Η ζωή μας ένα κύμα...

Το κύμα που σκάει. Αέναη η κίνησή του. Το ένα κύμα πίσω από το άλλο. Μία διαρκής ώθηση. Ένα αδιάκοπο έργο. Το κύμα γεννιέται σαν τον άνθρωπο, από το πουθενά. Έρχεται από κάπου απροσδιόριστα, προορισμένο να πεθάνει στην ακτή. Άλλοτε το ταξίδι είναι μακρύ κι άλλοτε σύντομο. Άλλοτε το κύμα σβύνει γλυκά και ήσυχα σε μια ήρεμη αμμουδιά. Άλλοτε τερματίζει απότομα, πέφτοντας με κρότο πάνω σε βράχια κοφτερά. Τί άσχημο τέλος. Αλλά σημασία δεν έχει το τέρμα της διαδρομής Μα το ίδιο το "ταξίδι". Η δυστυχία είναι να μη νοιώθεις το ταξίδι παρά μόνο να αγωνιάς για το τέλος του. Έχεις "χάσει".
Αυτό πρέπει να ζήσουμε. Το ταξίδι. Το τέλος του, δεν πρέπει να το σκεφτόμαστε. Κι αν η πορεία μας είναι εύκολη, τότε ας την απολαύσουμε. Αν είναι δύσκολη, ακόμα καλύτερα. Ας αγωνιστούμε για να νοιώσουμε πως σαν άνθρωποι έχουμε ΑΞΙΑ.