.jpg)
Εδώ και μέρες και εν όψι του νέου Eurogroup, βιώνουμε καταστάσεις που "γεννούν" εθνική υπερηφάνεια. Όλα αυτά ωραία είναι αλλά ας δούμε και λίγο την ουσία του πράγματος. Η κυβέρνηση που όλοι βέβαια πρέπει να υποστηρίξουμε στον αγώνα της διαπραγμάτευσης που κάνει, πρέπει να λάβει υπ' όψιν της ορισμένα νούμερα που ισχύουν.
Το κόστος δανεισμού λοιπόν από την τρόικα είναι πολύ χαμηλότερο από το κόστος δανεισμού από τις αγορές. Ο Ε.Μ.Σ. μας δάνειζε έως τώρα με λιγότερο από 1% επιτόκιο ενώ οι τόκοι πάνω από 142 δις που μας έχει δανείσει κεφαλαιοποιούνται μέχρι το 2022. Το Δ.Ν.Τ. μας δανείζει με 3,6% επιτόκιο για να τα ξοφλήσουμε σε 6 χρόνια ενώ ως κράτος δανειζόμαστε με 5% περίπου τόκο για τρία χρόνια. Σήμερα που μιλάμε το δεκαετές ομόλογο για την Ελλάδα είναι σταθερά πάνω από 10% ενώ αντίστοιχα για την Πορτογαλία είναι κάτω από 3% και για την Ιρλανδία κοντά στο 1.5%! Έχουμε δε παγώσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα να βαθαίνει η ύφεση και η ανεργία. Ακόμα και τώρα 5 χρόνια κοντά από την εφαρμογή του μνημονίου, τα επαγγέλματα δεν έχουν ανοίξει, το να πάρεις άδεια για μια νέα επιχείρηση σου παίρνει απίστευτο χρόνο ενώ ελάχιστοι έχουν απολυθεί από το υπερτροφικό δημόσιο όπου και οι μέσοι και κατώτεροι μισθοί παραμένουν πολύ πάνω σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτά που ζήταγε έως τώρα τουλάχιστον η τρόικα μεταξύ είναι πρώτον, ίσο μισθολόγιο ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απολύσεις σε υπερβάλλον προσωπικό, κατάργηση "συνδικαλιστικών αδειών" που δημιουργούν αργόμισθους υπαλλήλους, αλλαγή του καθεστώτος να αποφασίζονται απεργίες από ασήμαντες μειοψηφίες, εξαφάνιση των ορίων απολύσεων που περιορίζουν τις προλήψεις, οι συντάξεις να χρηματοδοτούνται μόνο από εργοδότες και εργαζόμενους χωρίς την συμμετοχή του κράτους όπως γίνεται πια σχεδόν παντού στον πολιτισμένο κόσμο. Ακόμα οι "μισητοί" τροϊκανοί ζητάνε αλλαγή του πτωχευτικού δίκαιου για να λυθεί το θέμα με τα "κόκκινα δάνεια" στις τράπεζες ώστε να μεταφερθούν οικονομικοί πόροι από μή βιώσιμες επιχειρήσεις σε νέες εξωστρεφείς που θα δουλέψουν για ανάπτυξη και εξαγωγές. Το τελευταίο είναι και το ζητούμενο για το καλό της κοινωνίας μας...
