Πικρές αλήθειες για το ελληνικό οικονομικό θαύμα!...

Μερικές αλήθειες όσο πικρές κι αν είναι, πρέπει να λέγονται και να γράφονται. Και ειδικά όταν το "θέμα" είναι οικονομικό.Μέχρι το 2009 λοιπόν και για μια δεκαετία, ο ελληνικός λαός στο σύνολο του, ζούσε το δικό του "όνειρο". Για όλο αυτό το χρονικό διάστημα η οικονομία του τόπου αυτού είχε απογειωθει σε πρωτόγνωρους ρυθμούς ανάπτυξης και κατανάλωσης. Ταυτόχρονα όμως, όλοι μας απορούσαμε πώς συνέβαινε αυτό αφού ο τόπος παρήγε ελάχιστα και ξόδευε στο πολλαπλάσιο. Κανείς όμως δεν διαμαρτύροταν αφού η "κονόμα" παρέμενε κονόμα. Έως ότου ήρθε η ώρα να πληρώσουμε όλοι γι αυτό και μάλιστα μαζεμένα, "επί δικαίω και αδίκω"! Γίναμε έτσι το πειραματόζωο της Ευρώπης με ένα ξοφλημένο σύστημα της ντόπιας εξουσίας από πάνω μας. Αυτά τα τελευταία ήσαν που μας έβγαλαν από τα ρούχα μας και κυριολεκτικά έξω στους δρόμους. Είδαμε τα συμφέροντα του καθενός μας ξεχωριστά να κλονίζονται ενώ κάποιοι από μας να επενδύουν χρήματα στην πτώχευση της χώρας και άλλοι να προπαγανδίζουν τον τριτοκοσμισμό που τους ταιριάζει. Σαν γνήσιοι Έλληνες περάσαμε σε χρόνο ρεκόρ, από το άσπρο στο μαύρο. Αρνούμαστε να αλλάξει το παραμικρό. "Μη μου τους κύκλους τάραττε"! Ελάχιστη ή και καθόλου δουλειά, πολύ καθισιό. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τα αγόρι μου. Εκεί είμαστε ακόμα. Στη δεκαετία του '70 με κατανάλωση αμερικάνικη του 20Ο8.(Πριν την παγκόσμια κρίση δηλαδή). Άλλωστε όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε, στην συμπεριφορά της καθημερινότητας μας είμαστε όλοι αυτό που μισούμε και που είχε πει εύστοχα κάποτε ο Μητσοτάκης: "Αμερικανοί"! Η κοινωνία μας εγκλωβισμένη στην προπαγάνδα της συντήρησης προσπαθεί να διατηρήσει το χρεωκοπημένο της μοντέλο ανέγγιχτο. Ενάμιση χρόνο τώρα βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Είκοσι τόνοι σπασμένα μάρμαρο στους δρόμους. Ταξιτζίδες βάζουν με το έτσι θέλω τους τουρίστες να περπατάνε εκατοντάδες μέτρα ζωσμένοι μπαγκάζια κάτω από τον καυτό μας ήλιο. Φοιτητές στο όνομα ναυτεργατών κλείνουν λιμάνια και ακυρώνουν διανυκτερεύσεις τουριστών και συνέδρια. Εθνικές οδοί κλείνονται, κρουαζιερόπλοια με χιλιάδες κόσμο δεν μπορούν να δέσουν, κόβεται το ρεύμα, ακινητοποιούνται τα λεωφορεία, κλείνουν σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, φαρμακεία, διυληστήρια, ξενοδοχεία, μουσεία, η ίδια η Ακρόπολη. Στην Ισπανία σε δεκαπέντε χρόνια έχει γίνει μια γενική απεργία, εμείς έχουμε κάνει δεκαπέντε μέσα σε έναν χρόνο. Τα νούμερα είναι πολύ σκληρά: 11 δις είναι οι απώλειες από τις κινητοποιήσεις. Περισσότερα και από το κόστος των μέτρων λιτότητας του μνημονίου! 900 διαδηλώσεις σε έναν χρόνο! 73000000 εργατοώρες, 40000000 οι ζημιές της ΔΕΗ από τις απεργίες. Πολλαπλάσιες οι ζημιές των επιχειρήσεων από τις συνεχείς διακοπές του ρεύματος. Το ομορφότερο μέρος της Αθήνας νεκρό με σπασμένα τζάμια και σιδερόφρακτες βιτρίνες. Το αχούρι της πλατείας Συντάγματος με την "κουρελαρία" του κάνει μέσα από όλα τα κανάλια το γύρο του κόσμου. Χρεοκωπημένοι καναλάρχες εκβιάζουν, κρατική γραφειοκρατεία και πολιτικά συμφέροντα κρατούν τον κόσμο στον φαύλο κύκλο της αδράνειας. Κομματικές στριγγλιές σφυρίζουν στον αέρα για τα "κεκτημένα" που παραβιάζουν οι ξένοι "κατακτητές"!

Μετά τις αποφάσεις της περασμένης Πέμπτης στη σύνοδο των Βρυξελλών το περισσότερο αισιόδοξο που μπορούμε να πούμε είναι ότι επιτέλους πρέπει να σηκώσουμε όλοι οι Έλληνες τα μανίκια και μονιασμένοι να δουλέψουμε για το κοινό μας συμφέρον. Γιατί μόνο έτσι πια θα προέλθει και το ατομικό του καθενός συμφέρον. Και αν εκμεταλλευτούμε σωστά την βοήθεια των ξένων "κατακτητών" -πράγμα που η ιστορία των Ελλήνων το έχει αποδείξει- στο τέλος και θα πετύχουμε και μεσα σε λίγα χρόνια θα βρεθούμε καβάλα στο άλογο!...