Πόσα χρόνια σπαταλάμε από τη ζωή μας για να απαντήσουμε στο αιώνιο ερώτημα της καρδιάς. Στη σκέψη μας τριγυρίζει η εικόνα μιας μαργαρίτας με μαδημένα σέπαλα από τα δικά μας χέρια -όπως τότε που είμασταν παιδιά- που πασχίζουν να βρουν την αλήθεια: μ' αγαπά ή δε μ'αγαπά;
Εσείς το βρήκατε; σας αγαπάει ή δεν σας αγαπά;
9 σχόλια:
Την καρδιά, καρδιά μου απόψε μπρος στα πόδια σου πετώ.." μου επαναλαμβάνει πάνω από δυο δεκαετίες τώρα...
Ε, τι στο καλό...αλήθεια θα λέει...
;-)))
Καλό σου βράδυ,
φιλί στο γιόκα σου,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου αγκαλιά...
σε υπερευχαριστώ!...
σε αγαπώ για την ευαισθησία σου...
στα χέρια σου κρατάς τη μαργαρίτα της καρδιάς μου. σκορπάς όλο το λευκό της. Γιατί?
Όπως πολύ σωστά λες, αν είχαμε βρει την απάντηση θα είχε τελειώσει και η ζωή..οπότε ευτυχώς που ακόμα ψάχνουμε..Καληνύχτες παρακολούθησης..
:-)))
Καλό σου βράδυ και ακόμη πιο όμορφη εβδομάδα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Χαρά μου...
για να κοιμηθώ "επάνω" της και να ονειρευτώ...
Όναρ...
μου αρέσει πολύ η "παρακολούθηση" σου...
φύρδην-μίγδην...
καλή βδομάδα και σε σένα καλή μου...
εγώ με αγαπάω...άρα, μ' αγαπάει δε μ' αγαπάει, εγώ έχω τις "καβάντζες" μου...Και εξάλλου, τι ξέρει ένα λουλούδι? Γιατί πρέπει να θυσιάσει τα φύλλα του για τις δικές μου απορίες?Εγωιστικό και καθόλου οικολογικό θα έλεγα.Λέω να αλλάξουμε: να μαδάμε χαρτιά υγείας! (γεια σου ξανά λοιπόν...)
Δημοσίευση σχολίου