OΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ...

To Σάββατο που μας πέρασε είπα να κάνω έναρξη της φετινής "θεατρικής μου περιοδείας". Διάλεξα ένα έργο ελληνικό. Το αποτέλεσμα όσο αναφορά τις εντυπώσεις μου ήταν ενδιαφέρον αλλά όχι ότι θα μου μείνει και κάτι σημαντικό από την όλη "προσπάθεια" των πρωταγωνιστών.

«ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ» είναι το τέταρτο έργο της «πενταλογίας» του Γιώργου Σκούρτη (Οι Νταντάδες- Οι Μουσικοί- Οι Εκτελεστές- Οι Ηθοποιοί- Οι Παγιδευτές). Ήρωες του έργου είναι ένας σκηνοθέτης-θιασάρχης-δάσκαλος, η γυναίκα του και πρωταγωνίστρια και ο νέος του θιάσου. Ένα έργο βαθύ με στόχο τη λύτρωση των εμπλεκομένων από τις μεταξύ τους παλιές διαφορές.

Ας μιλήσουν όμως καλύτερα οι κύριοι συντελεστές της παράστασης. Τα συμπεράσματα δικά σας:

Ο συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης αναφέρει για το έργο: «Μιλώντας απλά θα έλεγα ότι το θέμα του έργου μου είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε ένα σύγχρονο ερωτικό τρίγωνο. Το έργο «παίζει» σε πολλά επίπεδα των ανθρώπινων σχέσεων, αλλά και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του επαγγέλματος του ηθοποιού κι έχει πολλές και σαφείς διακειμενικές αναφορές κυρίως στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, αλλά και στον «Οθέλο» του Σαίξπηρ και στον «Χορό του θανάτου» του Στρίντμπεργκ. Προσπάθησα να αγγίξω την κόλαση της ψυχής των ηρώων μου με ειλικρίνεια και αγάπη, δείχνοντας πως ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει τη γαλήνη της ερωτικής και συντροφικής συνύπαρξης, παρ΄όλα τα «αγκάθια» της καθημερινής εγωιστικής ανταγωνιστικότητας.
Γραμμένο για τον σκηνικό και παρασκηνιακό χώρο του Υπόγειου – όπου έχω δει να ανεβάζονται έξι έργα μου σε σκηνοθεσία Κουν, Λαζάνη, Κουγιουμτζή - θα έλεγα ότι «ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ» γεννήθηκαν στο μυαλό μου από τα «φαντάσματα» και τα «χνώτα» του συγκεκριμένου χώρου. Το έγραψα έχοντας στον νου μου το Θέατρο Τέχνης και το Γιώργο Λαζάνη.



Ο Θόδωρος Γράμψας γράφει για την παράσταση που σκηνοθετεί:
Οι ηθοποιοί.

Είμαι ηθοποιός.

Στη σκηνή

ηθοποιοί που υποκρίνονται,

τους ηθοποιούς που υποκρίνονται.

Ο κόσμος που υποκρίνεται.

Η λαχτάρα.

Ο συμβιβασμός.

Το ταξίδι απ’ το ‘να στ’ άλλο.

Ο πόνος,

που βάζοντας μπροστά τους ρόλους,

τον κάνουν ερωτήσεις.

Μην τυχόν κι έβρουν απάντηση.

Λύτρωση μη τυχόν και βρούν.

Κι ολ’ αυτά

γελώντας ενώ κλαιν.

Κλαίγοντας ενώ γελούνε

.Η ομορφιά

του να είσαι ηθοποιός,

μα και η κατάρα

του να είσαι...

Σκηνοθεσία : Θόδωρος Γράμψας Σκηνικά-κοστούμια : Κατερίνα Σωτηρίου Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης ΙατρόπουλοςΦωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Παίζουν : Άγγελος Αντωνόπουλος, Ελισάβετ Μουτάφη, Μάνος Ζαχαράκος, Ελένη Δαφνή

Πολύ χιόνι φέτος!...

Για να ξεφύγω λίγο από τα μαύρο των ημερών βάζω λίγο άσπρο στην οθόνη. Απίστευτο το χιόνι φέτος στα Καλάβρυτα, αλλά άπαιχτο και το γιαούρτι με μέλι εκεί.

Όμως, δεν μπορώ να γράψω τίποτε άλλο. Πρέπει να παραδεχτώ ό,τι κι αν τα μάτια μου κινούνται σε "λευκό φόντο", η σκέψη μου ταξιδεύει σε "μαύρα παιδία". Εκεί στα παιδιά της Παλαιστίνης. Ως πότε...

Δάκρυα και δάκρυα...

Υπόσχομαι στον εαυτό μου, την καινούρια χρονιά να είμαι περισσότερο άνθρωπος. Να προσπαθήσω όσο μπορώ και εγώ, να έχουμε πιο πολλά δάκρυα χαράς και λιγότερα λύπης.
Για τα παιδιά αυτού του κόσμου...
Καλή χρονιά σε όλους σας...