Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου!...

Εξαιρετικά τα συνθήματα που χαράσσονται στους τοίχους της Αθήνας. Τα βήματα μου με οδηγούν σε μικρούς "σοφούς" των δρόμων. Η φαντασία υπάρχει εδώ, πάνω από βρώμικα πεζοδρόμια, μέσα σε σκοτεινά σοκάκια, στο παρελθόν αυτής της πόλης. Συμφωνώ ή όχι με τα μηνύματα τους, χαζεύοντας τα, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου. Έχω ασχοληθεί κι άλλες φορές με το θέμα. Εδώ, κάποια από τα τελευταία "φρέσκα" που μου χτύπησαν φλέβα:

Καλοί τοίχοι

Λευκοί τοίχοι, μουγκοί άνθρωποι

Είμαι προλετάρισσα και σας γαμώ τα φράγκα

Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα

Όσο σηκώνεις τους ώμους, δεν θα βρεθούν ώμοι να σε σηκώσουν

Το σεξ και η απεργία θέλουν διάρκεια

Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να σε χορτάσει

Ο λείος πάγος είναι παράδεισος για όσους ξέρουν να χορεύουν

Μη ζεις την ίδια μέρα 365 φορές τον χρόνο

Ο χρόνος πέθανε κι ας ήτανε γιατρός

Αγόρια ρομπότ, κορίτσια φερυμπότ

Μόνη πατρίδα, τα παιδικά μας όνειρα

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου