Περί σημασίας του "δεν" στον αδυσώπητο χρόνο...

Τα χρόνια μου έχουν αρχίσει τελευταία και με βαραίνουν. Η αίσθηση του χρόνου με αγγίζει διαφορετικά απ ότι παλαιότερα. Η καθημερινότητα για μένα πλέον, έχει αποκτήσει άλλη σημασία. Κάθε βράδυ ο απολογισμός της μέρας με βρίσκει να νοιώθω ένα κενό για αυτά που δεν είπα, που δεν έκανα, που δεν έμαθα. Ένα "δεν" που πονάει. Ναι, πάντα η κάθε μέρα που περνάει ποτέ δεν ξανάρχεται, αλλά αυτό είναι λιγάκι επώδυνο πια. Προσπαθώ να αποφεύγω το στρίμωγμα της ψυχής μου. Αναζητώ περισσότερο αέρα, περισσότερο φως, περισσότερο χώρο, περισσότερο χρόνο, περισσότερο χαμόγελο. Αποζητώ την παρέα αλλά ανακουφίζομαι και στη μοναξιά μου. Θα 'θελα να σταματήσω την ροή των πραγμάτων για να προλάβω αυτά που δεν πρόλαβα, να δω αυτά που δεν είδα, να αλλάξω αυτά που δεν άλλαξα, να ζήσω αυτά που δεν έζησα. Επιθυμίες ανεκπλήρωτες αλλά φυσιολογικές.
Σήμερα, ένα λεπτό από τη ζωή μου μπορεί να είναι αύριο, η ίδια η αιωνιότητα. Κι η σημασία του λεπτού μπορεί να κριθεί από  ένα περισσότερο ή ένα λιγότερο "δεν"...

υ.σ. στο μεταξύ καθώς η ζωή συνεχίζεται και η Lana Del Rey έρχεται στην Αθήνα να τραγουδήσει,  εγώ θα προσπαθήσω να βρω τον χρόνο να είμαι εκεί...

Ο αετός είν' αετός!...

Ο αετός είν' αετός
πάντα ψηλά πετάει
μπορεί να κλαίει να πονά
μα δε παρακαλάει...

Αφιερωμένο στις πληγωμένες μα και περήφανες ψυχές...

και σε όλη την Κρήτη...

Οι μαγικές μέρες του Μαγιού!...

Μαγιάτικες οι μέρες που περνάμε, μαγιάτικη και η διάθεση μας. Το αισθάνεσαι παντού πάνω σου και μέσα σου. Στο σώμα σου και στη ψυχή σου. Η διάθεση σου γίνεται εφηβική. Τώρα είναι που ο θεός Έρωτας σου κρατάει σφιχτά το χέρι. Βλέπεις ένα άνοιγμα από λαγαρό φως μπροστά σου. Μαγεύεσαι από την καθαρότητα του τοπίου. Θαμπώνεσαι από τη ζωηράδα των χρωμάτων. Η όσφρηση πρωταγωνιστεί. Διανύουμε τον μήνα των λουλουδιών με τις μεθυστικές ευωδιές των ρόδων και των λεμονανθών. Με τους χρυσαφένιους ήλιους, τις χαρούμενες μαργαρίτες, τις προκλητικές παπαρούνες.
Τώρα που τα πουλιά ταξιδεύουν την ελευθερία τους στους ζεστούς πλέον ουρανούς, τώρα που οι φουρτουνιασμένες θάλασσες υποχωρούν ηττημένες, ας παραμερίσουμε για λίγο τις διαφορές μας. Ας ξανασκεφθούμε κάποια πράγματα από την αρχή κοιτάζοντας ο καθένας μας τα δικά του λάθη κι όχι των άλλων. Ας μαζέψουμε μαζί με τα αγριολούλουδα της ελληνικής γης, λίγο από αγάπη, ελπίδα και χαμόγελο. Το έχουμε όλοι ανάγκη.
Αισθήματα, χρώματα, ήχοι, αυτό είναι Ελλάδα. Κι είναι κάτι ερωτικό και συνάμα μαγικό!...

Αφιερωμένο στο καλοκαίρι που έρχεται:

Η απατηλή λάμψη της Κυριακής του Πάσχα...

Μεγάλη Εβδομάδα πια. Γρήγορα κυλούν οι βδομάδες καθώς μεγαλώνεις. Τούτες τις μέρες κάποιοι υπομένουν την "σταύρωση" τους, άλλοι ελπίζουν στην "ανάσταση" τους και κάποιοι άλλοι ανυπομονούν για την εκτόνωση τους. Άλλωστε ο στόχος είναι κοινό μυστικό: η Κυριακή του Πάσχα. Και κάπου ανάμεσα σε όλους αυτούς θα βρίσκεσαι κι εσύ. Κάπου μεταξύ ανοιξιάτικου τοπίου και σε καλοκαιρινή ανατριχίλα. Κάπου στριμωγμένος ή στριμωγμένη, από έθιμα που σε σφιχταγκαλιάζουν σαν ένα επιβεβλημένο καθεστώς. Ένα θέατρο δράματος που εξελίσσεται σε μια κωμική επιθεώρηση που τα έχει όλα: φαί, πιοτό, χορό, γέλιο, ατάκες. Η αυλαία θα βρει το πλήθος αποκαμωμένο από τις υπερβολικές συμπεριφορές και τις σκέψεις θολές από την μελαγχολία της πλήξης.
Εσύ όμως, βρίσκεσαι εκεί γιατί αγαπάς τους ανθρώπους. Και κυρίως τους δικούς σου ανθρώπους.
Προσωπικά, αυτές τις ημέρες θα ήθελα να είμαι κάπου για να απολαύσω την ησυχία μου...
Καλό Πάσχα σε όλους σας!...