Μια άλλη εθνική γιορτή!...

Αντί για μια ημέρα γεμάτη από εθνικιστική υστερία, παχιά λόγια, μουσικές φανφάρες και πολύ ψέμα, εγώ παραθέτω ταπεινά, ένα απίστευτο τραγούδι με μια υπέροχη μουσική που απογειώνει το κορμί σε ρυθμούς ζεϊμπέκικου, ενώ οι στίχοι του οδηγούν τη ψυχή σε πλήρη ανάταση:

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά

Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά

κι όποιος νοιώθει και καταλαβαίνει είναι ευτυχής!...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

http://www.youtube.com/watch?v=KTbAGQ9KWn8&feature=related