Περνάνε γρήγορα οι εβδομάδες πια.
Αλλάζουν οι μήνες σαν τα ιδρωμένα πουκάμισα.
Τα χρόνια γίνονται ιστορία που περνάει από πάνω μου.
Το όνειρο μου, πεφταστέρι που κύλισε στο ποτάμι της λήθης.
Νοιώθω να βαδίζω ήδη, μιαν αργή κατηφόρα.
Ο κόσμος μεγαλώνει τόσο ώστε να μη με βλέπει.
Όμως εγώ κρατώ ορθάνοιχτα τα μάτια.
Οι ωραίες πληθαίνουν, οι παρέες μικραίνουν!...
4 σχόλια:
πόσο εύστοχο...
καλώς σε βρίσκω!
Nικολέτα...
καλώς ώρισες!...
Καλή χρονιά με υγεία, χαρά και αισιοδοξία!
(Αν οι ωραίες πληθαίνουν, καλέ μου φίλε, τόσο το καλύτερο. Ομορφαίνει περισσότερο κι η ζωή μας!!!)
Ευάγγελε καλώς ήρθες στο κλαμπ:
"θαυμαστές και συνοδοί ωραίων γυναικών"!...
Δημοσίευση σχολίου