11 Μαρ 2008

Μόνος σε διπλό κρεβάτι...ε και;



Κάποτε μου φαινόταν πολύ δύσκολο να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος να κοιμάται μόνος του. Ειδικά θαύμαζα τις χωρισμένες γυναίκες που έμεναν μόνες, έχοντας πολλές φορές και κάποιο παιδί, χωρίς άντρα δηλαδή για να τις "προστατεύει".
Προσωπικά αν και είμαι πολύ κοινωνικό άτομο με μεγάλο κύκλο γνωριμιών, κυρίως λόγω δουλειάς, προτιμώ συχνά-πυκνά να μένω μόνος. Άλλωστε η μοναξιά δημιουργεί "έμπνευση". Αποτελεί θα έλεγα ένα "καθαρτήριο" της ψυχής σου, μια ευκαιρία για "αναβάπτιση" και ένα ξεσκαρτάρισμα" του μυαλού.
Όταν όμως βραδιάζει, ειδικά κάτι κρύες νύχτες του χειμώνα, το σπίτι γίνεται πολύ "βαρύ". Ακόμα κι αν αυτό είναι πολύ "ενδιαφέρον", τουλάχιστον για μένα. Ο άνθρωπος είναι το πιο ευπροσάρμοστο πλάσμα πάνω στη γη. Συνηθίζει τα πάντα αν χρειαστεί. Έτσι κι εγώ πολλές φορές, επιλέγω να μείνω μόνος. Αυτό βέβαια κάπου πονάει, κάπου ανακουφίζει.
Σας γράφω λοιπόν -για όσους ανησυχούν- μή φοβάστε τη μοναξιά, μή φοβάστε τη νύχτα. Η νύχτα ανήκει στον εαυτό μας και τα όνειρα μας. Και τις μοναχικές καρδιές τις προστατεύει. Πιστέψτε με...



"Ο καφές σου έχει κρυώσει και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες, σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες. Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις, μα ακόμα δεν κατάλαβα, γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις. Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια, υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή, τραγούδια που γίναν με δάκρυα στα μάτια, τραγούδια που γίναν απλά η αφορμή. Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις, μα ακόμα δεν κατάλαβα, γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις..."

Αφιερωμένο σε μένα για να μαθαίνω από τα λάθη μου.

14 σχόλια:

Eulie Aeglie είπε...

Να τ' αγαπάς τα λάθη σου, Δημήτρη. Να τ' αγαπάς. Έχουν το λόγο τους που συμβαίνουν. Καλησπέρα.

Ανώνυμος είπε...

....aeglie.....!!!!!!!!εγω λεω να μαθεις απλα να ζεις και να αποδεχτεις τα "λαθη" σου. τωρα το να τα αγαπας....ενταξει μην το παιζουμε και θεοι, ελεος!!! σορρυ για το σχολιο, βεβαιως και μπορεις να το σβησεις αν θες. απλα δεν μπορώ τις υπερβολες....χωρίς υπογραφή....

Eulie Aeglie είπε...

Δεν είναι δική μου δουλειά να σβήνω σχόλια στο blog του Δημήτρη, ανώνυμε. Γιατί, άλλωστε; Η άποψή σου είναι ενδιαφέρουσα. Αλλά είναι οι θεοί που κάνουν λάθη, που βρίσκονται στην ανάγκη να διορθώνουν, που διαπράττουν την υπερβολή ή εμείς - είτε γι' αγάπη μιλώντας ή για μοναξιά - οι άνθρωποι οι ατελείς;

Ανώνυμος είπε...

aeglie σορρυ και παλι, στον δημητρη αναφερομουν οταν ελεγα...αν θελει να σβησει το σχολιο, επειδη ξέρω ποσο σε εκτιμα. καλο βραδυ :)

Ανώνυμος είπε...

aeglie σορρυ και παλι, στον δημητρη αναφερομουν οταν ελεγα...αν θελει να σβησει το σχολιο, επειδη ξέρω ποσο σε εκτιμα. καλο βραδυ :)

Su ki είπε...

ωραίο τραγουδι!!! Σίγουρα ειναι δήσκολο να κοιμάτε κανεις μόνος... αλλά καλήτερα μόνος παρά με "ξένους" δίπλα σου. Η ομορφία για μένα ειναι η "αγκαλιά", η ζέστή, ερώτική, ανακουφιστική εκείνη αγκαλιά που σου "προσφέρει" και εσύ "δέχεσαι"... καλημέρα... :)

Roadartist είπε...

Νομίζω οτι ειναι αναγκαίο και θεμιτό να μπορεί κάποιος να αγαπάει και τη μοναξιά του. Πρέπει να την αποδεκτεί και να συμφυλιωθεί μαζί της. Καλή σου μέρα!! Υπέροχο το τραγούδι!

greendim είπε...

Καλή μου Αίγλη...
πρέπει να αγαπάμε τα λάθη μας γιατί κι αν μας πονάνε, μας μαθαίνουν τη ζωή...

greendim είπε...

Ανώνυμε...
αντιτίθεμαι σε ότι προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και παίρνω πολύ σοβαρά όποιον έχει μια διαφορετική άποψη από την δική μου.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

greendim είπε...

Stav...
όταν διαβάζω τέτοια λόγια με ξεκουράζουν όπως η ποίηση!...

greendim είπε...

roadartist...
πόσο μπορεί να σε λυτρώσει ένα τραγούδι, ένας στίχος, ένα *νεύμα* συμπαράστασης...

bloum είπε...

GREEN TI WRAIO TRAGOUDI!!!! stav mou exei kanei entupwsi i skepsi sou kai i grafi sou, polu amesi kai mesti :) green opws xanaexw pei ta dika sou keimena einai oti kalutero!!!! ante kai gia aurio kati akoma pio xaroumeno!!! :))))))) ;)

greendim είπε...

mrt...
σε υπερευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια. Για "αύριο" δεν εξαρτάται μόνο από εμένα. Ίδωμεν...

Su ki είπε...

mrt... σε ευχαρηστώ πολύ!!! χαίρομαι που σου αρεσει οπως γράφω :)