Η άρρωστη πολιτεία...

Ένα ενδιαφέρον βιβλιαράκι διάβασα πρόσφατα, γραμμένο με μια παλιά αλλά καλή "γραφή". Αφορμή γι αυτό υπήρξε το ενδιαφέρον που απέκτησα τελευταία για την αρρώστια της λέπρας μιας και ενώ η ασθένεια θεωρείται άγνωστη στους πολλούς, εν τούτοις υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σε αφημένους στην εγκατάλειψη, λαούς φτωχών χωρών.

Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή στην Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών. Είναι μια νουβέλλα που η συγγραφέας του Γαλάτεια Καζαντζάκη αποκαλεί "ρομάντζο". Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1914 και αναπτύσσει μια ερωτική ιστορία μεταξύ δύο νέων ανθρώπων, ενός δασκάλου και μιας περήφανης κοπέλας που απελπισμένα συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να απολαύσει όπως θέλει την χαρά του έρωτα αφού ξέρει το τέλος της. Αυτός ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο νησί επιδρά τα μέγιστα στην ψυχολογία του ατόμου με αναρίθμητα ερωτήματα του πώς, του γιατί και του πότε με κυριώτερη τραγική αίσθηση, την απώλεια του ύψιστου αγαθού της ελευθερίας.

Στο επίμετρο της η Κέλλυ Δασκαλά μας εξιστορεί τον μύθο και την πραγματικότητα που αναπτύχθηκε μέσα από την παγκόσμια λογοτεχνία από την Βίβλο μέχρι σήμερα για την φοβερή ανίατη μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, ασθένεια.

Συνοψίζοντας θέλω να τονίσω τον "δυναμισμό" του κειμένου της Γαλάτειας Καζαντζάκη που σχεδόν έναν αιώνα μετά, σε υποβάλλει σε μια κατάσταση να θέλεις να μάθεις πώς μπορείς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος...

Εκδόσεις: Ελληνικά γράμματα, 2010