Επιστροφή: Μια λέξη που θα ήθελα να έχω διαγράψει από το λεξιλόγιο της γλώσσας των καλοκαιρινών μου διακοπών. Άλλωστε η χρονιά που πέρασε με αυτά που συνέβαιναν γύρω μου, με υπέβαλλε σε κατάσταση μόνιμης μελαγχολίας. Γι αυτό και τώρα φοβάμαι την επιστροφή.
Δεν θέλω να επιστρέψω στη μούχλα της καθημερινότητας. Δεν θέλω να επιστρέψω στον κόσμο των σκυθρωπών ανθρώπων. Δεν θέλω να επιστρέψω στα αναμασημένα λόγια της γκρίνιας. Δεν θέλω να επιστρέψω στην κοινωνία της τεμπελιάς και του βολέματος. Δεν θέλω να επιστρέψω σε αυτούς που τους αρέσει να ζουν με το παρελθόν κοιτάζοντας πίσω.
Όχι, δεν μου φταίει η Αθήνα. Αυτοί που την κατοικούν και την ορίζουν μου φταίνε.
Ευτυχώς δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχει και μια μειοψηφία που συνεχίζει να δουλεύει και να δημιουργεί. Σε αυτούς τους λίγους συνανθρώπους μου εύχομαι:
Καλή επιστροφή!...
