Σήμερα θα ήθελα με δύο λόγια να ολοκληρώσω την τριλογία μου σχετικά με την Ελλάδα που επιθυμώ. Την άλλη Ελλάδα. ("Περί παρελθοντολογίας", "περί μιζέριας", "η άλλη Ελλάδα").
Υπάρχουν πολλοί ανάμεσα μας που δουλεύουν καρτερικά για να τα βγάλουν πέρα και γιατί όχι, να προοδεύσουν. Που ξεπερνάνε τις τρικλοποδιές που τους βάζει το δυδκίνητο κράτος και η οπισθοδρομική κοινωνία που τους περιβάλλει. Που δεν κατεβαίνουν σε απεργίες γιατί πιστεύουν στον εαυτό τους. Που βαρέθηκαν τις "θεωρίες" και πασχίζουν για τις "πράξεις". Που δεν ασχολούνται και πολύ με τα κόμματα και την πολιτική αλλά με την πραγματική ζωή. Που δεν μένουν στα ίδια και τα σίγουρα αλλά διαρκώς καλυτερεύουν τις γνώσεις τους. Που δεν έχουν σκυμμένο το κεφάλι αλλά εργάζονται κοιτάζοντας σε με χαμόγελο. Που δεν τα περιμένουν όλα από τους γονείς τους αλλά ανεξαρτοποιούνται και αρκούνται και στα λίγα. Που δεν τους αρέψει η κλάψα για καθημερινότητα αλλά το γέλιο και η αυτοπεποίθηση. Που δεν νοιώθουν "χαμένοι από χέρι" αλλά ευλογημένοι που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Που αισθάνονται ευγένεια γι αυτόν εδώ τον τόπο.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι η άλλη Ελλάδα!...
6 σχόλια:
Αυτήν "άλλη Ελλάδα", όπως εύστοχα αναφέρεις, φίλε Δημήτρη, θα πρέπει ν' αναζητήσουμε μέσα μας, προς αυτήν θα πρέπει να προσανατολίσουμε την πορεία μας. Εκεί υπάρχει ελπίδα, πρόοδος, μέλλον!
Πολλές εγκάρδιες καλημέρες!
Φίλε Ευάγγελε,
θα μπορούσαμε επίσης να πούμε:
"Φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας..."
αυτοί οι άνθρωποι που λες, είναι κρυμμένοι στην προσπάθεια που κάνουν και την οποία περιγράφεις στο κείμενο. Γι' αυτό δεν φαίνονται συχνά.
Υπάρχουν όμως και σε συγχαίρω που σήμερα τους ανέδειξες!
Γιάννη μου ειλικρινά,
χαίρομαι πολύ που είσαι ένας από αυτούς!...
Πολύ καλό - πολύ σωστό !!!
Έτσι είναι Δημήτρη,
κάποιοι αγωνίζονται συνέχεια και κρίνονται και αξιολογούνται κάθε μέρα, κάθε ώρα. Και να είσαι σίγουρος πως αυτοί είναι πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που δεν κάνουν τίποτε και πληρώνονται τζάμπα!...
Δημοσίευση σχολίου