Μια προσωπική εξομολόγηση που ταξιδεύει αέναα στους ουρανούς των ερώτων μου...
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα σ’ αγαπώ
τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα σ’ αγαπώ
άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ
Κράτησα τη μυρωδιά σου να ’χω φυλαχτό
κράτησα τη μυρωδιά σου να ’χω φυλαχτό
άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ
Άσε με στα μάτια σου για πάντα να χαθώ
άσε με στα μάτια σου για πάντα να χαθώ
άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα σ’ αγαπώ
μη μ’ αφήνεις άλλο μόνο, σε παρακαλώ
άμα δε σε δω, άμα δε σε δω, άμα δε σε δω θα τρελαθώ
να 'σαι πάντα καλά όπου και να'σαι...
6 σχόλια:
πες και κ ας μη το διαβασει ποτε..
Roadartist...
Κι όμως το διαβάζει!...
Τί ωραίοι στίχοι !
Χριστιάνα...
και γίνονται ακόμη πιο όμορφοι, όταν τους νοιώθεις!...
Πράγματι.. Ειδικά για εκείνους που ερωτεύτηκαν.. Αγάπησαν πραγματικά - αληθινά. Το καθετί που είδαν. Που τους προσέγγισε!
Χριστιάνα...
να προσθέσω πως μόνο όποιος ερωτεύεται με πάθος, καταλαβαίνει τί σημαίνει να ζεις και να πονάς!...
Δημοσίευση σχολίου