Το γλέντι άρχισε,
όλοι ήσαν φίλοι εκεί.
Στον χορό όμως,
κανείς δεν έμπαινε.
Ώσπου άνοιξε τα χέρια της,
Ε κ ε ί ν η.
Η φούστα ανέμισε,
πάνω από τα κεφάλια όλων.
Το άρωμά της,
πλανήθηκε στον αέρα.
Τα ρουθούνια προσπάθησαν,
να απορροφήσουν την οσμή της
όταν λίκνιζε τη μέση της,
σε ρυθμούς που μόνο ο νους,
μπορούσε να ακούσει
εκείνη τη στιγμή.
Τα χέρια απλώθηκαν
προσπαθώντας όλα,
να πάρουν κάτι από αυτήν.
Κάτι από την κίνηση,
κάτι από τη χάρη,
κάτι από τη λαγνεία της.
Ανάμεσα στα κεριά
τη βρήκε το πρωί,
χωρίς φίλους
μόνο μ'ενα μαντήλι στα μαλλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου