"Το αμάρτημα της μητρός μου"

Έστω και καθυστερημένα, θα ήθελα αναφέρω σύντομα τις εντυπώσεις μου από την τελευταία μου επίσκεψη σε θεατρική σκηνή. Και μάλιστα σε έναν πολύ συμπαθητικό χώρο με ένα πολύ απλό και οικείο φουαγιέ και με πολύ φανερά τα "σημάδια" μιας άλλης εποχής. Ένα πρώην βαφείο.


Πρόκειται για το κορυφαίο διήγημα (1883) το Γ. Βιζυηνού. Ένα ψυχογραφικό και ηθογραφικό έργο, με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Ένα οικογενειακό δράμα λαμβάνει χώρα, το οποίο είναι ουσιαστικά ανάμνηση του συγγραφέα-αφηγητή. Ως κεντρικό πρόσωπο του δράματος θέτει τη μητέρα του ενώ συμπρωταγωνιστής είναι ο ίδιος. Οι απελπισμένες και μάταιες προσπάθειες της μητέρας να σώσει την ετοιμοθάνατη μοναχοκόρη της, Αννιώ σκεπτόμενη ακόμη και τη θυσία των υιών της, την οδηγούν στην υιοθεσία ακόμη δύο κοριτσιών. Οι σπασμωδικές πράξεις της, προκαλούν τις αντιδράσεις των αγοριών της, κυρίως του Γιωργή-αφηγητή, ο οποίος πλέον έχει φύγει και επιστρέφει από τη ξενιτιά. Κλεισμένη στον εαυτό της και αφοσιωμένη στο Θεό, η μητέρα αφιερώνει τη ζωή της στο έναν και μοναδικό σκοπό της: στην υιοθεσία κοριτσιών. Επειδή όμως έχει φτάσει πλέον στα όριά της, σπάει τη σιωπή της στον Γιωργή μαρτυρώντας το βάρος που κουβαλά εδώ και πολλά χρόνια...

Το δύσκολο έργο της θεατρικής αφήγησης αυτού του σπουδαίου διηγήματος το έχει επωμισθεί ο Ηλίας Λογοθέτης. Με σπάνιες ικανότητες και προσοχή ακόμη και στην κάθε λεπτομέρεια, καθηλώνει τους θεατές καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ακόμη κι αν χρησιμοποιεί την καθαρεύουσα, αυτό δεν εμποδίζει ακόμη και τους νεότερους να παρακολουθήσουν την εξέλιξη. Αναδεικνύεται η γοητεία της γλώσσας, τα συναισθήματα φωτίζονται και ο Ηλ. Λογοθέτης απογειώνει-θεατρικά-το κείμενο. Συγκρατημένος, με κινήσεις μετρημένες στην αρχή-σχεδόν ακίνητος, αφήνει τα συναισθήματά του να εξελιχθούν. Εν συνεχεία, η ένταση και οι βιαστικές κινήσεις δίνουν πνοή στη θεατρική μορφή του διηγήματος.
Μητέρα του συγγραφέα είναι η Μαρία Ζαχαρή (και σύζυγος στην πραγματικότητα του Ηλ. Λογοθέτη). Σχεδόν αθόρυβη παρουσία, κουβαλά τον σταυρό του μαρτυρίου της μέχρι το τέλος. Εσωτερικότητα αλλά και με πολλές στιγμές έκρηξης συνθέτουν το προφίλ της μητέρας. Χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς αλλά αντίθετα με μετρημένες κινήσεις καταφέρνει να πείσει ως παθούσα μητέρα.
Ως φιλάσθενη κόρη κι επίσης στους ρόλους των επόμενων υιοθετημένων κοριτσιών, η Εύα Οικονόμου έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει στα θεατρικά πράγματα. Ωραία η έκφρασή της, είναι όμως ανώριμη, υποκριτικά, για να υποστηρίξει τους ρόλους της.

Με τα λιτά σκηνικά μέσα του Νίκου Αλεξίου, ο σκηνοθέτης Κωστής Καπελώνης αποδεικνύει πως μπορεί να θεατροποιήσει το «Αμάρτημα της μητρός μου». Ένα τραπέζι που «λύνεται», κουρτίνες που αποκαλύπτουν τα δευτερεύοντα πρόσωπα και μια βαλίτσα είναι όλα κι όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί. Ωστόσο η ατμόσφαιρα που δημιουργείται ωφείλεται κυρίως στους υποβλητικούς φωτισμούς που μετατρέπουν τον σκηνικό χώρο από δωμάτιο σπιτιού σε εκκλησία.

Μία παράσταση επιπέδου, με πολλή φροντίδα από άξιους ανθρώπους του θεάτρου μας που πρέπει να δείτε. Ο Ηλ. Λογοθέτης και η Μ. Ζαχαρή σε δύο σημαντικές ερμηνείες. Η μικρή διάρκεια της παράστασης-μόλις 75 λεπτά-αρκούν για σας ταξιδέψουν στο παρελθόν, στον ταραγμένο κόσμο του Γ. Βιζυηνού.

INFO:

Από Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009 έως 28 Μαρτίου 2010

Παραστάσεις:

Παρ. 9:15μμ

Σάβ. 6:15μμ (λαϊκή απογευματινή), 9:15μμ

Κυρ. 8:00μμ

Εισιτήρια: 20 ευρώ, 15 ευρώ (φοιτητικό και λαϊκή απογευματινή), 10 ευρώ (μαθητικό)

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: τηλ: 210-3425.637, 210-6510.973

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά



Θέατρο Βαφείο

Αγίου Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός (σταθμός Κεραμεικού), τηλ: 210-3425.637