Δειλή η ψυχή μου, δραπετεύει μέσα από τα χείλη μου...

 

Ξεχειλίζει στο χαρτί το ποιητικό περίσσευμα της ψυχής μου.
Η σκέψη σου σαν κοφτερό σπαθί πληγώνει το μυαλό μου.
Νιώθω το σαρκίο μου σαν πτώμα στον ήλιο να στέκει.
Δέχομαι μ' αξιοπρέπεια τη θλίψη, μ' ενα πικρό χαμόγελο.

Οδηγώ το βλέμμα πίσω από τις γρίλλιες της κούρασης μου.
Σαν δροσουλίτης οπτασίας, η γλυκιά σου μορφή με κοιτάζει
Άλαλος στέκομαι μπροστά στον πόθο και το πάθος μου για σένα.
Δειλή η ψυχή μου δραπετεύει μέσα από τα χείλη μου...

 

Ποιός το ξέρει;...

Αυτές τις ημέρες η κάποια μελαγχολία της ατμόσφαιρας που πλανάται εξ' αιτίας της Μεγάλης Εβδομάδας με επηρεάζει και οδηγεί τις σκέψεις μου σε βαθιά μονοπάτια. Κυρίως για αυτούς που έχουν "φύγει" αλλά και για τις παλιές αγάπες που έχουν χαθεί. Γι αυτές τις αγάπες κάνω μόνο μιαν ευχή: να είναι καλά εκεί που βρίσκονται.
Ποιός ξέρει, ίσως κι εγώ κάποια ημέρα να μείνω μόνος και να σκέφτομαι μια παλιά αγάπη που δεν άντεξε στον χρόνο και σαν κερί στον άνεμο, έσβησε...
Ποιός το ξέρει;...

Καλό Πάσχα σε όλους!...

Με τον έρωτα στους ώμους!...

Η χθεσινή βροχή μου ξέπλυνε την σκόνη της ψυχής μου.
Τα μάτια σου με κοίταζαν και κόβαν σαν μαχαίρι.
Σε γύρευα και φίλαγα τ' αχνάρια των ποδιών σου.
Στάθηκες, μ' αγκάλιασες και μου 'δωσες μερίδιο των αγγέλων.

Σήμερα, κυκλοφορώ με τον έρωτα στους ώμους...