Ήταν η δεύτερη φορά στον ίδιο χώρο, με την ίδια θαυμάσια βραδιά (με πανσέληνο), που βρέθηκα ξανά "παρέα" με μαγική μουσική με τους ίδιους πρωταγωνιστές να ταξιδεύουν τα συναισθήματα μας μακριά στο φεγγαρόφωτο. Μιλώ για το μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου -λίγα μέτρα από το σπίτι μου- όπου όπως και τρία χρόνια πριν, έτσι και αυτό το καλοκαίρι πάλι όπως τότε, μήνα Ιούλιο, πάλι Σάββατο (τέτοιες επαναλήψεις καθόλου δεν με κουράζουν), ο Vassilikos, ένας εξαιρετικός μουσικός με ευωδιαστή μουσική φωνή, μας πήρε από το χέρι για να μας ξεναγήσει αυτή τη φορά στα μονοπάτια του μεγάλου Βασίλη Τσιτσάνη. Μαζί του ήταν εκείνη που γνώρισε τον πρωτοπόρο "δάσκαλο"από κοντά αλλά ερμήνευσε και μοναδικά τότε αλλά και τώρα, τα καθάρια τραγούδια του. Η Δήμητρα Γαλάνη. Είχα όμως την τύχη να δω μαζί τους και ένα πραγματικό "ουρί" του μουσικού παραδείσου της ανατολής. Την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Υπέροχοι τραγουδιστές που ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον ενώ ο κύριος δημιουργός της παράστασης, έκλεισε την όλη παρουσίαση αποδίδοντας φανταστικά την "Γκιουλμπαχάρ" με τρόπο που ξεσήκωσε όλο το κοινό κάνοντας το να τον χειροκροτάει για πολύ ώρα.
Ευλογημένη η ώρα που βρέθηκα εκεί...
