Ελεύθερη μένει η ψυχή μου παρ' ολα τα δεσμά μου...

Ζωντάνεψα τους τοίχους

φωνή τους έδωσα

πιο φιλική να γίνουν συντροφιά

Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν

να μάθουνε που βρήκα τή μπογιά

Οι τοίχοι του κελιού

το μυστικό το κράτησαν

κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού

Όμως μπογιά δε βρήκαν

Γιατί στιγμή δέ σκέφτηκαν

στις φλέβες μου να ψάξουν.

Ο Αλέκος Παναγούλης [02.07.1939 - 01.05.1976] στην απομόνωση των φυλακών Μπογιατίου μετά από μια απόπειρα απόδρασης πού έκανε στις 2 Ιουνίου 1971. Δεν είχε ούτε μολύβι ούτε χαρτί και το έγραψε με το αίμα του πάνω σ΄ ένα πακέτο τσιγάρα. Ο τίτλος που του έδωσε: "Η μπογιά".

Αφιερωμένο σε αυτούς που όπως και να κανονίζουν "οι άλλοι" τη ζωή τους, μένουν ελεύθεροι!
Ξέρουν αυτοί...