Ως εκ θαύματος!...

Παρ' ολο που ακούω σχεδόν καθημερινά -εδώ και χρόνια- τον Κωνσταντίνο Τζούμα να καταθέτει εαυτόν και απόψεις μέσα από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του στον "εν λευκώ", διαβάζοντας το πρώτο αυτοβιογραφικό του βιβλίο, κάπου με ξάφνιασε.
 «...Θα ζήσουμε ξένοιαστα, κοσμοπολίτικα, κομψά, όπως οι ήρωες του Μπουνιουέλ, του Αντονιόνι, του Φελίνι, ίσως λίγο μελαγχολικά αλλά με σουρεάλ χιούμορ και αριστοκρατικότητα...» γράφει ο ιδιόρυθμος ηθοποιός, συνοψίζοντας μέσα σε λίγες λέξεις το πιστεύω του και τη στάση του για τη ζωή. Μια αναδρομή πίσω στον χρόνο στα ωραία του Πειραιά και της Αθήνας με ιμπρεσσιονιστική διάθεση και ανάλαφρη περιγραφή . Ο συγγραφέας αντιμετωπίζει ενίοτε, με έναν χαριτωμένο κυνισμό τους ανθρώπους  καθόλου αγενή και χωρίς καμμιά κακία γι αυτούς που τον απογοητεύουν. Απεναντίας αποθεώνει τους "πρωταγωνιστές" και τους τολμηρούς της ζωής. Βόλτες, ταξίδια, καφέ, μουσική, αγγλικό free cinema, γαλλική nouvelle vague, λίγο θέατρο, πολύς χορός, ξενύχτια και φάρσες αποτελούν εν ολίγοις μια διαδρομή που μας βάζει να ακολουθήσουμε "παρέα" με τους κεφάτους φίλους της νιότης του. Το ροκ εντ ρολ δινει τον τόνο της ορμητικής δεκαετίας του '60 που ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Η τέχνη σε όλες της τις μορφές τον σπρώχνει σε μια ευγενική διάθεση που οδηγεί σε μια αποστασιωμένη και απολιτίκ συμπεριφορά για ότι ασχημαίνει την καθημερινότητα μας. Ο ίδιος μέσα από τις περιγραφές του, μας δείχνει πώς μπορούμε να γυρίζουμε την πλάτη σε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από επιθετικότητα και απληστεία, είναι κολλημένο στο παρελθόν και στερείται φαντασίας. Πώς να διεκδικούμε με τις δικές μας δυνάμεις, αυτό που μας αναλογεί, στον κόσμο που ζούμε. Και πως να μάθουμε να νοιώθουμε ευτυχισμένοι με τα πιο μικρά, ασήμαντα και καθημερινά. Η αδυναμία που έχει να περιγράφει λεπτομερώς τα μοδάτα ρούχα της εποχής καθώς και τις διάφορες πολλές ερωτικές σχέσεις που καλλιεργούσε και μάλιστα -όλως περιέργως- πάντα με πανέμορφες υπάρξεις(sic), κάποιους ίσως θα τους ξενίσει διαβλέποντας ίσως μια υπερβολή. Όμως αυτό που βγαίνει μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου είναι μια αίσθηση γλυκειάς συντροφιάς σε ένα ταξίδι που ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του '40 και διαρκεί μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70 και που εύχεσαι να μην τελειώσει σύντομα.
Ευτυχώς όμως το "ταξίδι" συνεχίζεται με το δεύτερο βιβλίο του Τζούμα που ακολουθεί και περιγράφει την συνέχεια της ζωής του στην Αμερική. Ίδωμεν...

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008