Η "ενέργεια" της Αρχαίας Επιδαύρου...

Ξυπνάς σε αγροτικό περιβάλλον. Ακούγονται κοκόρια, κότες, πρόβατα. Βγαίνεις στην μεγάλη βεράντα για να ανοίξει το μάτι σου. Από τα δεξιά βλέπεις το χωριό να απλώνεται κάτω από τη δασωμένη πλαγιά του βουνού ενώ φαίνονται κι αντένες από τα λογιών-λογιών πλεούμενα που προστατεύονται μέσα στο μεγάλο φυσικό λιμάνι. Αριστερά σου ξεπροβάλει η θάλασσα και στο βάθος "σκαρφαλώνει" φιδίσια ο δρόμος που καταλήγει στο Πόρτο Χέλι και τις Σπέτσες. Πηγαίνεις στην πίσω βεράντα. Μαγεία. Το φόντο της εικόνας μπροστά σου καταπράσινο. Σε πρώτο πλάνο ένα πανέμορφο άλογο πρώην ιπποδρομιακό, που συντηρεί ένας γείτονας, έτσι από ευχαρίστηση. Και πίσω από αυτό αποκαλύπτεται επιβλητικά το "Βασίλειο της Αρχαίας Επιδαύρου", ένας μεγάλος αρχαίος πολιτισμός που σήμερα αναδεικνύεται κυρίως από το υπέροχο αρχαίο θέατρο που ακουμπά στα σύνορα του σπιτιού σου! Οι κερκίδες που στέκουν απέναντι σου λειτουργούν στη καρδιά σου σαν πολύχρωμα αισιόδοξα σιρίτια. Και λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω από το ησυχαστήριο σου, η παραλία να σε  περιμένει να σου δοθεί, σαν ιδιωτική λιμνοθάλασσα.
Υπέροχο το συναίσθημα που σε πλημμυρίζει. Το τοπίο μαλακώνει την ψυχή σου. Απίστευτη η ενέργεια που δέχεσαι από τον ιερό ετούτο χώρο...

Συμπληρώθηκαν εδώ, ήδη δύο χρόνια. Μου φαίνεται, θα ακολουθήσουν κι άλλα...