Γύρισα με μια χαρακιά στο μέτωπο. Ελαφροπάτητος βαδίζω ανάποδα. Να ναι άραγε αυτή η κάθαρση μου; Χέρι βοήθειας δεν είδα. Πηχτό σκοτάδι το μυαλό μου. Φωτεινό μονοπάτι η καρδιά μου. Βουβό το πρόσωπο μου. Λυμένο το κορμί μου. Ανακουφιστική η μοναξιά μου. Λύτρωση ο ανθρώπινος κύκλος γύρω μου...
Εσείς που με διαβάζετε, μη με παραξηγείτε. Είναι πολλά αυτά που θέλω να πω. Και χωρίς καν' να με ρωτήσετε...
2 σχόλια:
Περιμενουμε ήσυχα ήσυχα την ώρα που θα θελησεις να τα βάλεις σε λέξεις. :-)
Lali γλυκιά μου "τσούχτρα"...
αφού τα τακτοποιήσω πρώτα στο μυαλό μου. Είναι τόσα πολλά και ανάμεικτα...
Δημοσίευση σχολίου