Το πάθος που έγινε λάθος...

Αναγκάζοντας πριν τον ταξιτζή που την έφερε στο αεροδρόμιο να οδηγήσει γρήγορα για να μη χάσει την πτήση -καθώς η ίδια είχε ξυπνήσει καθυστερημένα- αφού τον πλήρωσε βιαστικά χωρίς να πάρει τα ρέστα, ξεχύθηκε προς την αίθουσα αναχωρήσεων για να κάνει το check in. Κρατώντας εκτός από μια κομψή τσάντα μόνο μια μικρή βαλίτσα μιας και  θα έλειπε από το σπίτι της απλά για δυο ημέρες, έφτασε στο γκισέ για να την δώσει. Εκεί πληροφορήθηκε ότι υπήρχε καθυστέρηση μισής περίπου ώρας. Ένα πικρό χαμόγελο γλύστρισε από τα χείλη της. Άδικα είχε αγχωθεί με τον χρόνο. Κοντοστάθηκε για λίγο κοιτάζοντας το πάτωμα και αφού εξερεύνησε τον τεράστιο χώρο που την περιέβαλε, κινήθηκε προς ένα σημείο όπου πωλούνταν εφημερίδες και περιοδικά. Χάζεψε σύντομα τα σταντ που ήσαν αραδιασμένα τα δεύτερα και πήρε στα χέρια της ένα γυναικείο. Κάνοντας την κίνηση να πληρώσει, το μάτι της έπεσε στα αγαπημένα της μπισκότα που ήσαν τακτοποιημένα ανάμεσα σε άλλα. Χωρίς δισταγμό πήρε το μικρό πακετάκι, το έβαλε στην τσάντα της, έδωσε τα χρήματα και τράβηξε για το πρώτο ελεύθερο κάθισμα που είδε σε μια άκρη στην αίθουσα. Άρχισε αμέσως να διαβάζει το έντυπο που είχε αγοράσει και κάποια στιγμή που άφησε την τσάντα της στο διπλανό από τη θέση της τραπεζάκι, πήρε το πακέτο με τα μπισκότα, το άνοιξε και παίρνοντας ένα για να το δοκιμάσει, το ακούμπησε πάλι στην προηγούμενη του θέση. Μετά από ένα λεπτό περίπου αντιλήφθηκε δίπλα της στην άλλη πλευρά του τραπεζιού έναν εμφανίσημο άντρα να παίρνει κι αυτός με τη σειρά του ένα μπισκότο και μάλιστα χαμογελώντας της. Απόρησε με το θάρρος του μα δεν θέλησε να ασχοληθεί περαιτέρω συνεχίζοντας την ανάγνωση. Δεν πέρασαν δύο λεπτά και με το ένα χέρι της πήρε για να φάει άλλο ένα μπισκότο. Σχεδόν αμέσως μετά, ο ίδιος άντρας πήρε πάλι άλλο ένα μπισκότο από το πακέτο που στεκόταν ανάμεσα τους. Γύρισε και τον κοίταξε ενοχλημένη που το θάρρος είχε γίνει πια θράσσος αλλά εκείνος της χαμογέλασε και πάλι και μάλιστα με έκδηλη ευγένεια. Εκείνη συγκρατήθηκε και σκέφθηκε να δώσει τόπο στην οργή ενώ μαζεύτηκε στη θέση της από την αμηχανεία που την διακατείχε. Σε λίγο όμως άπλωσε αποφασιστικά το χέρι της και πήρε το τρίτο μπισκότο. Ο άντρας δεν ανταπέδωσε τη χειρονομία της κι εκείνη συλλογίστηκε πως επιτέλους είχε επανέλθει η λογική στα πράγματα. Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει τη σκέψη της και εκείνος με μια χαρισματική κίνηση της πρόσφερε αυτός ένα μπισκότο. Αυτό ήταν! Η ανακωχή είχε λήξει και εκείνη για να αποφύγει τα χειρότερα μάζεψε με αγένεια την τσάντα της και το περιοδικό και παρατώντας τα μπισκότα, άφησε την μεγάλη αίθουσα για να πάει στον χώρο της αναχώρησης της πτήσης της.
Σχεδόν μια ώρα μετά, βρισκόταν μέσα στο αεροπλάνο που τροχιοδρομούσε στο διάδρομο για την απογείωση. Είχε ηρεμήσει πλέον από το προηγούμενο συμβάν και άνοιξε την τσάντα της άπό συνήθεια για να κάνει έναν έλεγχο αν είχε ξεχάσει κάτι. Τότε ήταν που με έκπληξη διαπίστωσε ότι το πακέτο με τά μπισκότα που αγόρασε ήταν εκεί άθικτο! Στέλνοντας την σκέψη της πίσω στον πρόσφατο χρόνο, θυμήθηκε πως το πακέτο που αγόρασε για να φάει δεν το είχε βγάλει από την τσάντα της. Δηλαδή αυτά που έτρωγε και συμπτωματικά ήσαν ίδια με τα δικά της, ανήκαν μάλλον στον άντρα που καθόταν δίπλα της πριν από μια ώρα! Ένοιωσε ντροπή για την συμπεριφορά της ενώ μάλιστα εκείνος την είχε αντιμετωπίσει με πολύ ευγένεια όπως θα ταίριαζε σε έναν κύριο, ρόλο που εκείνη εκ των πραγμάτων δεν τον άξιζε. Το χειρότερο όμως στην υπόθεση ήταν ότι αν και είχε μετανοιώσει για όλα αυτά, δεν μπορούσε να επανορθώσει.
Τελικά είχε επιβεβαιωθεί αυτό που κάποτε είχε κάπου διαβάσει: "Υπάρχουν τέσσερα πράγματα στη ζωή που δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω. Η πέτρα, γιατί άμα την ρίξεις δεν ξαναγυρίζει σε σένα. Η λέξη, γιατί άμα την ξεστομίσεις δεν μπορείς να την αλλάξεις. Η ευκαιρία, γιατί άμα την χάσεις δεν σου ξαναεπιστρέφει. Ο χρόνος, γιατί άμα περάσει δεν ξανάρχεται".
Τίναξε το κεφάλι πίσω στην πλάτη του αεροπορικού καθίσματος, έκλεισε τα μάτια προσπαθώντας να ξεχάσει το πάθος της που την οδήγησε σε ένα λάθος...