Έχουμε πάλι εκλογές! Αυτή τη φορά συνιστούν και μια απειλή αδιεξόδου για τον σκεπτόμενο πολίτη.
Τις προηγούμενες δεκαετίες ο ψηφοφόρος είχε να επιλέξει αν η ληστεία των τεράστιων δανεικών της χώρας από το Ευρωπαϊκή Ένωση για χάρη του πελατειακού κράτους, θα είχε "πράσινο" ή "γαλάζιο" χρώμα. Τα μικρά κόμματα όλα αυτά τα χρόνια παρέμεναν στην γωνία. Τώρα το δίλημμα είναι διαφορετικό και ασφυκτικό.
Μας ζητούν την ψήφο μας όταν ανάμεσα σε όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν για το τώρα αλλά κυρίως για το αύριο αυτής της χώρας, δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε το τί πρεσβεύουν πραγματικά κατά πρώτον, τα δύο κόμματα που προπορεύονται δημοσκοπικά με τεράστια διαφορά από τα υπόλοιπα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που προηγείται εξαπολύει αλληλοαναιρούμενες επαγγελίες και όχι πολιτικό πρόγραμμα και η ΝΔ που έπεται, έχει να επιδείξει κυβερνητικά πεπραγμένα που λειτουργούν ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Από την άλλη δεν γνωρίζουμε τί στάση θα κρατήσουν οι "προστάτες" μας απέναντι στο κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει.
Με το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα προς το παρόν είναι απλά. Το άλλοτε "κίνημα της αλλαγής" δείχνει να έχει μπει στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας". Τα περί σωτηρίας της "μεγάλης δημοκρατικής παράταξης" και άλλες ηχηρές μεγαλοστομίες μοιάζουν το λιγότερο γραφικές. Οι "μετονομασίες" του κόμματος του "πράσινου ήλιου" ελάχιστους πλέον συγκινούν.
Για τα "έργα και ημέρες" της Νέας Δημοκρατίας είναι να γελάει κανείς. Δεν ξέρω αν ίδια θυμάται τί υποσχόταν να πράξει. Η αντίφαση εξαγγελιών και πράξεων φωνάζει εδώ και καιρό. Ακόμα και η ασυναρτησία του ΣΥΡΙΖΑ δεν τρομάζει και πολύ περισσότερο από τις παλινωδίες του συγκυβερνώντος κόμματος της λαϊκής δεξιάς του τόπου. Πώς να ξεχάσει κανείς το ξεγύμνωνα Μπαλτάκου, την ιλαροτραγωδία του κλεισίματος της ΕΡΤ, το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, την αναίσχυντη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ, τα πανηγύρια για "πρωτογενές πλεόνασμα", τον απίστευτο αριθμό των συμπολιτών μας που επιβιώνουν με συσσίτιο, το ότι 260 δημόσιοι υπάλληλοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έβγαλαν στο εξωτερικό ενάμιση δισεκατομμύριο ευρώ και η κυβέρνηση το πήρε χαμπάρι πριν από λίγες βδομάδες!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κουβαλάει αυτές τις αμαρτίες αλλά σένει από πίσω του περιχαρακωμένες αντιθέσεις και σύγχυση μεταξύ των μελών του. Ένα κοινό πρόγραμμα των συνιστωσών του φαντάζει ανέφικτο αφού σε μερικές περιπτώσεις οι πολιτικοοικονομικές διαφορές των στελεχών του φαντάζουν χαώδεις! Το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαίτησε επειγόντως εκλογές. Θέλει να πάρει την εξουσία χωρίς να μας λέει ποιό οικονομικό πλάνο θα ακολουθήσει: Του Δραγασάκη; του Λαφαζάνη; του Σταθάκη; του Μηλιού; του Τσακαλώτου; του Βαρουφάκη; Ο καθένας από αυτούς είναι μια διαφορετική φιλοσοφία του πώς κυβερνάει η "αριστερά". Ποιά θέση παίρνει στο θέμα του εθνικισμού των Σκοπίων; την μουσουλμανική Θράκη; την στρατοκρατούμενη κατά 40% Κύπρο, το τεράστιο θέμα της παιδείας στην Ελλάδα με τις ασταμάτητες καταλήψεις, τους βανδαλισμούς, του χαβαλέ των αμφιθεάτρων, της επιβεβλημένης από ανούσιους "αγώνες" ημιμάθειας και ασυδοσίας;
Τρομάζουν λοιπόν το ίδιο, τόσο η ασάφεια της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η πεπραγμένη ανικανότητα της ΝΔ. Και τα δύο κόμματα δεν θέλουν να μας πούνε πώς θα καταλύσουν το αδηφάγο δημόσιο, την πολιτική των συνεχών διορισμών των "πελατών" τους, το συνδικαλιστικό παρακράτος. Δείχνουν να μην θέλουν την αξιοκρατία και την αξιολόγηση. Ο Τσίπρας ούτε που τα αναφέρει αυτά, ο Σαμαράς λέει ότι τα πράττει ήδη(!), ενώ τα στην πραγματικότητα τα αποφεύγει για να μην χάσει ψήφους.
Στις προηγούμενες εκλογές κυριάρχησε η εκδικητική ψήφος. Ακραία και περιθωριακά στοιχεία επικράτησαν προκειμένου να τρομοκρατηθούν τα διεφθαρμένα "κόμματα εξουσίας". Αναδείχθηκε δε, ένας νέος στην ουσία σχηματισμός ο ΣΥΡΙΖΑ που με τις ψήφους φανατικών ριζοσπαστών κομμουνιστών, μαοϊκών, τροτσκιστών, ανένταχτων μηδενιστών αλλά και εξόριστων από το τρελό φαγοπότι πασόκων, βρέθηκε έκπληκτος στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης της βουλής. Όπως και από αγανάκτηση και μίσος προς "πρώην παλιές αγάπες", έσπασε το "αυγό του φιδιού"και ξεπετάχτηκαν μικρονοϊκοί φασίστες και τραμπούκοι με την απροκάλυπτη επιθυμία να αναβιώσουν ολοκληρωτισμό και μνησικακία μεταξύ των ανθρώπων που συγκροτούν τις σύγχρονες κοινωνίες.
Η εκδικητική ψήφος είναι μια εκλογική αυτοκτονία με αλόγιστες συνέπειες για το μέλλον της πατρίδας. Επί πλέον όντας απογοητευμένος, το να ακουμπάς στον ώμο ευκαιριακών κομματικών σχημάτων με τηλεοπτική προέλευση και αιτία είναι το λιγότερο τραγελαφικό.
Εμείς οι νεοέλληνες ας ωριμάσουμε επιτέλους κάποτε. Ας ανακαλύψουμε μόνοι μας ποιό είναι το συμφερότερο για αυτήν εδώ την μικρή γωνιά του πλανήτη. Ας κουραστούμε μια φορά σκεπτόμενοι χωρίς φόβο, συναίσθημα και πάθος, ποιά ψήφος είναι η πολιτιμότερη για το καλό της ελληνικής κοινωνίας απαλλαγμένοι από παλαιολιθικές ιδεολογίες και ιδιοτελείς ατομικούς σκοπούς. Το χρωστάμε στα παιδιά μας και τις γενιές που έρχονται. Ο χρόνος πια τρέχει αδυσώπητα σε βάρος μας.
Το μέλλον είναι ήδη εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου