30 Απρ 2014

Δειλή η ψυχή μου, δραπετεύει μέσα από τα χείλη μου...

 
Ξεχειλίζει στο χαρτί το ποιητικό περίσσευμα της ψυχής μου.
Η σκέψη σου σαν κοφτερό σπαθί πληγώνει το μυαλό μου.
Νοιώθω το σαρκίο μου σαν πτώμα στον ήλιο να στέκει.
Δέχομαι μ' αξιοπρέπεια τη θλίψη, μ' ενα πικρό χαμόγελο.

Οδηγώ το βλέμμα πίσω από τις γρίλλιες της κούρασης μου.
Σαν δροσουλίτης οπτασίας, η γλυκιά σου μορφή με κοιτάζει
Άλαλος στέκομαι μπροστά στον πόθο και το πάθος μου για σένα.
Δειλή η ψυχή μου δραπετεύει μέσα από τα χείλη μου...

 

6 σχόλια:

nikosmous είπε...

Πολύ όμορφο ποίημα γεμάτο συναίσθημα κι ευαισθησία καλέ μου φίλε!Κάπως έτσι νιώθουμε, όταν η ψυχή μας σχοινοβατεί.
Καλό και χαρούμενο μήνα να περάσεις με γλυκά χαμόγελα!!!:-)

greendim είπε...

Νίκο...
σε ευχαριστώ πολύ!
Εύχομαι το φως του καλοκαιριού που μπαίνει πια, να φωτίσει τη ψυχή σου!...

Dαturα είπε...

Πολυ όμορφο..οι λέξεις σου χορεύουν μαγικά στο μυαλό μου!

greendim είπε...

Nastasia...
και εύχομαι να το κρατούν ενεργητικό πολύ, όπως και να γεμίζουν με γλύκα την ψυχή σου!...

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ είπε...

Άψογος !
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ !

greendim είπε...

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ,
να 'σαι καλά ρε παλιόφιλε!...