.jpg)
17 Νοέμβρη σήμερα. Επέτειος πολυτεχνείου. Θα έχουμε ξανά μία από τα ίδια. Για τους περισσότερους Έλληνες έχει καταντήσει κουραστικό και άνευ ουσίας.
Πάντα πίστευα ότι πρέπει να διαβάζουμε και να θυμόμαστε την ιστορία μας αλλά όχι να διοργανώνουμε -πάλι και πάλι- επετείους. Ο αγώνας εναντίον της στρατιωτικής χούντας των τότε φοιτητών (τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους), είχε άλλη κατεύθυνση. Ονειρευόντουσαν "ψωμί-παιδεία-ελευθερία". Όχι ακατάσχετους εμπρησμούς στις πόλεις, όχι δολοφονίες τύπου marfin, όχι εμετικά συνθήματα όπως "και τα μικρά αφεντικά κουφάλες είναι", όχι χιτλερο-σταλινικούς ωμούς εκβιασμούς: "ή είσαι μαζί μας ή είσαι εχθρός μας", όχι την όποια κυβέρνηση που προκύπτει από δημοκρατική πλειοψηφία, η κάθε μειοψηφία να την βαφτίζει "χούντα". Και σε κάθε περίπτωση δεν θα ήθελαν να έχουμε στον τόπο αυτή την αριστερά που "πάγωσε" την εικόνα της ζωής στο 1989, μην μπορώντας να ακολουθήσει την σύγχρονη κοινωνία με τα προβλήματα της που προχωράει ταχύτατα.
Ένα πολυτεχνείο μας αρκεί για να κάτσουμε να σκεφτούμε πως να μην ξανακάνουμε τα σφάλματα του παρελθόντος. Αντί να γιορτάζουμε(!) "επέτειο", καλό είναι να μπορούμε να βρούμε τον "υπαίτιο" Που ίσως να βρίσκεται και μέσα μας. Γιατί για ότι συμβαίνει γύρω μας είμαστε και εμείς υπεύθυνοι.
Ας παλέψουμε λοιπόν, να δημιουργήσουμε μια καλύτερη και δίκαιη για όλους ζωή και όχι να μισαλλοδοξούμε επιβάλλοντας με την βία "ένα, δύο, τρία...πολλά πολυτεχνεία"...
6 σχόλια:
Επιτέλους διαβάζω και μια διαφορετική προσέγγιση που αφορά την επέτειο του Πολυτεχνείου και τον τρόπο που έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται.
Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η ανάλυση που έκανες και ιδιαίτερα μου άρεσε η αναφορά σου στις ευθύνες οι οποίες ενίοτε μπορεί να είναι και ατομικές αλλά στην πατρίδα μας και μόνο η αναφορά της ατομικής ευθύνης ισοδυναμεί με....προδοσία.Εγώ τολμώ να το πω και μάλιστα ξέρω ποιες είναι οι δικές μου ευθύνες.Γιατί σίγουρα έχω και εγώ ευθύνες.
Τις φιλούρες μου
Χριστίνα μου,
στην Ελλάδα οι περισσότεροι το παίζουν προοδευτικοί φορώντας απλά την ταμπέλα αλλά στην ουσία, το αντίθετο συμβαίνει. Και μάλιστα σε εκβιάζουν ποδηγετούμενοι από δημοσιογράφους, πολιτικούς κλπ (που έχουν συμφέροντα γι αυτό), να κάνεις και εσύ το ίδιο. Είναι σαν την περίπτωση του "δημοσίου" που όλοι το υπερασπίζονται αλλά κανένας ατομικά, δεν το λογαριάζει. Παράδειγμα το περιβάλλον που οι νεοέλληνες το έχουν καταντήσει έναν απέραντο σκουπιδότοπο.
Σε ευχαριστώ για την επικοινωνία, ανταποδίδω τις φιλούρες!....
"βράβευση της εβδομάδας" για την εβδομάδα που πέρασε σύμφωνα με την ομώνυμη ενότητα του yannidakis, η παρούσα καταχώρηση του ιστολογίου. Το ιστολόγιο είναι πλέον υποψήφιο για τη μηνιαία βράβευση "ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ". Καληνωρίσματα :[
Γιάννη,
σε ευχαριστώ πολύ!...
Συμφωνούμε καλέ μου φίλε... κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου για μια επέτειο που κατάντησε να τιμούμε έναν αγώνα χωρίς σημερινό αντίκρισμα, επειδή συνεχίζουμε να μην έχουμε τόλμη στο όραμα.Η βόλεψη λίγων κι ορισμένων-απ' ότι δείχνει η ιστορία-ήθελε αυτόν τον ξεσηκωμό και παρακίνησε τους υπόλοιπους και περισσότερους στο όνομα της ελευθερίας που αναζητούμε ακόμα!Αναλογίζομαι την ευθύνη εκείνης της γενιάς, αλλά όμως έχουν ήδη συσσωρευτεί και διογκώνονται ευθύνες της σημερινής!Όλοι υμνούμε και γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο, αλλά δεν τολμάμε να κάνουμε το ίδιο για το σημερινό!
Εξαιρετική δημοσίευση που τολμάει να πάει κόντρα σε μια υποκρισία!
Την καλημέρα με την αγάπη μου στέλνω και να 'σαι πάντα καλά!!!:-)
Νίκο,
σε υπέρευχαριστώ!
Η υποκρισία ως "έγκλημα", στέκεται άνετα δίπλα στην αχαριστία!...
Δημοσίευση σχολίου