Κοιτάζουν και μιλάνε, έχοντας το σπέρμα στα χείλη...

Καθισμένος σε αγαπημένο μου στέκι του Αθηναϊκού κέντρου και παρατηρώντας τις διάφορες φυλές της πόλης να περνούν από μπροστά μου, βάζω σε τάξη κάποιες σκέψεις. Ποτάμι θολό η ζωή μας που κυλά δύσκολα ανάμεσα στις μυλόπετρες μιας κοινωνίας ετερόκλητης. Καθρέφτης της ο καθένας από εμάς. Άλλοι βγαίνουν μπροστά με δυναμισμό και ενίοτε με περίσσιο θράσος. Άλλοι επιλέγουν να κρυφτούν στο βάθος, από αξιοπρέπεια ή κι από φόβο.
Η "κρίση" κάποιους δίδαξε και συνέτισε. Για μερικούς όμως είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Άλλωστε "η εποχή των εικόνων" είναι πάντα εδώ. Η έλξη της λουσάτης βιτρίνας συγκινεί πολλούς. Η σπουδή για το σπουδαίον του φαίνεσθαι στην αποθέωση της Τσαρούχειας ρήσης: "στην Ελλάδα είσαι, ότι δηλώσεις". Κύριο "εξώφυλλο" της καθημερινότητας μας, το sexy feeling. Επί το ελληνικώτερον η γυναικεία (πρωτίστως) προκλητική παρουσία που "φωνάζει": έτοιμη για όλα. Μια "διαθεσιμότητα" που κυριαρχεί σχεδόν παντού. Είτε σε δημόσιους είτε σε ιδιωτικούς χώρους αλλά κυρίως εκεί που συνωστίζονται πολλοί. Σχεδόν παντού κυκλοφορούν όμορφες γυναίκες που σε καλούν με το βλέμμα τους. Ακόμα και πίσω από μία αψεγάδιαστη καλλονή πολλές φορές είναι φανερό ότι κρύβεται ένα κενό.
Η όψη όλης αυτής της πολύχρωμης "ταπετσαρίας" σε πρώτη και δεύτερη αίσθηση, είναι φυσικό να αρέσει. Κάπου όμως και προβληματίζει. Ποτέ τέτοιες "χύμα" καταστάσεις δεν φανέρωναν ποιότητα όπως μπορεί να αποκαλύπτει ένα ποτήρι κρασί από το βαρέλι. Όμως στέκοντας απέναντι τους, νοιώθεις αιχμάλωτος ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική. Εκτεθειμένος μπροστά στο δίλημμα του μή! και του προχώρα!
Τις σκέψεις μου διακόπτουν δυο "αποκαλυπτικά" ντυμένες νόστιμες κοπέλες που συζητούν φωναχτά στο διπλανό τραπέζι και με επιδεικτικές χειρονομίες κινούν την προσοχή των γύρω τους. Μοιάζουν σίγουρες για τον εαυτό τους αν και το ύφος στα πρόσωπα τους είναι ελαφρώς λιγωμένο λες και αποζητούν να γευτούν όσες περισσότερες ηδονές της ζωής γίνεται.
Κάπου εκεί σηκώνομαι να φύγω και η παρουσία μου τους γίνεται αντιληπτή. Με κοιτάζουν και οι δύο συνεχίζοντας να μιλάνε, έχοντας το σπέρμα στα χείλη...