίγματος...

Όταν η λάμψη των εορτών θα έχει ξεθωριάσει και η μαγεία θα έχει χαθεί, εσύ θα μείνεις με το δώρο της αγάπης που σου πρόσφερα, ενώ εγώ θα είμαι το τσαλακωμένο χαρτί περιτυλίγματος που πέταξες στον κάδο των αχρήστων...

Από μια παλιά ιστορία μεγάλου έρωτα που έσβησε τέτοιες ημέρες...

Χρόνια πολλά, καλές γιορτές σε όλους σας!

 

Οι ωραίες πληθαίνουν, οι παρέες μικραίνουν!...

 

Περνάνε γρήγορα οι εβδομάδες πια.
Αλλάζουν οι μήνες σαν τα ιδρωμένα πουκάμισα.
Τα χρόνια γίνονται ιστορία που περνάει από πάνω μου.
Το όνειρο μου, πεφταστέρι που κύλισε στο ποτάμι της λήθης.
Νοιώθω να βαδίζω ήδη, μιαν αργή κατηφόρα.
Ο κόσμος μεγαλώνει τόσο ώστε να μη με βλέπει.
Όμως εγώ κρατώ ορθάνοιχτα τα μάτια.
Οι ωραίες πληθαίνουν, οι παρέες μικραίνουν!...

 

"Αισθάνομαι ότι υπάρχει μέσα μου κάτι που θέλει να ανατείλει"...

Τι κι αν περνούν τα χρόνια, τι κι αν οι χαρές της καθημερινότητας υπολείπονται κατά πολύ της λύπης, τι κι αν η εσωστρέφεια νικάει συνήθως την εξωστρέφεια. Είναι στιγμές που η ανάταση των αισθήσεων γίνεται ανάσταση της ψυχής. Γιατί εκεί που οι ανθρώπινες αδυναμίες μου με οδηγούν πολλές φορές στο μαυρισμένο τοπίο της ερημίας μου, ένα αόρατο χέρι με βοηθάει να συναρμολογήσω τα θραύσματα των συναισθημάτων μου και να  οδηγηθώ στη λύτρωση. Μια λύτρωση που είναι η αιτία να ανθίσει ότι πιο όμορφο υπάρχει μέσα μου.
Τότε είναι που θέλω να βγω έξω στο κενό και να φωνάξω: "Δεν είμαι εγώ. Είμαι ένας άλλος"!

Ο τίτλος του ποστ είναι από ένα ποίημα του Αρθούρου Ρεμπώ.

Τα καλύτερα ιστολόγια βραβεύονται!...

Έχει αναπτυχθεί στο διαδίκτυο μια προσπάθεια να έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους οι μπλόγκερς μέσω μιας διελκυνστίδας δώρων. Έτσι δεχόμενος και προσωπικά ένα τέτοιο δώρο από τον διαδικτυακό φίλο nico mous, αποφάσισα να συμμετάσχω μέσα από τον δικό μου ιστότοπο.

Υπάρχουν λοιπόν οι εξής ερωτήσεις:

1.- Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και το όνομα με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου;

Τα όνειρα και το πάθος που είχα και έχω από πάντα για τη ζωή. Καθώς και η επιθυμία να ρουφάω τις παντός είδους ηδονές (όχι πρωτίστως σαρκικές) που μου χαρίζει. Το όνομα δε με το οποίο  υπογράφω τα κείμενα μου (greendim), κρύβει μια τρυφερή ελπίδα για το μέλλον.

2.- Αν δεν ήσουν άνθρωπος, τι θα ήθελες να είσαι και γιατί;

Θα ήθελα να είχα ή την ελευθερία και την υπεροχή του αετού ή την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνια του αλόγου.

3.- Αν σε σταματούσαν στον δρόμο απ' το Blog TV και σε ρωτούσαν "Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων;", τι θα απαντούσες; Ποιο είναι;

Η ειλικρίνεια.

4.- Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;

Η τρυφερότητα στις σχέσεις των ανθρώπων.

5.- Ποια φωτογραφία θα βάζατε για την "ζωή";

Ένα παιδί που σε κοιτάζει κατάματα κι αθώα:

6.-  Αγαπημένη λέξη;

Έρωτας.

Τα βραβεία που απονέμω σε επτά ιστολόγια είναι τα εξής:

http://vam33.blogspot.gr/
http://pliktro.blogspot.gr/
http://hamomilaki.blogspot.gr/
http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.gr/
http://roadartist.blogspot.gr/
http://poeticavuelo.blogspot.gr/
http://athinakisdimitris.wordpress.com/

Αυτά τα μπλογκς (με τυχαία σειρά), είναι αυτά που ξεχώρισα ανάμεσα σε όσα με άγγιξαν με την ευαισθησία τους, την πρωτοτυπία τους, και τον ωραίο τρόπο γραφής.

KAMA SUTRA για όλους!...

Οι μαχαραγιάδες πάντα είχαν λόγω αξιώματος, "πλούσιες "εμπειρίες". Οπότε κάτι παραπάνω θα ξέρουν...

Ο μικρός θεός του Πηλίου...

Αύγουστος στο βουνό των Κενταύρων.

Θαυμάσιο το συναίσθημα να ξυπνάς και να παίρνεις το πρωινό σου μέσα στη δροσιά του απέραντου πράσινου που σε αγκαλιάζει. Έκπληξη για το σώμα σου να το βουτάς σε μια σειρά από υπέροχες παραλίες, κατεβαίνοντας κάποιες εκατοντάδες μέτρα υψόμετρο σε χρόνο δεκαπέντε λεπτών! Συναρπαστικές εμπειρίες να περπατάς τα απογεύματα, μέσα από μονοπάτια στα ατελείωτα δάση από δέντρα καρποφόρα και μη. Ερωτικές ατμόσφαιρες με βραδινό φαγητό στις λιλιπούτειες πηλιορείτικες πλατείες και εσύ να νιώθεις πρωταγωνιστής σε σκηνικό θεάτρου.

Ένας μικρός θεός σε ευλογημένο τόπο...

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου!...

Εξαιρετικά τα συνθήματα που χαράσσονται στους τοίχους της Αθήνας. Τα βήματα μου με οδηγούν σε μικρούς "σοφούς" των δρόμων. Η φαντασία υπάρχει εδώ, πάνω από βρώμικα πεζοδρόμια, μέσα σε σκοτεινά σοκάκια, στο παρελθόν αυτής της πόλης. Συμφωνώ ή όχι με τα μηνύματα τους, χαζεύοντας τα, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου. Έχω ασχοληθεί κι άλλες φορές με το θέμα. Εδώ, κάποια από τα τελευταία "φρέσκα" που μου χτύπησαν φλέβα:

Καλοί τοίχοι

Λευκοί τοίχοι, μουγκοί άνθρωποι

Είμαι προλετάρισσα και σας γαμώ τα φράγκα

Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα

Όσο σηκώνεις τους ώμους, δεν θα βρεθούν ώμοι να σε σηκώσουν

Το σεξ και η απεργία θέλουν διάρκεια

Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να σε χορτάσει

Ο λείος πάγος είναι παράδεισος για όσους ξέρουν να χορεύουν

Μη ζεις την ίδια μέρα 365 φορές τον χρόνο

Ο χρόνος πέθανε κι ας ήτανε γιατρός

Αγόρια ρομπότ, κορίτσια φερυμπότ

Μόνη πατρίδα, τα παιδικά μας όνειρα

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου

Καλό Φθινοπωροκαλόκαιρο!...

Άλλο ένα καλοκαίρι ξεψυχά χαμογελαστά. Άλλο ένα κλαράκι της νιότης μου έσπασε. Νοιώθω να μην μένουν πολλά κλαριά πάνω στο δέντρο της ζωής μου. Οι φετινές διακοπές μου άφησαν μια γλυκιά γεύση στα χείλη...

Έκανα πολλά, κινήθηκα, γνώρισα καινούρια πρόσωπα και μέρη, ξεκουράστηκα πολύ, κοιμήθηκα πολύ, γέλασα πολύ, ονειρεύτηκα...

Κάπου στο τέλος επιθύμησα την καθημερινότητα της Αθήνας, τις δουλειές μου, τους γρήγορους ρυθμούς...

Εγώ επέστρεψα αλλά το καλοκαίρι συνεχίζεται...

Καλό Φθινοπωροκαλόκαιρο σε όλους!...

Με ένα εισιτήριο στη τσέπη ονειρεύομαι το ταξίδι στην ελευθερία!...

Εισιτήριο φυγής από μια ζωή που πήραμε λάθος.
Εισιτήριο απόλαυσης μιας στενόχωρης ελευθερίας.
Εισιτήριο ελπίδας για τα καλύτερα που έρχονται.
Εισιτήριο έρωτα στη τσέπη σου...

Περιμένοντας τον καυτό ερωτικό Αύγουστο!...

Ερωτιάρικα παιχνίδια
φιλιά και φιλιά
στήθια κοριτσιών γυναικών
κρίνα και ρόδα

η μνήμη μου νοιώθει ένα χάδι
λούζω τα μάτια
αφήνω τα χέρια
στο πιο καθαρό νερό

ανεβαίνω σ' ενα γαλάζιο βουνό
(μια θάλασσα κοιτάζω
που με προσέχει)
φτάνω στην κορυφή
ανέλπιστο ουρανό
και αντικρίζω τα σύννεφα

κι ανάμεσα στα σύννεφα
τα χρόνια μου ακέραια

Γιώργος Σαραντάρης: περίπατος στο παρόν (1934). Από την ποιητική συλλογή: Ουράνια.

Ψεύτρα κοινωνία, πέτα τη μάσκα!...

Η κοινωνία είναι κάπως έτσι:

Ο φτωχός δουλεύει.

Ο πλούσιος τον εκμεταλεύεται.

Ο στρατιωτικός φυλάει και τους δυο.

Ο φορολογούμενος πληρώνει και για τους τρεις.

Ο μπαγαμπόντης ξεκουράζεται και για τους τέσσερις.

Ο μπεκρούλιακας πίνει και για τους πέντε.

Ο τραπεζίτης καταχράζεται και τους έξι!.

Ο δικηγόρος κοροιδεύει και τους επτά.

Ο γιατρός σκοτώνει και τους οκτώ.

Ο νεκροθάφτης θάβει και τους εννέα.

Ο πολιτικός ζει στις πλάτες και των δέκα...

Από πινακίδα στην Σεβίλλη της Ισπανίας.


Στο μεταξύ αύριο Τρίτη, αφηνόμαστε σε ρυθμούς Pet shop boys.
Κι όσοι δεν μπορέσετε να πάτε στην συναυλία της Αθήνας, δείτε την καταπληκτική παρουσία του συγκροτήματος το 2009 στο Λονδίνο:

Η Ελληνική καλοκαιρινή αυτοκρατορία των αισθήσεων!...

Καλοκαίρι ελληνικό θα πει...
η όμορφη πλευρά της ζωής,
λευκό καθάριο φως,
ουρανός σαν παιδική ζωγραφιά,
αγέρας που τα πάντα παρασέρνει,
θαλασσινό νερό στις χούφτες,
δροσοσταγόνες στο μέτωπο,
ύπνος πάνω στο χώμα
θυμάρι, μέλι και καρπούζι,
τραγούδι από τζιτζίκια
χορός στην πλατεία του χωριού
μεθύσι από κρασί και έρωτα,
ξεγνοιασιά της ψυχής,
ακρογιαλιές δειλινά....

Η "ενέργεια" της Αρχαίας Επιδαύρου...

Ξυπνάς σε αγροτικό περιβάλλον. Ακούγονται κοκόρια, κότες, πρόβατα. Βγαίνεις στην μεγάλη βεράντα για να ανοίξει το μάτι σου. Από τα δεξιά βλέπεις το χωριό να απλώνεται κάτω από τη δασωμένη πλαγιά του βουνού ενώ φαίνονται κι αντένες από τα λογιών-λογιών πλεούμενα που προστατεύονται μέσα στο μεγάλο φυσικό λιμάνι. Αριστερά σου ξεπροβάλει η θάλασσα και στο βάθος "σκαρφαλώνει" φιδίσια ο δρόμος που καταλήγει στο Πόρτο Χέλι και τις Σπέτσες. Πηγαίνεις στην πίσω βεράντα. Μαγεία. Το φόντο της εικόνας μπροστά σου καταπράσινο. Σε πρώτο πλάνο ένα πανέμορφο άλογο πρώην ιπποδρομιακό, που συντηρεί ένας γείτονας, έτσι από ευχαρίστηση. Και πίσω από αυτό αποκαλύπτεται επιβλητικά το "Βασίλειο της Αρχαίας Επιδαύρου", ένας μεγάλος αρχαίος πολιτισμός που σήμερα αναδεικνύεται κυρίως από το υπέροχο αρχαίο θέατρο που ακουμπά στα σύνορα του σπιτιού σου! Οι κερκίδες που στέκουν απέναντι σου λειτουργούν στη καρδιά σου σαν πολύχρωμα αισιόδοξα σιρίτια. Και λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω από το ησυχαστήριο σου, η παραλία να σε  περιμένει να σου δοθεί, σαν ιδιωτική λιμνοθάλασσα.
Υπέροχο το συναίσθημα που σε πλημμυρίζει. Το τοπίο μαλακώνει την ψυχή σου. Απίστευτη η ενέργεια που δέχεσαι από τον ιερό ετούτο χώρο...

Συμπληρώθηκαν εδώ, ήδη δύο χρόνια. Μου φαίνεται, θα ακολουθήσουν κι άλλα...

Παρακαλώ η κοπέλα είναι, θα περάσει κανείς;...

Με αφορμή το κλείσιμο (;) της γεμάτης από βαριά οικονομικά σκάνδαλα κρατικοδίαιτης Ε.Ρ.Τ., θυμήθηκα την κακόμοιρη Ελλαδίτσα. Πόσο την έχουνε "βιάσει" οι εκάστοτε κρατούντες μικροί και μεγάλοι.
Υπάρχει όμως μνήμη ακόμα: αλληλογλύψιμο με τους πολιτικούς, μπλαζέ ύφος στο "φίλιον", συλλογή με κουστούμια από τον Καρούζο, απίστευτοι μισθοί ειδικά για τους χειρότερους, "ευγενές" ταμείο μακριά από την ταλαιπωρία του λαού που κατά τα άλλα υμνούμε και δοξολογούμε!
Ο θαυμαστός κόσμος των δημοσιογράφων ειδικά των δημόσιων, καθώς και των συν αυτοίς αργόμισθων καρεκλοκένταυρων.
Υποστηρίζω το δικαίωμα στην τεμπελιά του καθενός αρκεί να μην το πληρώνω εγώ.
Ξέφυγα απόψε...

Tί είναι αυτό που το λένε...αγάπη;

Μπαίνεις στο σπίτι σου γυρίζοντας απ' τη δουλειά. Εκείνη μαγειρεύει σιωπηλή. Φαίνεται ότι δεν είναι στα κέφια της. Πετάς στον αέρα ένα "χαίρεται". Η απάντηση της ηχεί σαν αντίλαλος της φωνής σου στα αυτιά σου. Φεύγεις για να πάρεις το μπάνιο σου μαζί με το ραδιοφωνάκι. Ούτε μουσική δεν ακούει απόψε. Κακό σημάδι...
Λίγη ώρα μετά, ξεσπάει καβγάς από το τίποτα. Ανόητοι διάλογοι...είρωνικά λόγια...απωθημένα αισθήματα. Εκείνη εξαπολύει το "δηλητήριο" της για να σε πικάρει. Εσύ βρίσκεσαι εκτός εαυτού ουρλιάζοντας για την συμπεριφορά της. Εκείνη κάνει την αδιάφορη βλέποντας το χαζοκούτι.. Εσύ προσπαθείς να σβήσεις την οργή σου μέσα σε ένα ουίσκυ. Παύση εχθροπραξιών...
Λίγο αργότερα έρχεται να σε βρεί. Εσύ κάνεις την ψυχοθεραπεία σου μπροστά στον υπολογιστή. Σκύβει και σε φιλάει ψιθυρίζοντας: "συγνώμη". Απαντάς αμήχανα: "εντάξει, άσε με όμως τώρα μόνο". Σε καληνυχτίζει αφήνοντας σε παρέα με τις σκέψεις σου...
Τί είναι αυτό που κάνει δυο ανθρώπους να παίρνουν ξαφνικά αντίστροφη πορεία έστω και για λίγο; Τί είναι αυτό που μετατρέπει το ερωτικό πάθος σε ανομολόγητη έχθρα; Τί είναι αυτό που διαγράφει σιγά σιγά τον έρωτα όσο μεγάλος κι αν είναι;
Τελικά...τί είναι αυτό που το λένε αγάπη;...

Περί σημασίας του "δεν" στον αδυσώπητο χρόνο...

Τα χρόνια μου έχουν αρχίσει τελευταία και με βαραίνουν. Η αίσθηση του χρόνου με αγγίζει διαφορετικά απ ότι παλαιότερα. Η καθημερινότητα για μένα πλέον, έχει αποκτήσει άλλη σημασία. Κάθε βράδυ ο απολογισμός της μέρας με βρίσκει να νοιώθω ένα κενό για αυτά που δεν είπα, που δεν έκανα, που δεν έμαθα. Ένα "δεν" που πονάει. Ναι, πάντα η κάθε μέρα που περνάει ποτέ δεν ξανάρχεται, αλλά αυτό είναι λιγάκι επώδυνο πια. Προσπαθώ να αποφεύγω το στρίμωγμα της ψυχής μου. Αναζητώ περισσότερο αέρα, περισσότερο φως, περισσότερο χώρο, περισσότερο χρόνο, περισσότερο χαμόγελο. Αποζητώ την παρέα αλλά ανακουφίζομαι και στη μοναξιά μου. Θα 'θελα να σταματήσω την ροή των πραγμάτων για να προλάβω αυτά που δεν πρόλαβα, να δω αυτά που δεν είδα, να αλλάξω αυτά που δεν άλλαξα, να ζήσω αυτά που δεν έζησα. Επιθυμίες ανεκπλήρωτες αλλά φυσιολογικές.
Σήμερα, ένα λεπτό από τη ζωή μου μπορεί να είναι αύριο, η ίδια η αιωνιότητα. Κι η σημασία του λεπτού μπορεί να κριθεί από  ένα περισσότερο ή ένα λιγότερο "δεν"...

υ.σ. στο μεταξύ καθώς η ζωή συνεχίζεται και η Lana Del Rey έρχεται στην Αθήνα να τραγουδήσει,  εγώ θα προσπαθήσω να βρω τον χρόνο να είμαι εκεί...

Ο αετός είν' αετός!...

Ο αετός είν' αετός
πάντα ψηλά πετάει
μπορεί να κλαίει να πονά
μα δε παρακαλάει...

Αφιερωμένο στις πληγωμένες μα και περήφανες ψυχές...

και σε όλη την Κρήτη...

Οι μαγικές μέρες του Μαγιού!...

Μαγιάτικες οι μέρες που περνάμε, μαγιάτικη και η διάθεση μας. Το αισθάνεσαι παντού πάνω σου και μέσα σου. Στο σώμα σου και στη ψυχή σου. Η διάθεση σου γίνεται εφηβική. Τώρα είναι που ο θεός Έρωτας σου κρατάει σφιχτά το χέρι. Βλέπεις ένα άνοιγμα από λαγαρό φως μπροστά σου. Μαγεύεσαι από την καθαρότητα του τοπίου. Θαμπώνεσαι από τη ζωηράδα των χρωμάτων. Η όσφρηση πρωταγωνιστεί. Διανύουμε τον μήνα των λουλουδιών με τις μεθυστικές ευωδιές των ρόδων και των λεμονανθών. Με τους χρυσαφένιους ήλιους, τις χαρούμενες μαργαρίτες, τις προκλητικές παπαρούνες.
Τώρα που τα πουλιά ταξιδεύουν την ελευθερία τους στους ζεστούς πλέον ουρανούς, τώρα που οι φουρτουνιασμένες θάλασσες υποχωρούν ηττημένες, ας παραμερίσουμε για λίγο τις διαφορές μας. Ας ξανασκεφθούμε κάποια πράγματα από την αρχή κοιτάζοντας ο καθένας μας τα δικά του λάθη κι όχι των άλλων. Ας μαζέψουμε μαζί με τα αγριολούλουδα της ελληνικής γης, λίγο από αγάπη, ελπίδα και χαμόγελο. Το έχουμε όλοι ανάγκη.
Αισθήματα, χρώματα, ήχοι, αυτό είναι Ελλάδα. Κι είναι κάτι ερωτικό και συνάμα μαγικό!...

Αφιερωμένο στο καλοκαίρι που έρχεται:

Η απατηλή λάμψη της Κυριακής του Πάσχα...

Μεγάλη Εβδομάδα πια. Γρήγορα κυλούν οι βδομάδες καθώς μεγαλώνεις. Τούτες τις μέρες κάποιοι υπομένουν την "σταύρωση" τους, άλλοι ελπίζουν στην "ανάσταση" τους και κάποιοι άλλοι ανυπομονούν για την εκτόνωση τους. Άλλωστε ο στόχος είναι κοινό μυστικό: η Κυριακή του Πάσχα. Και κάπου ανάμεσα σε όλους αυτούς θα βρίσκεσαι κι εσύ. Κάπου μεταξύ ανοιξιάτικου τοπίου και σε καλοκαιρινή ανατριχίλα. Κάπου στριμωγμένος ή στριμωγμένη, από έθιμα που σε σφιχταγκαλιάζουν σαν ένα επιβεβλημένο καθεστώς. Ένα θέατρο δράματος που εξελίσσεται σε μια κωμική επιθεώρηση που τα έχει όλα: φαί, πιοτό, χορό, γέλιο, ατάκες. Η αυλαία θα βρει το πλήθος αποκαμωμένο από τις υπερβολικές συμπεριφορές και τις σκέψεις θολές από την μελαγχολία της πλήξης.
Εσύ όμως, βρίσκεσαι εκεί γιατί αγαπάς τους ανθρώπους. Και κυρίως τους δικούς σου ανθρώπους.
Προσωπικά, αυτές τις ημέρες θα ήθελα να είμαι κάπου για να απολαύσω την ησυχία μου...
Καλό Πάσχα σε όλους σας!...

Επιτέλους, ήλιος στη καρδιά μας!...

Καλοκαιριάζει, ζεσταίνεται η καρδιά μας, μαλακώνει η ψυχή μας...

Είμαι καλά γιατί ακόμα είσαι εδώ!...

Ο καιρός πέφτει στις πλάτες μου και με δοκιμάζει.

Η μετριότητα θριαμβεύει γύρω μου και με χαμηλώνει.

Ο ήλιος διστάζει να σηκωθεί λίγο ψηλότερα μαζί και η ψυχή μου.

Όμως είμαι καλά γιατί ακόμα νοιώθω να σ' αγαπώ.

Θέλω να φωνάξω δυνατά, άραγε σε ποιόν και τί να πώ;

Τις νύχτες ονειρεύομαι να 'χα φτερά να πέταγα ψηλά.

Μα το πρώτο φως της μέρας με βρίσκει στο πάτωμα κατάχαμα.

Όμως είμαι καλά γιατί ακόμα κοιμάμαι και ξυπνάω μαζί σου.

Το απόθεμα του γέλιου μου λιγοστεύει τελευταία.

Βλέπω τη σκάλα της ζωής μου ανάποδα να γυρίζει.

Σφίγγω τις γροθιές μου ν' αντέξω στον χρόνο

Όμως είμαι καλά γιατί ακόμα δεν θέλω να σ' αφήσω.

Το πάθος μου για τη ζωή έχει ημερομηνία λήξεως.
Όλο μου το είναι ένα αόρατο σημάδι στο χάος του σύμπαντος.
Η λογική ολοένα και πνίγει το συναισθήματα μου.
Όμως είμαι καλά γιατί ακόμα είσαι εδώ...

Η αύρα της ερημίας μου...

Βροχή και σήμερα σαν ξέπλυμα της σκονισμένης μου ψυχής.
Φύλλα που πέφτουν σαν τα νεκρά κύτταρα του κορμιού μου.
Μολυβένιος ουρανός σαν το χρώμα της καρδιάς μου.
Μουσκεμένοι δρόμοι σαν τα φτερά της ελπίδας μου.

Το σπίτι άδειο μοναχό σαν τα βάθη του μυαλού μου.
Παντού σιωπή σαν τον ήχο της συνείδησης μου.
Οσμή καμιά στον αέρα σαν το στεγνό μου σάλιο.
Άπνοια απλωμένη παντού σαν την ρότα της ζωής μου.

Τηλέφωνα κλειστά σαν τα κουτάκια της σκέψης μου.
Πόρτα κλειδωμένη σαν την κατ' οίκον απομόνωση μου.
παράθυρα σφαλιστά σαν τις πικρές μου αναμνήσεις.
Αίσθηση κενού σαν την αύρα της ερημίας μου...

Τρεμάμενα χείλη...

Η μέρα μεγάλωσε, μαζί και η αισιοδοξία. Περισσότερο φως, περισσότερο χαμόγελο, περισσότερα ταξίδια για την ψυχή και το σώμα. Τρεμάμενα χείλη ψελλίζουν χαρούμενες λέξεις. Λες;...

ΑΝΡΙ ΜΑΤΙΣ, ο ανατρεπτικός ζωγράφος που φώτισε τον καμβά με τα χρώματα της ανθρώπινης ψυχής!...

Ο Ανρί Ματίς (Μatisse, Henri Emile Benot), γεννήθηκε την τελευταία ημέρα του 1869 στην βορειο-ανατολική Γαλλία όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε νομικά, ένα αντικείμενο που τον έπληττε. Γι αυτό ενώ ξεκίνησε να δουλεύει σαν συμβολαιογράφος, παράλληλα έκανε μαθήματα σχεδίου. Σε αυτό το τελευταίο βρήκε παρηγοριά όταν καθηλώθηκε για ένα διάστημα από μια σοβαρή ασθένεια στο κρεβάτι. Μια παρηγοριά που μετατράπηκε σε χαρά όταν, η μητέρα του μετά την ανάρρωση του χάρισε ένα κουτί με χρώματα. Αυτό ήταν. Η τέχνη της ζωγραφικής είχε κερδίσει ένα άξιο εκπρόσωπο της.
Αφοσιώθηκε λοιπόν σε αυτό που αγάπησε σπουδάζοντας πρώτα στην ακαδημία Ζυλιάν και μετά στην σχολή καλών τεχνών. Είμαστε στα 1891. Εκεί ο δάσκαλος Γκουστάβ Μορώ τον ωθεί να αρχίσει να βγάζει το "ταλέντο " του. Ξεκινά μιμούμενος τον Σεζάν και τον Μονέ αλλά κατά βάση τον επηρεάζει κυρίως ο Βαν Γκονγκ, αλλά και ο Γκογιέν.
Φτάνοντας στα 1900 ήδη, τα έργα του χαρακτηρίζονται από την λατρεία του να αιχμαλωτίζει το φως. Αργότερα στα 1906 επιστρέφοντας από την Αλγερία φέρνει μαζί του διάφορα αντικείμενα. Είναι η περίοδος της ζωής του όπου μελετά και αποτυπώνει στην τέχνη του την αφρικάνικη πλαστική. Αλλά και λίγα χρόνια μετά αποτυπώνει στον καμβά το πόσο τον έχουν επηρεάσει το ταξίδι στην Μόσχα όπου μυείται στην βυζαντινή τεχνοτροπία, ή από την Ιαπωνική τέχνη της οποίας γίνεται λάτρης ή από το μεσογειακό τοπίο.
Πάντα ανοιχτός σε κάθε τι νέο, προχωρά με την τέχνη του πέρα από τον ιμπρεσιονισμό καθώς και τον νεο-ιμπρεσιονισμό, ενδιαφέρεται για το καινούριο ρεύμα που λέγεται "ντιβιζιονισμός" (όπου χρησιμοποιούνται μικρές κουκίδες), κάνοντας μια στροφή προς τα δυνατά χρώματα και τις αντιθέσεις. Γι αυτό και τα έργα που εκθέτει στο "φθινοπωρινό σαλόνι" του 1905 σοκάρουν τους κριτικούς που μαζί με τα έργα των Βλαμένκ και Ντερέν τα ονομάζουν "άγρια θηρία" (fauves). Έτσι γεννιέται το κίνημα του "φοβισμού". Οι εκφραστές αυτής της τάσης θα συγκρουστούν με κάθε κοινωνικό και καλλιτεχνικό κατεστημένο, έχοντας ο καθένας τις δικές τους προσωπικές πεποιθήσεις και ιδέες στην τέχνη τους. προσπαθώντας να απογειώσουν την ελευθερία του χρώματος περισσότερο και κόντρα σε ότι έχουν διδαχθεί από τους δασκάλους τους (Βαν Γκονγκ, Γκογιέν κλπ).
Στον "φοβισμό" με πρωτοπόρο τον Ματίς, ανατρέπονται πολλά. Ο πίνακας είναι πρώτα ζωγραφιά (υποκειμενικότητα) και μετά ότι αντικείμενο αποτυπώνει (αντικειμενικότητα). Στην ουσία είναι πυκνές πινελιές από χρώματα. Αντιλήψεις που έχουν επηρεαστεί από τις θεωρίες για την τάξη και την αταξία των πραγμάτων των Μπερξόν και Προυστ.
Ο Ανρί Ματίς υπήρξε πραγματικός επαναστάτης στην ιστορία της ζωγραφικής. Ανέτρεψε τη θεωρία για τα αντικείμενα αλλάζοντας τα φυσικά τους χρώματα. Θέλησε να μας φέρει σε επαφή με έναν άλλο κόσμο που εκείνος θεωρούσε πραγματικό. Έναν κόσμο που απείχε πολύ από τον ορατό.
Πέθανε το 1954.

Δείτε το ταλέντο του Ματίς:

                        Καρμελίνα Γυμνή


                                      Φυτό
                                                                 Οδαλίσκη                              


                             Σκεπτική                                                    Φυτά


            Γυάλα Με Χρυσόψαρα                                 Μωβ Ρόμπα


                    Όλες   Οι Φάσεις Του Μπλε Γυμνού


                               Φρουτιέρα                                                   Τοπίο



                  Χρωματικοί Συνδυασμοί Φύλλων


                                      Υπαίθριος Χορός


                      'Αποψη Τοπίου                                 Γυναίκα Με Αμφορέα


                                  Μαντήλι                               Γυμνό Με Πορτοκάλια


                                                                Οδαλίσκη Ι


                                          Ροζ Γυμνό


                                       Βάζο Με Ανεμώνες

                               Συνδυασμός Οπτασιών


                                           Νεκρή Φύση


              Παράθυρο Με Θέα Στο Λιμάνι


                          Μελέτη Μουσικής

                                     Μουσικός Διάλογος


                         Η Θάλασσα Της Πολυνησίας                    


                            Νεκρή Φύση Με Γεράνια


                                       Φυτό


                                        Οπτασία


                      Μαροκινό Τοπίο                                           Νεκρή Φύση

σημείωση: τα έργα είναι από τον εξαιρετικό ιστότοπο www.peri-grafis.com