Δειλή η ψυχή μου, δραπετεύει μέσα από τα χείλη μου...

 

Ξεχειλίζει στο χαρτί το ποιητικό περίσσευμα της ψυχής μου.
Η σκέψη σου σαν κοφτερό σπαθί πληγώνει το μυαλό μου.
Νιώθω το σαρκίο μου σαν πτώμα στον ήλιο να στέκει.
Δέχομαι μ' αξιοπρέπεια τη θλίψη, μ' ενα πικρό χαμόγελο.

Οδηγώ το βλέμμα πίσω από τις γρίλλιες της κούρασης μου.
Σαν δροσουλίτης οπτασίας, η γλυκιά σου μορφή με κοιτάζει
Άλαλος στέκομαι μπροστά στον πόθο και το πάθος μου για σένα.
Δειλή η ψυχή μου δραπετεύει μέσα από τα χείλη μου...