19 Μαρ 2008

Περί διαφορετικού και διαφορετικότητας...



Πόσο ρόλο παίζει το "διαφορετικό" του πράγματος στη ζωή μας; Πόσο σημαντική είναι στην ανθρώπινη καθημερινότητα η "διαφορετικότητα" μιας κατάστασης; Σίγουρα πολύ μεγάλο. Όι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους γιατί στην ουσία είναι διαφορετικοί. Aν υποθέσουμε ότι ζούσαμε σε μια κοινωνία φανταστική που όλοι οι άνθρωποι θα ήταν πανομοιότυποι μεταξύ τους στην όψη και συμπεριφορά, δηλαδή εκατομμύρια και βάλε πλάσματα που το ένα επαναλάμβανε το άλλο κατ' εικόνα και ομοίωση, τότε αυτή η κοινωνία θα υπέφερε να ζει, θα μαράζωνε και μοιραία θα οδηγούταν ίσως και στο θάνατο! Αν δε, πάντα υποθετικά όλα αυτά, εμφανιζόταν σε αυτή την -στην ουσία κοινωνία του ενός- ένα άλλο πλάσμα διαφορετικό, τότε αυτό θα προξενούσε σίγουρα την προσοχή των άλλων και όλοι θα έτρεχαν να το προυπαντήσουν και να κερδίσουν προφανώς και την εύνοια του.
Το σημαντικότερο στοιχείο στον άνθρωπο λοιπόν, είναι αυτή η διαφορετικότητα που υπάρχει από άτομο σε άτομο. Πράγμα που ισχύει βέβαια σε όλη τη φύση. Απλά το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει η ανθρώπινη η φύση είναι η δυνατότητα της εκφοράς του λόγου γραπτού ή προφορικού. Αυτό είναι που ξεχωρίζει το ανθρώπινο ον σε "έλλογο" ον. Και αυτό το τελευταίο όλο το ανθρώπινο γένος, στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα μας, θα έπρεπε με θέρμη να το υποστηρίζει.
Προσωπικά λοιπόν διεκδικώ το δικαίωμα για τον καθένα να μπορεί να εκφράζεται "διαφορετικά" όπως εκείνος το εννοεί, υπεύθυνα και με θάρρος όπου κι αν βρίσκεται και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Οτιδήποτε άλλο από αυτό, κινδυνεύει να θεωρηθεί κοινωνικός ρατσισμός.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ μέγιστη υποκρισία το να κάνεις τον κήρυκα της διαφορετικότητας ενώ την ίδια στιγμή αλλού «κράζεις» κάποιους ως «αδελφούλες» και τους καλείς να λογαριαστείτε. Δεν είσαι στο Ελ Πάσο, πέφτοντας τόσο χαμηλά πιστεύεις ότι κερδίζεις το σεβασμό των αναγνωστών σου? Μάλλον τη χλεύη τους κερδίζεις.

greendim είπε...

Ανώνυμη δειλή (όπως πάντα) και μόνιμα χωρίς επιχειρήματα, φανατική αναγνώστρια μου, πάλι θα στο πω: "είσαι αξιολύπητη περίπτωση" και δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε γι αυτό!