ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ, ένας εχθρός που μας κάνει τον φίλο!...

Είναι ίσως η πιο ύπουλη σκέψη του μυαλού μας, η αιτία που δεν μας αφήνει να δούμε την πραγματικότητα, αυτό που μας κάνει να νομίζουμε ότι βρισκόμαστε αλλού. Η τροχοπαίδη της προόδου μας, του πάρα πέρα. Το εμπόδιο στη λήθη. Η άρνηση σε μια νέα σελίδα της ζωής μας.
Και αυτό γιατί νοσταλγούμε που είμασταν μικρά παιδιά κι ας είμασταν άβγαλτοι και φοβισμένοι στη ζωή. Νοσταλγούμε το σχολείο κι ας το βλέπαμε τότε σαν τεράστια καταπίεση. Νοσταλγούμε την πρώτη μας αγάπη κι ας κοκκινίζαμε και μπερδεύαμε τα λόγια μας όποτε την "αντικρύζαμε". Νοσταλγούμε την εφηβεία μας κι ας είχαμε του κόσμου τα κόμπλεξ. Νοσταλγούμε τα φοιτητικά μας χρόνια κι ας είμασταν και οι πρώτοι τεμπέληδες. Εμείς οι άντρες νοσταλγούμε και τον στρατό κι ας μην τον αντέχαμε ούτε λεπτό. Νοσταλγούμε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι ας ξέρουμε πως κατά βάθος δεν ταιριάζαμε. Νοσταλγούμε την πρώτη φορά που κάναμε έρωτα κι ας τρέμαμε από την αγωνία μας μήπως και δεν φανούμε "αντ-άξιοι" των περιστάσεων. Νοσταλγούμε τις παρέες μας κι ας τους ρίξαμε μαύρη πέτρα. Νοσταλγούμε όταν αρραβωνιαστήκαμε-παντρευτήκαμε κι ας το έχουμε μετανοιώσει. Νοσταλγούμε την ελευθερία μας κι ας έχει αποδειχθεί ότι δεν κάνουμε χωρίς το ταίρι μας. Νοσταλγούμε...
Νοστάλγησα καλοκαίρι με ήχους χειμωνιάτικους"...