Φίλα με στο στόμα καλοκαίρι!...

Αύριο κάνω τη πρώτη καλοκαιρινή μου έξοδο. Άργησα λίγο φέτος. Όμως όλα είναι μπροστά μου...
Επιτέλους, Ελληνικό καλοκαίρι και όλα τα καλά μαζί.
Ο ήλιος που στεγνώνει τις υγρές σκέψεις του χειμώνα.
Μια γλυκιά ανατριχίλα σε όλο σου το είναι.
Μαυρισμένα γυαλισμένα γυναικεία πόδια.
Γυμνασμένοι ανδρικοί κοιλιακοί σε έπαρση.
Ξαπλωμένοι εσύ κι αυτή πάνω σε ένα νησί κι ο κόσμος όλος, δικός σου.
Σφήκες γύρω από το αναψυκτικό σου.
Γεμιστά στο ψυγείο.
Καρπούζι με φέτα.
Παγωτό σε γεύσεις-κόλαση.
Sex on the beach (cocktail).
Μυρωδιά από αναμμένη άσφαλτο και ζεστό τσιμέντο.
Παγάκια, πολλά παγάκια.
Τελειώνεις (επιτέλους), το βιβλίο που αγόρασες τον περασμένο χρόνο.
Ο θόρυβος του ανεμιστήρα που βοηθά τη μεσημεριανή σου σιέστα.
"Ερεθισμένα" γυμνά κορμιά πάνω σε σεντόνια που καίνε.
Τα κουνούπια που έρχονται μόλις πέσει ο ήλιος.
Barbeque φορώντας ακόμη μαγιώ αλλά και το αλάτι από το απογευματινό μπάνιο.
Βραδυνή έξοδος με total white dress code.
Θερινό σινεμά σε τραπεζάκι με σουβλάκια και μπύρες.
Ανακατεμένες οσμές στον αέρα από αγιόκλημα και ιδρώτα.
Λαθραίοι επισκέπτες στον αρχαιολογικό χώρο για να δείτε τον Ναό με το φεγγαρόφωτο.
Μεταμεσονύχτιες βόλτες με τη μηχανή στις γειτονιές της πόλης.
"Ξεχείλωμα" της νύχτας με την παρέα στο μπαλκόνι.
Τα πνιχτά βογγητά του έρωτα από την απέναντι μπαλκονόπορτα.
Η αίσθηση που έχεις πως κι αν περνούν τα χρόνια, εσύ παραμένεις πάντα νέος.
Το καλοκαίρι είναι εδώ και με φιλά στο στόμα!...

Κοιτάζουν και μιλάνε, έχοντας το σπέρμα στα χείλη...

Καθισμένος σε αγαπημένο μου στέκι του Αθηναϊκού κέντρου και παρατηρώντας τις διάφορες φυλές της πόλης να περνούν από μπροστά μου, βάζω σε τάξη κάποιες σκέψεις. Ποτάμι θολό η ζωή μας που κυλά δύσκολα ανάμεσα στις μυλόπετρες μιας κοινωνίας ετερόκλητης. Καθρέφτης της ο καθένας από εμάς. Άλλοι βγαίνουν μπροστά με δυναμισμό και ενίοτε με περίσσιο θράσος. Άλλοι επιλέγουν να κρυφτούν στο βάθος, από αξιοπρέπεια ή κι από φόβο.
Η "κρίση" κάποιους δίδαξε και συνέτισε. Για μερικούς όμως είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Άλλωστε "η εποχή των εικόνων" είναι πάντα εδώ. Η έλξη της λουσάτης βιτρίνας συγκινεί πολλούς. Η σπουδή για το σπουδαίον του φαίνεσθαι στην αποθέωση της Τσαρούχειας ρήσης: "στην Ελλάδα είσαι, ότι δηλώσεις". Κύριο "εξώφυλλο" της καθημερινότητας μας, το sexy feeling. Επί το ελληνικώτερον η γυναικεία (πρωτίστως) προκλητική παρουσία που "φωνάζει": έτοιμη για όλα. Μια "διαθεσιμότητα" που κυριαρχεί σχεδόν παντού. Είτε σε δημόσιους είτε σε ιδιωτικούς χώρους αλλά κυρίως εκεί που συνωστίζονται πολλοί. Σχεδόν παντού κυκλοφορούν όμορφες γυναίκες που σε καλούν με το βλέμμα τους. Ακόμα και πίσω από μία αψεγάδιαστη καλλονή πολλές φορές είναι φανερό ότι κρύβεται ένα κενό.
Η όψη όλης αυτής της πολύχρωμης "ταπετσαρίας" σε πρώτη και δεύτερη αίσθηση, είναι φυσικό να αρέσει. Κάπου όμως και προβληματίζει. Ποτέ τέτοιες "χύμα" καταστάσεις δεν φανέρωναν ποιότητα όπως μπορεί να αποκαλύπτει ένα ποτήρι κρασί από το βαρέλι. Όμως στέκοντας απέναντι τους, νοιώθεις αιχμάλωτος ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική. Εκτεθειμένος μπροστά στο δίλημμα του μή! και του προχώρα!
Τις σκέψεις μου διακόπτουν δυο "αποκαλυπτικά" ντυμένες νόστιμες κοπέλες που συζητούν φωναχτά στο διπλανό τραπέζι και με επιδεικτικές χειρονομίες κινούν την προσοχή των γύρω τους. Μοιάζουν σίγουρες για τον εαυτό τους αν και το ύφος στα πρόσωπα τους είναι ελαφρώς λιγωμένο λες και αποζητούν να γευτούν όσες περισσότερες ηδονές της ζωής γίνεται.
Κάπου εκεί σηκώνομαι να φύγω και η παρουσία μου τους γίνεται αντιληπτή. Με κοιτάζουν και οι δύο συνεχίζοντας να μιλάνε, έχοντας το σπέρμα στα χείλη...