1 Σεπ 2008

ΑΝΑΦΗ: στις εσχατιές των παιδικών μου ονείρων για τη ζωή!...




Μια παιδική αθωότητα, ένα μεγαλείο ομορφιάς, μια μικρή "Σαντορίνη" σχεδόν ανέγγιχτη. Αυτό είναι η Ανάφη.
Παραδομένος γυμνός στην αγκαλιά της, προσκυνώ το άγιο της το σώμα. Ευλογημένα τα "υλικά" της: καυτή πέτρα, πηλόχρωμη άμμος και ζαφειρένια θάλασσα!...

1 σχόλιο:

Amalius είπε...

Αυτα τα νησια των μικρων Κυκλαδων έχουν κάτι το μαγικά απόκοσμο και μια ενεργεια μοναδικη. Λούζονται σ ενα μαγικό φως παντοδύναμο, μυστηριακό, εκτυφλωτικό. Θέλω φετος απεγνωσμενα να επισκεφτω την Ανάφη. Οποιος μπορει να μου δωσει καποιες πληροφοριες και εντυπωσεις γενικως απο το νησι θα το εκτιμουσα. Ελπιζω παντως να μην καταστρεψει ο μαζικός τουρισμός και αυτα τα τελευταια προπυργια αυθεντικότητας και φυσικου κάλλους..