Ο Ζάρκο Πετάν και οι "αφορισμοί" του

"Οι λαοί φταίνε πάντα για τα λάθη των πολιτικών τους".

O Zarcο Petan (γεν. 27 Μαρτίου, 1929) είναι σλοβένος συγγραφέας, δοκιμιογράφος, σεναριογράφος, θεατρικός και σκηνοθέτης. Είναι πιο διάσημος ως συγγραφέας των "αφορισμών". Προέρχεται από μια σχετικά πλούσια αστική οικογένεια της μεσαίας τάξης στη Λιουμπλιάνα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας όπου ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης ενός ξενοδοχείου στο κέντρο της πόλης. Το 1940, η οικογένεια μετακόμισε στο Μάριμπορ στη Σλοβενία, όπου της ανήκει ένα καφέ. Το 1941 κινήθηκαν προς Τεργέστη για να ξεφύγουν από τα ναζιστικά στρατεύματα. Στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψαν στο Μάριμπορ. Σύντομα τέθηκε σε σύγκρουση με το νέο κομμουνιστικό καθεστώς. Το 1949 ενώ υπηρετούσε στο Λαϊκό Στρατό Γιουγκοσλαβίας , είχε κατηγορηθεί για προπαγάνδα του εχθρού και καταδικάστηκε σε 9 χρόνια φυλακή. Αποφυλακίστηκε το 1951 και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνα όπου σπούδασε οικονομία. Μετά την αποφοίτησή του, γράφτηκε στην Ακαδημία Θεάτρου, Ραδιόφωνου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στη Λιουμπλιάνα, όπου σπούδασε θεατρική σκηνοθεσία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, εργάστηκε μαζί με Jože Javoršek και Bojan Štih πάλι στη Λιουμπλιάνα, προσπαθώντας να εισαγάγει το θέατρο του παραλόγου σχετικά με Γιουγκοσλαβικής στάδια. Από τους ιδρυτές του εναλλακτικού θεάτρου, αμφισβήτησε τις πολιτιστικές πολιτικές του τιτοϊκού καθεστώτος που οδήγησαν τελικά, στην κατάργηση του θεάτρου το 1964. Μετά τη διάλυση της ενωμένης Γιουγκοσλαυίας, μεταξύ των ετών 1992 και 1994, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της σλοβενικής Ραδιοτηλεόρασης. Ο Petan είναι ένα εξαιρετικά παραγωγικός συγγραφέας.  Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 60 βιβλία στα σλοβενικά, και πολλά άλλα σε άλλες γλώσσες, ειδικά σε κροατικά. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δώδεκα ξένες γλώσσες. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν "Οι αφορισμοί", "Ο εύθυμος δικτάτορας", "Πώς ο κόσμος έγινε χρωματιστός" και άλλα.

Μερικά ακόμη σοφά λόγια που έχει πει:

"Μην κρίνεις ποτέ τους πολιτικούς με βάση αυτό που θα κάνουν αύριο".
"Οι ιστορικοί δημιουργούν το παρελθόν. Οι ιδεολόγοι το μέλλον".
"Ο κριτικός είναι ένας ευνούχος στο χαρέμι της τέχνης".
"Είναι δύσκολο να γράψεις σάτιρα, αλλά το πιο δύσκολο είναι να βάλεις το όνομά σου από κάτω".
"Όταν φυσάει ένας καινούριος άνεμος, τα άδεια κεφάλια είναι τα πρώτα που λυγίζουν".
"Στο θέατρο ο σκηνοθέτης είναι θεός. Δυστυχώς όμως οι ηθοποιοί είναι άθεοι".

Αυτό που ήθελα να τονίσω με αυτό εδώ το ποστ, είναι ότι όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε πως η αλήθεια και η ερμηνεία όλων όσων ζούμε σήμερα, βρίσκεται στα λόγια των συγγραφέων και όχι των πολιτικών.